ഒരു മരണാനന്തര റിയലിറ്റി ഷോ

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍

ബേക്കറിക്കടക്കാരന്‍ ബാലന്‍ വാര്‍ത്ത കാണുകയാണ്‌. കവലയിലെ
ചെറിയകടയില്‍ അയാള്‍ സെയില്‍സ്മാനും മാനേജരും മുതലാളി
യുമൊക്കെയാണ്‌.

തിരക്കൊഴിഞ്ഞ നേരം, കടുപ്പം കൂടിയ ചൂടുള്ളൊരു ചായ ആയാളുടെ ഇടതു കൈയിലുണ്ട്‌ ……

കണ്ടൂതുടങ്ങിയതു ചെറിയൊരു നഗരത്തിന്റെ ദൃശ്യങ്ങളാണ്‌,
മലയാളക്കരയില്‍ തന്നെ….

മൂന്നും കൂടിയ കവല, കട കമ്പോളങ്ങള്‍, അധികം വീതി കൂടാത്ത
ടാര്‍ വഴി…..പഴയ കടകള്‍ വീതി കൂടാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ പതുങ്ങിയിരിക്കും പോലെ….

ദൈവമേ, ഈ കടകള്‍, ഈ റോഡ്‌ എനിക്കറിയാമല്ലോ….ബാലന്‍
ചായ കുടിക്കാന്‍ മറന്ന്‌ ടിവി സ്ക്രീനില്‍ തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്നു.

ഈ വഴിയിലൂടെയാണല്ലോ ഞാനെന്നും നടക്കുന്നത്‌, ഈ കടകളില്‍
നിന്നാണല്ലോ ഞാന്‍ സാധനങ്ങല്‍ എടുക്കുന്നത്‌…

ചാനലിന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഫോക്കസ്‌ ചെയ്യുന്നത്‌ ടാര്‍ വിരിച്ച റോഡില്‍, ജംഗ്ഷനില്‍ തന്നെയാണ്‌.

റോഡില്‍ ചോരപ്പാടുകള്‍…

ബാലന്‍ കേള്‍ക്കുന്നു.

-ഇവിടെയാണ്‌ മരിച്ച നേതാവ്‌ കിടന്നിരുന്നത്‌…. ഇവിടെ
വച്ചുതന്നെയാണ്‌ ആദ്ദേഹം ആക്രമിക്കപ്പെട്ടതും…

-പ്രവിശ്യയിലെ കിഴക്കന്‍ മലനിരകളുടെ താഴ്‌ വാരത്തുള്ള ചെറിയ
പട്ടണം…

ചോരപ്പാടുകളെ വിട്ട്‌,

രക്തം തളം കെട്ടി നിന്നിരുന്ന കുഴികളെ വിട്ട്‌,

ടാറിളകിയ റോഡ്‌ വിട്ട്‌,

റോഡിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലുമുള്ള തുറന്നിരിക്കുന്ന വ്യാപര
സ്ഥാപനങ്ങളെ വിട്ട്‌ ചാനലിന്റെ കണ്ണുകള്‍ സുന്ദരിയായൊരു
പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത്‌…

ഇരുപതു വയസ്സുള്ള ം

ചെമ്പിച്ച മുടി പറത്തി,

ഇറുകി കിടക്കുന്ന ടോപ്പില്‍,

ജീന്‍സില്‍…

പ്രത്യേകതയുള്ള അംഗ വിക്ഷേപങ്ങളില്‍,

ചാനലിന്റെ ശബ്ദമായ പെണ്‍കുട്ടി…

“കടകമ്പോളങ്ങള്‍ ചൂടുപിടിച്ചു വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
കിഴക്കന്‍ മലകളില്‍ നിന്നും വാഹനങ്ങള്‍ എത്തിത്തുടങ്ങിയതേ
ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, നാനായിടത്തു നിന്നും ആളുകള്‍ ഏത്തിത്തുട
ങ്ങിയതേ ഉണ്ടായി രുന്നുള്ളൂ….

മൂന്നും കൂടിയ കവലയില്‍ എവിടെ നിന്നോ ജീപ്പില്‍
എത്തുകയായിരുന്നു, അവര്‍. നേതാവ്‌ ആക്രമിക്കപ്പെ ടുകയായിരുന്നു.

“നെഞ്ച്‌ പിളര്‍ന്നു, ശിരസ്സ്‌ തകന്ന്‌ ടാറിളകിയ റോഡിലെ കുഴികളില്‍
രക്തം തളം കെട്ടി, രണ്ടോ മൂന്നോ പിടഞ്ഞ്‌ അദ്ദേഹം…

നഗരത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തില്‍,
സ്വഗൃഹത്തിലെത്തി അച്ഛനമ്മാമരെ കണ്ടിട്ട്‌ തിരക്കേറിയ തന്റെ
ജീവിതത്തിലേക്ക്‌ മടങ്ങവെ…

ശ്ശെ!

മനോഹരിയായ പെണ്‍കുട്ടിയെ, അവളുടെ ശബ്ദത്തെ കട്ട്‌ ചെയ്ത്‌
ഒരു വെര്‍ഡ്രെസ്സ്ഡ്‌ ജെന്റില്‍ മാനെ കണിച്ചപ്പോള്‍ ബാലന്‌ ദേഷ്യം വന്നു.

അവന്റെ കടയില്‍ സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ രണ്ടുപേര്‍ വന്നിരിക്കുന്നു.
അവന്‍ അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. അവരില്‍ ഒരാള്‍ക്ക്‌ ചായും സ്വീറ്റ്‌
ബറോട്ടയും വേണമെന്ന്‌ പറഞ്ഞതു കേള്‍ക്കാതെ അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി
നിന്നു.

വേറൊരാള്‍ ഗോള്‍ഡ്‌ ഫില്‍റ്റര്‍ സിഗററ്റ്‌ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ജ്യോതിമാന്‍ ബീഡി കൊടുത്തു.

“നിനക്കെന്നാപറ്റീടാ ബാലാ…..?”

ഒരാള്‍ ചോദിച്ചു.

“ചേട്ടന്‍ ആറിഞ്ഞില്ലേ ടീവീലല്‍്‌….”

“ഓ.. ഞാനറിഞ്ഞു. ഇന്നു രാവിലെ ഞാന്‍ ടൌണില്‍ പോയി
കണ്ടേച്ചാ വന്നെ…: “

” ആരാത്‌?”

“ആ നെല്ലിക്കലെ തോട്ടത്തിലെ റബ്ബര്‍ വെട്ടുക്കാരനാരുന്ന തൊമ്മന്റെ
മോനാ…”

“എന്നാ അവന്റെ പേര്‌ ?…”

“പേര്‍ എന്താണോ…”

വെര്‍ഡ്രെസ്സ്ഡ്‌ ജെന്റില്‍ മാനില്‍ നിന്നും പെണ്‍കുട്ടിയുടെ
മുഖത്തേക്ക്‌ ക്യാമറ വന്നപ്പോഴേക്കും ബാലന്‍ ചായയും പൊറാട്ടയും
ഗോള്‍ഡ്‌ ഫില്‍റ്റര്‍ സിഗററ്റും കൊടുത്ത്‌ കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

-ഇതു രണ്ടായിരം വര്‍ഷത്തെ ചരിത്രമുള്ള നഗരം. ഇവിടെ ആദി
ചേര രാജക്കന്മാര്‍ ഭരണം നടത്തിയിരുന്നെന്നും, അവരുടെ
തലസ്ഥാനമായിരുന്നെന്നും ഗവേഷകര്‍….

-ഇവിടെ മഹാ ശിലായുഗത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകറിപ്പുകളുണ്ടെന്നും,
മുന്നൂറ്റിശിഷ്ടം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ്‌ വിശുദ്ധമൂറോനുമായി സനാതന
സത്യപ്രഘോഷണത്തിനായിട്ട്‌ ഒരു പരിശുദ്ധന്‍ കടല്‍ കടന്നു കാടും മേടും
താണ്ടിയെത്തി കാലം ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നും മറ്റൊരു ചരിത്രം…

ചാനല്‍ കണ്ണുകള്‍ ക്ഷേത്രങ്ങളും പഴയ ഇല്ലങ്ങളും കൊട്ടാര
അവശിഷ്ടങ്ങളും പള്ളികളും കാടും പുഴയും തോടുകളും പാടശേഖരങ്ങളും പറമ്പുകളും കാണിച്ചു നടന്നപ്പോള്‍ ബാലന്‍ വീണ്ടും ഉപഭോക്താവിനെ
കിട്ടി.

അവരും ടിവി കണ്ടിരുന്നു, ബാലന്റെ ചായയും സമൂസയും പ്ലം
ദില്‍കുഷും കഴിച്ചു.

രാവിലെ ഏഴുമണി മുതല്‍ വൈകിട്ട്‌ പത്തു മണി വരെയാണ്‌
ബാലന്റെ കട സമയം. അതുകൊണ്ട്‌ അവന്‍ വീട്ടിലെ ടിവി കാണാനോ, സീരിയല്‍ സുന്ദരികളെ അറിയാനോ, റിയലിറ്റിഷോ എന്തെന്ന്‌ രുചിക്കാനോ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

അത്താഴ സമയത്ത്‌ അവന്റെ ഭാര്യ ശാരു പറയുന്ന കഥകള്‍ കേട്ട്‌
അന്തം വിട്ടിരുന്ന്‌ മടുത്തപ്പോള്‍ ഒരു പഴയ പതിനാലിഞ്ച്‌ കളര്‍
ടിവിവാങ്ങി കടയില്‍ വക്കുകയാണുണ്ടായത്‌.

എന്നാല്‍ കടയില്‍ തിരക്കില്ലാത്തപ്പോള്‍ ടിവി കണ്ടുകണ്ട്‌ അവന്‍
സീരിയല്‍ മുഖങ്ങളും റിയാലിറ്റി മസാലകളും മടുത്തു പോയി. കടുപ്പത്തില്‍ ഒരു ചായ കുടിച്ചാലും മസാല ചേര്‍ത്തതൊന്നും കഴിക്കാതെയായി.

ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ….

“ഞാനിപ്പോള്‍ നില്‍കുന്നത്‌ കൊല്ലപ്പെട്ട നേതാവിന്റെ വീട്ടുമുറ്റ
ത്താണ്‌.

ആളുകള്‍ ഏറെയൊന്നുമില്ല.

ഓടു മേഞ്ഞ പഴയ ഒരു കെട്ടിടം. മുറ്റത്തിനു തൊട്ടടുത്തു
തന്നെയാണതിന്റെ അതിരുകള്‍ തിരിക്കുന്ന വേലികള്‍, പച്ചിലപ്പടര്‍പ്പുകജും ശീമക്കൊന്നച്ചെടികളും ചെമ്പരത്തിച്ചെടികളും…

ദൃശ്യം വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക്‌ നീങ്ങുകയാണ്‌. അടച്ചു കെട്ടിയ വരാന്തയില്‍
കയര്‍ കട്ടിലില്‍ ഒറ്റപായില്‍ ഒരു മദ്ധൃയവയസ്്‌കന്‍ കിടക്കുന്നുണ്ട്‌, അയാള്‍ക്കരുകില്‍ അയാളുടെ പ്രായക്കാരായവരും…..

അവള്‍ പറയുന്നു.

“ഇതാണ്‌ അന്തരിച്ച നേതാവിന്റെ അച്ഛന്‍.

അയാള്‍ ക്യാമറയിലേക്ക്‌ തിരിഞ്ഞുനോക്കുകയാണ്‌. കട്ടിലില്‍ നിന്നും
എഴുന്നേല്‍ക്കാതെ.

ദയനീമായ മുഖം, എണ്ണമയം വാര്‍ന്ന്‌…

അവിടവിടെ നരച്ചു തുടങ്ങിയ കുറ്റിത്താടി, അല്ലം പീള കെട്ടിയ
കണ്ണുകള്‍…

“ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ മുപ്പതു വര്‍ഷത്തെ സ്വപ്പങ്ങളാണ്‌ പൊലിഞ്ഞു
പോയിരിക്കുന്നത്‌… കൂലിപ്പണി ചെയ്താണ്‌ മുന്നു മക്കളെ പോറ്റിയത്‌.
രണ്ടു പെണ്‍ മക്കളെ വിവാഹം ചെയ്തു വിട്ടപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന അഞ്ച്‌ സെന്റ്‌ സ്ഥലവും കിടപ്പാടവും പണയത്തിലായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എല്ലാ
പ്രതീക്ഷകളും മകനിലായിരുന്നു. ആ മകനാണിപ്പോള്‍….

അവള്‍ അയാള്ൊൊട്‌ ചോദിക്കുന്നു.

“മകന്‍ അങ്ങയുടെ പൂര്‍ണ്ണ ഇഷ്ടത്തോടെയാണോ രാഷ്ട
യക്കാരനായത്‌….?”

“അല്ല… എന്തെങ്കിലും പഠിച്ച്‌ കഞ്ഞികുടിക്കാനുള്ള സര്‍ക്കാരു
പണിക്ക്‌ പോകാനാരുന്നു എനിക്കിഷ്ടം…”
“എന്നിട്ട്‌ ….?”

“അവന്‍ പഠിക്കാതെ… എന്നാലും ……

-അതെ, അച്ഛന്‌ അദ്ദേഹം രാഷ്ട്രീയക്കാരനായതില്‍ ഖേദമുണ്ട്‌.
എങ്കിലും വലിയ പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു. കാരണം പെട്ടന്നുള്ള വളര്‍ച്ച
യായിരുന്നു, ആദ്ദേഹത്തിന്റേത്‌. താലൂക്ക്‌ തലം, ജില്ലാ തലം, സംസ്ഥാനതലം എന്നിങ്ങനെ വളര്‍ന്നു കൊണ്ട്ടേയിരുന്നു. ഇസ്തിരിയിട്ട വെളുത്ത ഷര്‍ട്ടം മുണ്ടും ധരിച്ചദ്ദേഹം സ്റ്റൈലായിട്ടങ്ങ്‌ നടന്നു കയറി.

പെട്ടന്നാണ്‌ വെല്‍ഡ്രെസ്ഡ്‌ ജെന്റില്‍മാന്‍ കയറി വന്നത്‌. കടയില്‍
സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ ആരുമില്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ അവന്‍ അയാളില്‍ നിന്നും രക്ഷപെടാനായില്ല.

ജെന്റില്‍മാന്‍ ഒരു ഏസി ക്യാബിനിലാണ്‌ ഇരിക്കുന്നത്‌, ആധുനീക
സജ്ജീകരണങ്ങളുള്ളൊരു ഓഫീസ്‌ റൂം. ക്യാബിന്‌ പുറത്ത്‌ സ്റ്റാഫു
കള്‍ക്കുള്ള മുറിയും ശീതീകരിച്ചതാണ്‌. അവിടെ രണ്ട്‌ സ്ത്രീകളും ഒരു
പുരുഷനുമുണ്ട്‌. അവര്‍ കമ്പ്യൂ്ടറുകള്‍ക്ക്‌ മുന്നിലാണ്‌.

“ഒരു സോഡാ രണ്ടുഗ്ലാസ്‌.”

ബാലന്റെ രണ്ട്‌ സ്ഥിരം കസ്സ്റമേഴ്‌സാണ്‌. അവര്‍ എന്നും
ഈനേരത്ത്‌, തൃസന്ധ്യ കഴിഞ്ഞ്‌ ഒരു സോഡയും രണ്ടു ഗ്ലാസും,രണ്ടു
പൊതി അച്ചാറും ഒരു പാക്കറ്റ്‌ മിക്സറും വാങ്ങി കടയുടെ പിറകിലേക്ക്‌ പോകും. ആതിനു പത്തു പതിനഞ്ചു മിനിട്ട മുമ്പ്‌ അവരെ ടൌണിലെ ബിവറേജസ്‌ സ്റ്റോറിനു മുമ്പിലെ ക്യൂവിലും കാണാനവും.

പെണ്‍കുട്ടി വന്നു, അവള്‍ ബാലനെ അനത്തരിച്ച നേതാവിന്റെ
അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക്‌ പോകന്‍ ക്ഷണിച്ചു.

വീടിനുള്ളിലേക്ക്‌…

വിസ്താരം കുറഞ്ഞോരു മുറി. അവിടെ നിന്നും വേറൊരു വാതില്‍
അടുടക്കളയിലേക്കാണ്‌. ആടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാതെ മേശയും കസേരയും അഴയും, അഴയില്‍ തൂങ്ങുന്ന വസ്ത്രങ്ങളും… .

നിന്നു തിരിയാന്‍ ഇടമില്ലാതെ സ്ത്രീകളുമുണ്ട്‌ ….

വ്യസ നമുണ്ട്‌ …

തേങ്ങലുകളും കരച്ചിലുകളുമുണ്ട്‌ …

അവരെ, അതുകളെ വകഞ്ഞുമാറ്റി ക്യാമറ…..

കട്ടിലില്‍കിടക്കുന്ന, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമ്മ, അവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്‌
പെങ്ങളുമാര്‍…….

എന്തെല്ലാമോ, എന്തെങ്കിലുമൊക്കയോ ചോദിക്കാമെന്ന്‌ ആഗ്രഹ
ത്തോടെ, വൃഗ്രതയോടെ ചാനല്‍ യുവതി ക്യാമറക്ക്‌ മുന്നില്‍ നിന്ന

[1

താണ…

പക്ഷെ,
ബാലനെ നിരാശപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്‌ ക്യാമറ അവിടെ നിന്നും
ആടുക്കളയിലേക്ക്‌ എത്തിനോക്കി. അവിടവിടെ തങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന

സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയിലൂടെ, കരിപിടിച്ച ചുവരുകജൂം, കുറെ പാത്രങ്ങളും
കാണിച്ചു കൊണ്ട്‌ അടുക്കള വാതില്‍ വഴി പുറത്തേക്ക്‌ കടന്നു.
വൃത്തിഹീനമായ അടുക്കള പരിസരത്തു കൂടി വീടിന്‍ മുന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു.

ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനോട്‌ അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“അത്തരിച്ച നേതാവിനെക്കുറിച്ച്‌ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ എന്താണ്‌
പറയാനുള്ളത്‌… ?”

“എന്തു പറയാന്‍ ഒന്ധമില്ല. ഒരു അയല്‍പക്കത്തുകാരനെന്ന
നിലയില്‍ വന്നു അത്രതന്നെ…”

“അല്ലാതെ പ്രശസ്തനായോരു നേതാവെന്ന നിലയില്‍…..?”

അവന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒരുപാട്‌ അക്ഷരങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊ
ളളുന്നൊരു ചിരിയാണ്‌ നല്‍കിയത്‌.

അവള്‍ പറയുന്നു.

-എന്റെ ചോദ്യത്തിന്‍ ഈ ചെറുപ്പക്കാരനൊരു ഉത്തരവും തന്നില്ല.
ഒരു ചിരിയാണ്‌ നല്‍കിയത്‌. ആ ചിരിയില്‍ ഉള്ള ഉത്തരം കാണികളായ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഈഹിച്ച്‌ പൂരിപ്പിക്കവുന്നതാണ്‌.

വീട്ടുമുറ്റത്ത്‌ പന്തലിടുന്നതിനും കസേരകള്‍ നിരത്തുന്നതിനും
മേല്‍നോട്ടം വഹിക്കുന്ന വെളുത്ത മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച ചെറുപ്പക്കാരനെ ദൃശ്ൃയവല്‍ക്കരിക്കുകയാണിപ്പോള്‍. അയാള്‍ അതറിയുന്നില്ല. ഷേവ്‌ ചെയ്തു മിനുസമാര്‍ന്ന മുഖം, പ്രതീക്ഷ മുറ്റിയ കണ്ണുകള്‍, ആരോഗ്യമുള്ള
ശരീരം…

അവള്‍ അവന്റെ മുന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു.

“എന്താണ്‌ തങ്കളുടെ അഭിപ്രയം, മരിച്ച നേതാവിനെ കുറിച്ച്‌..?”

“നല്ല അഭിപ്രായമാണ്‌.”

“വിശദീകരിക്കാമോ?”

“നല്ല സംഘാടകന്‍, വാശി, നയമുള്ളവന്‍….”

“എത്ര നാളായിട്ട്‌ അദ്ദേഹത്തെ അറിയം?”

“കഴിഞ്ഞ പത്തു വര്‍ഷമായിട്ട്‌, പര്‍ട്ടിയില്‍ അദ്ദേഹമെന്റെ
സീനിയറാണ്‌,നേതാവാണ്‌….അണികളോട്‌ കനി വുള്ളവനാനായിരുന്നു,
കരുത ലുള്ള വനായിരുന്നു.”

“അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്തങ്ങള്‍…?’

“സ്വപ്ലങ്ങള്‍…?1

അയാള്‍ ചാോദ്യാവും ഉത്തരവും രണ്ടു ചിഹ്നങ്ങളില്‍ ഒതുക്കി അവളെ
നോക്കി നില്‍ക്കുകയാണ്‌.

അവള്‍,

-എന്തെല്ലാമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്ലങ്ങള്‍? ഈചോദ്ൃത്തിന്‌
ഉത്തരം കണ്ടെത്താന്‍ ഞാനിപ്പോള്‍ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. നമുക്കുടനെ തന്നെ
മൃതദേഹം പൊതു ദര്‍ശനത്തിനു വച്ചിരിക്കുന്ന ഹാളിലേക്കും, തൂടര്‍ന്നുള്ള
അനുശോചന യോഗത്തിനും പോകേണ്ടതുണ്ട്‌.

പ്രവിശ്യയിലെ ഉന്നത നേതാക്കളും ദേശീയ നേതൃത്തിന്റെ
പ്രതിനിധികളും എത്തുന്നതാണ്‌ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌. ടണ്‍ ഹാളും
പരിസരവും നിറഞ്ഞ്‌ ജനാവലിയാണ്‌.

നേതാക്കള്‍ വാഹനങ്ങളില്‍ നിന്നുറങ്ങിയപ്പോള്‍ ജനത്തെ
നിയന്ത്രിക്കാനും വഴി ഒരുക്കാനും പോലീസുകാര്‍ ചങ്ങല തീര്‍ക്കുകയാണ്‌.
ആ വഴിയിലൂടെ നേതാക്കള്‍ ഹാളിനു നടുവിലൊരുക്കുയിരിക്കുന്ന

പുഷ്ടമഞ്ചത്തിലെ ജഡത്തിനരുകിലെത്തി. ഞെട്ടലുകളും, റീത്തു സമര്‍പ്പണങ്ങളും ക്യാമറയില്‍ ഒപ്പിയെടുക്കുന്നു.

തുടര്‍ന്നു പ്രവിശ്യയിലെ ഉന്നതനായ നേതാവിന്റെ ശോകമയമായ
ശബ്ധം ഉച്ചഭാഷിണിയിലൂടെ ഒഴികി അവിടമാകെ പരന്നു, പോലീസ്‌
തീര്‍ത്ത ചങ്ങലക്കുള്ളില്‍ നില്‍ക്കുന്നവരുടേയും അകഖലങ്ങളിരിക്കു
ന്നവരുടേയും ചെവികളില്‍ തറഞ്ഞുകയറുകയാണ്‌.

-നമുക്ക്‌ നഷ്ടമായിരിക്കുന്നത്‌ നികത്താനവാത്തതാണ്‌. പ്രഗത്ഭ
നായ വാശി, ഈര്‍ജസ്വലനായ സംഘാടകന്‍ ശക്തനായ യുവനേതാവ്‌
എല്ലാമായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

-അദ്ദേഹം ആ അച്ഛനമ്മമാരുടെ ഓമന പുത്രനായിരുന്നു. അവരും
നമ്മുടെ പാര്‍ട്ടിയുടെ പ്രവര്‍ത്തകരാണ്‌. ഇതാരണണ്‍ ചെയ്തതെന്നും
എന്തിനാണ്‌ ചെയ്തതെന്നും നമുക്കറിയാം ….

ചാനല്‍ കണ്ണുകള്‍ തിങ്ങിനില്ക്കുന്ന മുഖങ്ങളെ കാണിക്കുക്കയാണ്‌.
ആ മുഖങ്ങള്‍ രോഷം കൊള്ളുകയയാണ്‌. അവരുടെ ധമനികള്‍
ചൂടുപിടിക്കുകയാണ്‌.

-എങ്കിലും ഈ പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തില്‍ ആസന്നമായിരിക്കുന്ന
ഇടക്കാല തെരഞ്ഞടുപ്പിന്റെ സാഹചര്യത്തില്‍ നമുക്ക്‌ സംയമനം
പാലിച്ചേമതിയാകൂ… അദ്ദേഹം പര്‍ട്ടിയുടെ രക്തസാക്ഷിയാണ്‌. പാര്‍ട്ടിക്കുവേണ്ടിയാണ്‌ രക്തം ചീന്തിയിരിക്കുന്നത്‌. അതിന്‌ നമ്മള്‍ പകരം ചോദിക്കും… പക്ഷെ, അതിനു സമയമായിട്ടില്ല.

പെട്ടന്ന്‌ ജനങ്ങളുടെ മുഖങ്ങള്‍ ഇരുണ്ടു, ചൂടുപിടിച്ചിരുന്ന രക്തം
തഞുത്തുറഞ്ഞ്‌ അടിത്തട്ടില്‍ അടിഞ്ഞു.

വെല്‍ഡ്രെസ്സ്ഡ്‌ ജെന്റില്‍ മാന്‍…

ബാലന്‍ ഇതന്ൂറ്റി അന്‍പതുഗ്രാം റസ്കും ഇരുനൂറുഗ്രാം ടൈഗര്‍
ബിസ്കറ്റും പൊതിഞ്ഞ്‌ ഒരു വല്യപ്പന്‌ കൊടുത്തു. ആ വല്യപ്പന്റെ
ചെറുമകനു പനിയാണെന്നും ഡോക്ടറെ കണ്ട്‌ മരുന്നു വാങ്ങി വീട്ടില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞതു കേട്ടമൂളാന്‍ ബാലനു തോന്നിയില്ല.

അവന്‍ ടിവിയിലേക്ക്‌ നോക്കിയിരുന്നു.

വെല്‍ഡ്രെസ്സ്ഡ്‌ ജെന്റില്‍മാന്റെ പരസ്യം അവസാനിക്കുന്ന കാഴ്ച
യാണവിടെ…

ജെന്റില്‍മാന്‍ ക്യാബിനിലെ പതുപതുത്ത കറങ്ങുന്ന കസേരയില്‍
ഉറച്ചിരുന്ന്‌ സുസ്മേര വദനനയിട്ട്‌ പറയുന്നു.

-ഫാസ്റ്റ്‌ ആന്റ്‌ സേഫ്‌, എ പ്രൈവറ്റ്‌ ഇന്‍ വെസ്റ്റിഗേഷന്‍ ഗ്രൂപ്‌,
നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കൊരു പരിഹാരം.

ബാലനു മനം പുരട്ടിപ്പോയി. അവന്‍ കടക്കുള്ളിലെ വാഷ്‌ ബെയ്സനില്‍ പച്ച നിറത്തിലുള്ള പിത്ത രസം ഛര്‍ദ്ദിച്ചു.
ടിവി ഓഫ്‌ ചെയ്തു കടയടച്ച്‌ നേരത്തെ വീട്ടിലേക്ക്‌ പഴയ
കൈനറ്റിക്‌ ഹോണ്ട ഓടിച്ചു പോയി.
൪൭൭൭൪൭൪൭

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍,
മതിരപ്പിള്ളി,
കോതമംഗലം – 686691.
ഫോണ്‍ : 9847946780.




ചിത്രശാല (നോവൽ)

ഒന്ന്

വാനം നക്ഷത്രങ്ങളെക്കൊണ്ടും ഇവിടെ ഭൂമി നക്ഷത്രങ്ങളെപ്പോലുള്ള വൈദ്യുത വിളക്കുകളെക്കൊണ്ടും നിറഞ്ഞതാണ്‌.

ഒരോണക്കാലരാവാണ്‌.. ശക്തമായ
മഴകളെല്പാം പെയ്യൊ
ഴിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞ്‌
വാനം പ്രശാന്തവും സുന്ദരവുമാണ്‌.
എങ്കിലും
ഇനിയും ഒററയ്ക്കും തെററന്നും മഴകൾ പെയ്യാം.

രാവ് അത്രയേറയൊന്നുമായിട്ടില്ല.
സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞതേ
യയള്ള.

നഗരത്തിന്റെ അലങ്കോലങ്ങളിൽ നിന്നു വിട്ട്,
എന്നാൽ
നഗരത്തിന്റെ എല്ലാവിധ ബാദ്ധ്യതകളോടും കൂടിയുള്ള വനിതാഹോസ്റ്റലിന്റെ മൂന്നാമതുനിലയിലുള്ള മൂന്നു
പേർക്കായിട്ടുള്ള മുറിയിൽ ജനാലയ്ക്ക്
പടിഞ്ഞാറോട്ട്‌
നോക്കി നില്ലുകയാണ്‌സൌമ്യ,സൌമ്യ.
ബി.
നായർ.
ഒരിടവേളയിൽ അവൾ സൌമ്യാമാത്യു ആയതായിരുന്നു.
പക്ഷെ,
വീണ്ടും സൌമ്യ ബി.
നായരാ
യിട്ട്‌
വർഷങ്ങൾ അധികമൊന്നുമായിട്ടില്ല.

അവളുടെ റും
മേററുകളായ സലോമി
യോഹന്നാനും, അശ്വതി ബാലകൃഷ്‌ണനും
ഇതേവരെ എത്തിയിട്ടില്ല.

നേഴ്‌സായ സലോമിക്ക്‌ ഡ്യട്ടി
തീരണമെങ്കിൽ എട്ട
മണിയാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
അശ്വതി ഭത്താവിനെ ബസ്സ്‌
കയററി വിടാനായി ബസ്സ്
സ്റ്റാന്‍റിൽ പോയിരിക്കുകയാണ്‌.

അശ്വതിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട്‌
അധികനാളൊന്നു
മായിട്ടില്ല.
പക്ഷെ,
അവർക്ക്‌
ഒരുമിച്ച്‌
താമസമാക്കാൻ
കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല;
അശ്വതി നഗരത്തിലെ ഇലക്ട്രിസിററി
ബോർഡിലും ഭർത്താവ്‌
തലസ്ഥാനത്ത്‌
സെക്രട്ടറിയേററിലും
ജോലിക്കാരായിപ്പോയി.
എല്ലാ ശനിയാഴ്ചകളിലും രാത്രി
ഒൻപതു മണിക്ക് മുമ്പായിട്ട്‌
ബാലകൃഷ്‌ണൻ
വന്ന് അശ്വ
തിയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും. നഗരത്തിൽ തന്നെയുള്ള അയാളടെ കസിന്റെ
വീട്ടിലേക്ക്‌.
ശനിയാഴ്‌ചരാത്രിയയും
ഞായറാഴ്‌ച പകലും
ഒത്തുകൂടിയിട്ട്‌’
ഞായറാഴ്‌ചരാത്രി
വളരെ ഇരുട്ടും മുമ്പ്ബാലകൃഷണനെ യാത്രയാക്കിയിട്ട് അശ്വതി ഹോസ്റ്റലിലെ
റൂമിലെത്തും.

        വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട്രണ്ടുവർഷമായിട്ടംകുട്ടികളുണ്ടാകാ
ത്തതിലുള്ള ദുഃഖത്തിലാണ്‌ സലോമി. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഭത്താവിന്റെ ജോലിസ്ഥലമായ ഖത്തറിലേക്ക്‌
ഒരു നേഴ്‌സി
ന്റെ ജോലിയും തരമാക്കി പോകണമെന്ന ആഗ്രഹത്തിലാണ്‌
അവൾ അതിനുള്ള ശ്രമങ്ങളിലും.

അവിടെ നിന്നാൽ നിരത്തിലൂടെ
ഒഴുകുന്ന വാഹ
നങ്ങൾ കാണാം.
നിരത്ത്‌
കടന്നാല്‍
വൈദ്യുത പ്രഭയിൽ കുളി
ച്ചുനില്ലുന്ന വി.
ഐ.
പി.
ക്വാർട്ടേഴ്‌സുകൾ
കാണാം.
അതിനും
അപ്പുറത്തേക്ക്‌
വൈദ്യുതിവിളക്കുകളുടെ ഒരു പുരം
തന്നെ
കാണാം.  ക്ഷേത്രത്തിൽ കൊളത്തിയ കാർത്തിക
വിളക്കുകൾ
പോലെ….

അതിനും അപ്പുറത്ത്‌
കാമുകനെ മാറില്‍
ഒളിപ്പിച്ച് സുഖ
സുഷുപ്തിയിലേക്ക്‌വഴുതി ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അറബിപ്പെണ്ണു
ണ്ടെന്നുമറിയാം.

പക്ഷെ,

        സൌമ്യയുടെ മനസ്സിൽ അതൊന്നുമായിരുന്നില്പ.
വീണ്ടം
വീണ്ടും വായിച്ച കഥയിലെ ദൃശ്യങ്ങളായിരുന്നു.

പിന്നീടുംഅവൾവായിച്ചു.
അന്നൊരു രാത്രിയായിരുന്നു.

വൈദ്യുതി തടസ്സത്തെ
തുടർന്ന് കൂട്ടതൽ ഇരുണ്ട രാത്രി;
എന്നാൽ വളരെയേറെ സമയമായിരുന്നില്ലാതാനും.

ഉണ്ണി പട്ടണത്തിലെ
കടയിൽ നിന്നും കണക്കെഴുത്തു
കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങുകയായിരുന്നു.

അവനെഴുതുന്ന കണക്കുകൾ പോലെ
ഒരിക്കലും കൂട്ടിയാൽകൂടാത്തതായിരുന്നു ജീവിതത്തിന്റെ കണക്കുകളം;
ഒരിക്കൽ പോലും അവനൊരു ട്രയൽ
ബാലൻസ് ഉണ്ടാക്കാൻകഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.

അച്ഛന്റെ മരണശേഷമായിരുന്നു ജീവിതമെന്ന
കണക്കു
പുസ്ത്തകത്തിന്റെ താളുകളിൽ അവൻ അക്കങ്ങളുടെ കൂട്ടലുകൾ
കിഴിക്കലുകൾ തുടങ്ങിയത്‌. നാൾവഴിയിലെ
ഒരൊററവരിപോലും ഒഴിവാക്കാതെ എഴുതികൂട്ടി,
അതിനുശേഷംപേരേടിലെതലക്കെട്ടുകളിലേക്ക്പകർത്തിയെഴുതി, അക്കങ്ങളെ കൂട്ടിക്കൂട്ടി വലിയവലിയ അക്കങ്ങളാക്കി ബുക്കുകൾ നിറച്ചു. എവിടെയും
അവനൊരു കരകാണാനായില്ല; ഒരുകച്ചിത്തുരുമ്പു  മാത്രം
ആശ്രയമായി കിട്ടുകയുള്ളുവെന്നിരിക്കെ,
കലിതുള്ളകയും സംഹാര
നടനമാടുകയും ചെയ്യുമീ കടലമ്മയുടെ പാദ ചലനങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാനാവുന്നതെങ്ങിനെയാണ്‌?

പക്ഷെ അവന് നഷടമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌
ജീവിത
ത്തിന്റെ തന്നെ പകലുകളായിരുന്നു.

മഞ്ഞവെയിലിൽ തുള്ളിച്ചാടന്ന
പൊന്നോണത്തുമ്പികളെ
അവന്‌
കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്പ.
നീലാകാശത്തിന്റെ വിശാലത
യിൾ നർത്തനം
ചെയ്യ്തു നീങ്ങുന്ന വെളത്ത
മേഘങ്ങളെ കാണാന്‍
കഴിഞ്ഞില്ല.

പുറത്ത്‌ മഴ
ആർത്തുപെയ്യമ്പോൾ തറയില്‍
കാതു
ചേർത്തു കിടക്കുമ്പോൾ കേൾക്കുന്ന സംഗീതം അവനറിയാനാ
യില്ല.
ചീവീടുകളുടെ സപ്ത   സംഗീതം അറിയാനായില്ല.

മകരത്തിലെ മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന വെളപ്പാങ്കാലത്ത്‌
പുതപ്പി
നിടയില്‍
കിടന്നുള്ള ഉറക്കത്തിന്റെ സുഖം അനുഭവിക്കാനാ
യില്പ.
പുലർ കാലത്ത്‌
പുൽ കൂമ്പയുകളില്‍
മൊട്ടിട്ടനില്ലുന്ന
മഞ്ഞുകണങ്ങളെ നുകരാനായില്ല.

ഒരു പൂക്കാലസുഗന്ധം മുഴുവന്‍ കോരി, ജനാലവഴിയെ
ത്തിയ മന്ദമാരുതനേററിട്ടും
, അവന്‌
ഉണരാനാവുന്നില്ല.
പുതു
രാഗങ്ങൾ പാടി തൊടികളിലെത്തി തേൻ നുകർന്ന് കള്ള
ന്മാരെപോലെ പതുങ്ങിപ്പതുങ്ങി പോകുന്ന അടയ്ക്കാക്കിളികളെ
കാണാനാവുന്നില്ല.

അവന്റെ കണ്ണുകളും കാതുകളം
അടഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു;
പൊടി കയറി
മൂടി മണമില്ലാതായിരിക്കുന്നു.

ടോർച്ചിന്റെ വാർദ്ധക്യം ബാധിച്ച
ഒരുതുണ്ടു വെളിച്ചത്തി
ലാണ്‌
അവൻ വീട്ടിലേക്ക്‌
നടന്നത്‌. പാതയോരത്തെ
ആൾപ്പാർപ്പില്പാത്ത വീട്ടില്‍നിന്നും
ഒരു കരച്ചിൽ കേട്ടതുപോലെയൊരു തോന്നൽ.

കുറെ മുന്നോട്ട നടന്നതാണ്‌; വീണ്ടും
ആ ശബ്ദം.
ഇപ്പോൾ
കൂടുതൾ ഉച്ചത്തിലാണ്‌
__ ഒരു പെൺകുട്ടിയയടേതെന്നു
തോന്നിക്കുന്ന,
തടയപ്പെടുന്ന,
തടയലിനെ ഭേദിച്ചു പുറത്തു
വരുന്ന കരച്ചിൽ….

ഒരുനിമിഷം അവൻ
ശങ്കിച്ചുനിന്നതാണു്‌….

പെട്ടെന്ന്‌, വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക്‌
ഓടിയെത്തി,
ടോര്‍ച്ചിന്റെ ചെറിയ
വെളിച്ചത്തിൽ തിരഞ്ഞു.

ആ ചെറിയ വെളിച്ചത്തിൽ
വസ്ത്രങ്ങൾ കീറിപ്പറിഞ്ഞ,
ഭയന്നു വിറച്ച്‌,
തളർന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി!

എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ളതിന്റെ
ഒരോമ്മ.

പിന്നീട്‌ വെളിച്ചത്തിൽ
കണ്ടത്‌
മൂന്നുനാലു പുരുഷന്മാ
രുടെ മുഖങ്ങൾ….

ഉണ്ണി മരവിച്ചുപോവുകയായിരുന്നു.

പക്ഷെ, പിന്നീട്‌ ജീവരക്ഷയ്ക്കായിട്ട
പൊരുതേണ്ടിവന്നു.

ബോധമുണർന്നപ്പോൾ, എവിടെയെന്നോ,
എന്തുണ്ടാ
ഒയന്നോ,
ഓമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു.
കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ പുലർകാലമെത്തിയെന്നറിഞ്ഞു.
ശരീരം
അനക്കാൻ കഴിയാത്തവിധം ഭാരം ഏറിയിരിക്കുന്നു,

നിമിഷങ്ങളോളം വീണ്ടും
കണ്ണുടച്ചുകിടന്നു.

അടുത്തനിമിഷം ശൂന്യമായിരുന്ന
മനസ്സിന്റെ കോണിൽ
ടോർച്ചിന്റെ ചെറിയ വെളിച്ചത്തിൽ കണ്ട മുഖം.

അതെ, അതൊരു പെണ്‍കട്ടിയയടേതായിരുന്നു.

ഉണ്ണി തട്ടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേററിരുന്നു.

അരികിൽ ആരുമില്പായിരുന്നു.

പക്ഷെ, കുറെ
അകന്ന്‌
ഒരാൾ കമഴ്ന്നു
കിടന്നിരുന്നു.

അവൻ ഏങ്ങി വലിഞ്ഞു തന്നെയാണ്‌
അയാളടെ അടു
ത്തെത്തിയത്‌.
സാവധാനം തൊട്ടനോക്കി.

അയാൾ തഞത്തു
മരവിച്ച്‌……..

ഒരു ഞെട്ടൽ, പിന്നെ വിറയൽ
….

എത്രയെത്ര കഥകൾ, പൊടിപ്പും, തൊങ്ങലും
വച്ച
ചിത്രീകരണങ്ങൾ
. ….

ആ ഗ്രാമമാകെയുള്ള ഒരായിരം
പേർ പറഞ്ഞത്‌
ഒരായിരം വ്യത്യസ്തമായ കഥകളായിരുന്നു.
ആ കഥകളിൽ ഉണ്ണിക്ക്‌
ഒരായിരം രൂപങ്ങളും ഭാവങ്ങളും നിറങ്ങളുമായിരുന്നു.

പോലീസ്‌ സ്റ്റേഷനിലെ ഇരുമ്പഴിക്കുള്ളില്‍
ഒരു ഷഡ്‌ഡി
മാത്രം ധരിച്ച് കൂനികൂടിയിരുന്ന്‌
അവനെല്പാം കേൾക്കുന്നുണ്ടാ
യിരുന്നു.

ഒട്ടുവില്‍,

ആ സ്റ്റേഷനിലെ പ്രധാന
ഉദ്യോഗസ്ഥനെഴുതിയ കുററ
സമ്മതപത്രത്തിൽ അവൻ ഒപ്പിട്ടകൊടുത്തു.

അയാൾ വായിച്ചു കേൾപ്പിച്ചതിന്റെ സാരാംശം മാത്രം
മനസ്സിൽ തേട്ടിനിന്നു.

ഏതോ ദേശീയ
രാഷ്ട്രീ
പാർട്ടിയൂടെ ജില്ലാതല നേതാവിനെ
രാഷ്ടീയ വൈരാഗ്യത്തിന്റെ പേരിൽ
എതിർ കക്ഷി
ക്കാരന്റെ പക്കൽ
നിന്നും പ്രതിഫലം വാങ്ങിക്കൊണ്ട്‌
മൃഗീയ
മായി കൊലപ്പെടുത്തി.

അശ്വതിക്കോ സലോമിക്കോ
എത്രയോപ്രാവശ്യം വായി
ച്ചിട്ടം യാതൊരു വികാരവും തോന്നുന്നില്ല.
അടുത്തനാളിൽ
പ്രകാശനം ചെയ്യപ്പെടാനിരിക്കുന്ന,
വളരെ പ്രശസ്തനായൊരു
എഴുത്തുകാരന്റെ പുസ്‌തകത്തിലെ
ഏതാനും ഏടുകൾ അത്രമാ
ത്രമേ അവർ
അറിഞ്ഞുള്ളൂ.

അതും പത്രമാസികകളിൽ അടുത്തനാളകളിൽ
കണ്ടു
തുടങ്ങിയ ഒരു പുതിയ വിപണന തന്ത്രമാണുതാനും.
ഭാഷയിലെ
എല്ലാ പത്രങ്ങളും തന്നെ അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച്,
പുതിയ പുസ്തക
ത്തെക്കുറിച്ച്‌
സപ്ലിമെന്റുകളിറക്കി,
എല്ലാ പ്രധാന വാരിക
കളം ആർട്ടിക്കിളുകളും എഴുതി,
പുസ്തകത്തിലെ വിവിധ ഏടുകൾ
വിവിധ വാരികകളിൽ ചേർത്തു …….

എല്ലാം പക്കാ കച്ചവടതന്ത്രം!

.       പുസ്‌തകപ്രസാധകരുടെയും
, പത്രവാരിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും……

“അല്ലാതെ
അതിലെന്താണുള്ളത്‌?”

അശ്വതിയും സലോമിയും
അങ്ങിനെതന്നെയാണ്‌
ചോദി
ച്ചത്‌.

എന്നിട്ടും അവർക്ക്
അക്കാര്യം അത്ര നിസ്സാരമായി തള്ളി
ക്കളയാനായില്ല.
രണ്ടുവർഷമേ ആയിട്ടുള്ള സൌമ്യയുമൊത്തുള്ള
ജീവിതം എന്നിരിക്കലും പ്രശസ്തമായൊരു ബിസിനസ്സ്‌
സ്ഥാപനത്തിലെ എക്‌സികുട്ടീവ്‌
ആയിരുന്നിട്ടും,
അവരെ
ക്കാൾ മൂന്നുനാല് വയസ്സ്‌
കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നിട്ടം പരിചയ
ത്തിന്റെ ആദ്യനാളകളിൽ ചേച്ചിയെന്നു വിളിച്ചിരുന്നിട്ടം
കൂടതല്‍
അടുത്തപ്പോൾ ആദ്യത്തെ ആവശ്യം സൌമ്യ എന്ന്‌
വിളിക്കാനായിരുന്നു.
പിന്നെ മനസ്സകൾ ഒത്തുചേർന്ന് ആനന്ദ
കരമായൊരു ആന്ദോളനത്തില്‍
ലയിച്ച്‌
ഒഴുകി നടക്കുകയായി
രുന്നു.

എന്നിട്ടും സൌമ്യയുടെ
സ്വകാര്യ ജീവിതത്തിന്റെ ആഴങ്ങ
ളിൽ പരതാൻ അവർ രണ്ടുപേരും ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല കാരണം സൌമ്യ
പറഞ്ഞറിഞ്ഞ ദുരന്തങ്ങളും കൂട്ടിയെഴുതിയ കണക്കുകളിലുണ്ടായ
തെററുകളം ഓർമ്മകളായിട്ടെത്തി അവളെ വേട്ടയാടി നിരന്തരം
വേദനപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്ന്‌
അറിഞ്ഞതുകൊണ്ടുതന്നെ.

പക്ഷെ, ഇപ്പോൾ അവർ
രണ്ടാൾക്കും അറിയാത്ത എന്തോ
ഒന്നിന്റെ പേരിലുള്ള അവളടെ വേദന,
അതും ഒരു കഥയുടെ
എതാനും ഏടുകൾ വായിച്ചപ്പോഴുണ്ടായിരിക്കുന്ന പ്രക്ഷുപ്തമായ
മാനസീക അവസ്ഥ…

“ആ പെണ്‍കുട്ടി
ഞാനായിരുന്നു.”

“ങേ!”

അശ്വതിയുടെയും സലോമിയുടെയും
തൊണ്ടയിൽ നിന്നും
ഒരുമിച്ചാണ്‌
തേങ്ങല്‍
പുറത്തുവന്നത്‌.
അവർ ഇമകളനക്കാ
നാവാതെ തരിച്ച് സൌമ്യയെ നോക്കി
നിന്നു.

“അന്ന്‌ ഒന്നും
സംഭവിക്കാതെ രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു
ഞാൻ.
തങ്ങളെ കണ്ട ചെറുപ്പക്കാരനെ ആക്രമിക്കാൻ ശ്രമിക്കു
മ്പോൾ എന്റെ
മേലു നിന്നും അവരുടെ ശ്രദ്ധ
അകന്നുപോയി.
ആ പഴുതിൽ ഞാൻ രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു.”

സലോമിയുടെ കണ്ണുകൾക്കു മുമ്പിൽ, ഒരു
വി.
ഐ.
പി.
ടെറസിന് മുകളിൽ,
ഹൈഡ്രജന്‍
നിറച്ച്‌
വീർപ്പിച്ച്‌
നിദ്ത്തി
യിരിക്കുന്ന ഭീമാകാരനായൊരു ബലൂൺ.
നഗരത്തിലെ ഏതോ
സ്വർണ്ണക്കടയുടെ പരസ്യമാണത്‌.
അകലെനിന്നുമെത്തുന്ന
വാഹനങ്ങളുടെ വെളിച്ചം അവയിൽ തട്ടുമ്പോൾ പരസ്യവാച
കങ്ങൾ മിന്നിത്തെളിയുന്നു.

കണ്ണുകൾ അവിടെയിരുന്നിട്ടും
മനസ്സ് സൌമ്യയയടെ വാക്കു
കളിലായിരുന്നു.

“അതൊരു പ്രതികാരം ചെയ്യുലായിരുന്നു, അച്ഛന്റെ
ബിസ്സിനസ്സ്‌ ശത്രുക്കളുടെ, ആ സംഭവശേഷം ഞാൻ അതിനെ
പ്പററി ചിന്തിക്കുകകൂടി ഉണ്ടായിട്ടില്ല. കാരണം എല്ലാവിധ
സാന്ത്വനങ്ങളുമായി സദാസമയവും മാത്യൂസ്‌ കൂടെ ഉണ്ടായി
രുന്നു .എന്നിട്ടും പത്രങ്ങളിലൊക്കെ ചെറിയചെറിയ വാത്തകൾ
വരികയും ഞാനതു വായിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഉണ്ണി കുററം
സമ്മതിച്ചുവെന്നും അയാളെ ശിക്ഷിച്ചുവെന്നും മററും ….? വാഹനങ്ങളുടെ കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന വെളിച്ചവും കാതട
പ്പിക്കുന്ന ശബ്‌ദങ്ങളും സലോമിക്ക്‌ ഈർഷ്യതയായി തോന്നി.
അവൾ  ജനാല അടച്ചുകുററിയിട്ട.

രണ്ട്

നീണ്ട യാത്രക്കിടയിൽ
സൌമ്യ ഒരക്ഷരം മിണ്ടുകയുണ്ടായില്ല.
ബസ്സിലെ സൈഡ്‌ സീററിൽ
പുറത്തേക്ക്‌
നോക്കിയിരുന്നു.
പിന്നിലേക്കു്‌ ഓടിയകലുന്ന
വൃക്ഷങ്ങളെ,
വീടുകളെ,
മനുഷ്യരെ
മൃഗങ്ങളെ,
ഒക്കെ കണ്ടു
കൊണ്ട്‌. കണ്ണുകളിലൂടെ ആയിരമാ
യിരം ദൃശ്യങ്ങൾ കടന്നു
പോയിട്ടും മുഖത്ത് യാതൊരുവിധ
ഭാവപ്രകടനങ്ങളും ഉണ്ടായലുമില്ല.  സൌമ്യയുടെ അടുത്തു തന്നെയായിരുന്ന
സലോമി, അവളെക്കുറിച്ചു മാത്രം ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു.
അവൾ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള
കഥകളിലൂടെ ചെറുപ്പം മുതലുള്ള “സൌമ്യ
“യെ കാണുകയായി
രുന്നു.

വളരെ വലിയൊരു ഗെയ്‌ററ്‌, ഗെയററ്‌ കടന്നാൽ
ടെന്നീസ്‌
കോർട്ട്പോലെ വിശാലമായൊരു മുററം,
മുററ
ത്തിന്റെ പാർശ്വങ്ങൾ നിറയെ വർണ്ണച്ചെടികൾ,
മുററത്തെ
ഹരിതാഭയാക്കി പുല്ല് വളർത്തി വെട്ടി നിത്തിയിരിക്കുന്നു.
മുററത്തെ നടുവിലാക്കി അഭിമുഖമായി രണ്ട് ബംഗ്‌ളാവുകളും.
ഒന്നിൽ ജി.
ബി.നായരും
മറേറതിൽ ഫെർണെണ്ടസ്‌
മാത്യവും
പാർക്കുന്നു.
ജി.
ബി.
നായർ വളരെ പ്രശസ്‌തമായ
ചെമ്പ്
ശുദ്ധീകരണ കമ്പനിയുടെ ചെയർമാനും,
ഫെർണാണ്ടസ്‌
മാത്യു
കമ്പനിയയടെ മാനേജിംഗ്‌
ഡയറക്‌ടറും.

അവിടെ
മുററത്ത്‌
കളിക്കുന്ന,
രണ്ടു കുട്ടികൾ. നായരുടെ
മകൾ സൌമ്യ യയും ഫെർണാണ്ടസിന്റ മകൻ മാത്യുസും.

ആ മുററത്ത് തൊടിയിൽ ബംഗളാവുകളടെ അകങ്ങളിൽ
എഴും ഓടിനടന്ന്‌,
കളിച്ച് ചിരിച്ച് അവർ രണ്ടുപേരും
വളർന്നു വന്നു.

സൌമ്യയ്ക്ക് മാത്യുസിനെയും,

മാത്യൂസിന്‌ സൌമ്യയെയും,

എല്ലാ അർത്ഥങ്ങളിലും, എല്ലാ
മാനങ്ങളിലും അറിയാമാ
യിരുന്നു.
ആ അറിവിൽ പൂർണ്ണമായ മനസ്സോടെതന്നെ അവർ
ഒത്തു ജീവിക്കാമെന്ന്‌
തീരുമാനിക്കുകയായിരുന്നു

വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഫെർണാണ്ടസിനും
നായർക്കും
യാതൊരുവിധ എതിർപ്പുകളും ഉണ്ടായില്ല.
ഉണ്ടായില്ല,
എന്നു
മാത്രമല്പ വളരെ ഇഷ്ടവുമായിരുന്നു.
അവർക്ക് അതിനെപററി
ഒരു വീക്ഷണംകൂടി
ഉണ്ടായിരുന്നു. ഫെർണെണ്ട്സിന് മാത്യൂസ്‌
ഒററ മകനാണ്‌.
നായർക്ക് സൌമ്യയ്ക്ക്
താഴെ ഒരു മകനുണ്ടെ
ചിലും അവന് ബിസിനസ്സിനെക്കാളും താല്പര്യം ആതുരസേവ
നത്തോടായിരുന്നു.
അപ്പോൾ ഈ പുതിയ ബനധം അടുത്ത
തലമുറയിലും കമ്പനിയുടെ ഭരണം തങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങളുടെ
കൈവശം സുസ്ഥിരമാണെന്നതാണ്‌.

സൌമ്യ മാത്യൂസിന്റെ മുറിയിൽ
ചേക്കേറിയത്‌
വളരെ
ആരഭാടത്തോടെയാണ്.
രണ്ടു മതസ്ഥർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാ
യിരുന്നതിനാൽ പത്രക്കാർ ഫീച്ചറുകളും എഴുതുകയുണ്ടായി;
സമൂഹം ആകെ മാററി
മറിക്കാൻ പോവുകയാണെന്നും, ജാതി
മത വ്യത്യാസങ്ങൾ ഇല്ലാതായി മനുഷ്യൻ നന്മയുടെ മാർഗത്തിൽ
ചരിക്കാൻ പോവുകയാണെന്നും,
അങ്ങിനെ ലോകരാഷ്ട്ര
ങ്ങൾക്ക്‌
നാം മാതൃകയാകാൻ പോവുകയാണെന്നും അവർ
പാടി പുകഴ്ത്തി.

പക്ഷെ, സൌമ്യയയടെ ജീവിതം
രണ്ടു തൊടികളടെ,
ടെന്നീസ്‌
കോർട്ടു പോലുള്ള മുററത്തിന്റെ രണ്ടു ബംഗ്ലാവുകളടെ
വിശാലതയിൽ നിന്നു പന്ത്രണ്ടടി നീളവും പത്തടി വീതിയുമുള്ള
മുറിയിലായപ്പോൾ അവൾക്ക്‌
കൂട്ടിലടയ്ക്കപ്പെട്ടതായിട്ടാണ”
തോന്നിയത്‌,

അതിനേക്കാളേറെ വേദനിപ്പിച്ചത് ഒരൊററദിവസംകൊണ്ട്
മാത്യൂസിനുണ്ടായ പരിണാമമാണ്‌.

ഇന്നലെവരെ അവൾ
തന്റെ കാമുകിയായിരുന്നു. ഇന്നു
മുതൽ ഭാര്യയായിരിക്കുന്നു.
താൻ ഭത്താവും.
തന്റെ ഹിത
ത്തിന്‌
അനുസരിച്ച് തന്റെ സൌകര്യങ്ങൾ നോക്കി നടക്കുന്ന
തിനുവേണ്ടി,
തന്റെ മനസ്സിനെ,
ശരീരത്തിനെ ശാന്തിയി
ലേയ്ക്ക് നയിക്കുന്നതിനു
വേണ്ടി ദൈവത്താൽ തീർക്കപ്പെട്ട
സ്ത്രീ—അവൻ, വീട്ടിൽ
സമൂഹത്തിൽ എല്ലാം കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു
മാനദണ്ഡത്തിൽ തന്നെ സൌമ്യയെ സമീപിക്കുകയായിരുന്നു.

സൌമ്യ അവനുവേണ്ടി
എന്തും ചെയ്യാൻ, എന്തും സഹിക്കാൻ,
ആന്തരികമായി
തന്നെ തയ്യാറായിരുന്നു. പക്ഷെ, അവന്റെ
 “മസ്റ്റ് ഡു
ദാററ്‌”
എന്ന ഭാവം അവളെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തി.
“സൌമ്യെ പ്ലീസ്‌
ഡു”
എന്ന്‌
പറയേണ്ടതില്ല,
അങ്ങിനെ ഒരു
ഭാവം ആ മുഖത്ത് വന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.

എക്സിക്യൂട്ടീവ്‌ കോൺഫ്രൻസുകളിൽ,
മററു പാർട്ടികളിൽ,
 ക്ലബ്ബ്‌ സെലിബ്രേഷനുകളിൽ
മാത്യൂസ്‌
മദ്യപിക്കുന്നത്
അമിതമായിട്ടു തന്നെ-സൌമ്യ
കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌.
“ഇറ്റീസ്‌
ജസ്റ്റ്‌
ഫോർ എ കമ്പനി”
എന്നേ അവൽ കരുതിയിരുന്നുള്ളൂ…. അല്ലാതെ
ഫെർണാണ്ടസ്‌
മാത്യുവിനെപ്പോലെ അതൊരു നിത്യോപ
യോഗ വസ്തുവാക്കിയിരുന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധയിൽ
പെട്ടിരുന്നില്ല.
ഒരുപക്ഷെ,
അവളിൽ നിന്നും മറച്ചുപിടിച്ചിരുന്നതായിരി
ക്കണം.
അവൾ ഭാര്യയായിക്കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക്‌
എന്തും
പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ അധികാരം കിട്ടിയതുപോലുള്ള പെരുമാററ
രീതിയായിരുന്നു,
അവന്‌.

വിവാഹനാളിൽ തന്നെ, അവരുടെ ഏ സി
മുറിയിൽ മദ്യ
ത്തിന്റെയും സിഗറററിന്റെയും ഗന്ധം നിറഞ്ഞു.
ആ മുറിയിലെത്തി പത്തുമിനിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും
അവൾക്ക്ശ്വാസം മുട്ടിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

പിന്നീട്‌, ആഹാരം
കിട്ടാതെ കാട്ടിലൂടെ അലഞ്ഞു
തിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്ന വ്യാഘ്രത്തെപ്പോലെ ആയിരുന്നു,
അവൻ.
അവൽ ഒരു മാൻ
പേടപോലെയും……..

നേരം വെളുക്കാറായിട്ടും
അവൾക്ക്‌
ഉറങ്ങാനായില്ല.
മുറിയിൽ തന്നെയുള്ള സെററിയിൽ
തളർന്നിരുന്നു.

വാനോളം ഉയത്തിക്കെട്ടിയ
ഒരു പരസ്യ
ബലൂൺ വാതകം
ചോർന്നു പോയാലെന്നപോലെ.

ആദ്യ രാവിനെക്കുറിച്ച്‌ അവൾക്ക്‌ തികച്ചും
യാഥാസ്ഥി
തികമായ ഒരു സ്വപ്‌നമായിരുന്നു
ഉണ്ടായിരുന്നത്‌.

മുല്പപ്പൂക്കളാൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ട മുറി, പാല്, പഴവഗ്ഗുങ്ങൾ ,

ചന്ദനലേപനം ചെയ്ത
ശരീരങ്ങൾ…. ….

പക്ഷെ, ഏറെ
തകേന്ന് പോയത്‌
കമ്പനി എക്‌സിക്യൂട്ടീ
വിന്റെ പോസ്റ്റിൽ
നിന്നും നീക്കം ചെയ്തപ്പോഴാണ്‌, നല്പരീതി
യിൽ തന്നെ,
മാത്യുസിനേക്കാൾ മാർക്കോടുകൂടി എം.
ബി.
എ.
ബിരുദമെടുത്തത്‌
അടുക്കള വട്ടത്തിൽ മാത്രം ഒരിക്കലും തളയ്ക്ക
പ്പെടരുതെന്ന്‌
കരുതി തന്നെയായിരുന്നു.
എന്നിട്ടും മാത്യുസിന്റെ ചിന്താഗതികൾ………

ഭാര്യ ഹൌസ്‌വൈഫാണ്‌ !

അവൾ ഭരിക്കേണ്ടത്
വീടാണ്‌,
അവൾ വീടു
വിട്ട
പോയാൾ വീടിന്റെ ഐശ്വര്യം നഷ്‌ടമാകും, കുട്ടികളുടെ
ഭാവി അരക്ഷിതമാകും.
ജോലിചെയ്‌ത്‌ ക്ഷീണിച്ചുവരുന്ന
ഭര്‍ത്താവിന്‌ പരിചരണം
കിട്ടാതെ വരും.
അവളും ജോലി
ചെയ്ത് ക്ഷീണിതയായി ഭത്താവിന്‌
ഒപ്പം എത്തിച്ചേരുന്നവ
ളാണെങ്കില്‍
പരിചരണവും സന്തോഷവും എങ്ങിനെ ശരിയാ
വാനാണ്‌?

അപ്പോളാണ്‌ തികച്ചും
താളം തെററിയത്‌.
സൌമ്യ തന്റേട
മായിട്ടു തന്നെ നിന്നു.
പരിണതഫലം അവരുടെ വേർ
പാടും.
അതിൽ സൌമ്യ ദുഃഖിക്കുകയായിരുന്നില്ല.
സമാധാനം കൊള്ള
കയായിരുന്നു.

ബസ്സ് സ്റ്റാന്റിൽ നിന്നും
ടാക്‌സിയിലാണ്‌ സൌമ്യയും
സലോമിയും കമ്പനിയിൽ എത്തിയത്‌.
അടഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന
വലിയ ഗെയിററിന്റെ മുന്നിൽ നിർത്തി ഹോൺ
അടിച്ചപ്പോൾ
ഗെയിററിന്റെ കിളിവാതിലിലൂടെ വാച്ചർ ഒളിഞ്ഞുനോക്കി,
ശേഷം ഗെയിററ്‌
തുറന്ന് ഒതുങ്ങി
നിന്ന്‌ കാറിനെ കടത്തിവിട്ട്,
സല്യട്ട് ചെയ്‌തു.

ലിഫ്ററിലൂടെ മൂന്നാമത്തെ നിലയിലുള്ള,
ചെയർമാന്റെ
ക്യാബിന്‌
മുന്നിലെത്തും വരെ എത്ര
പേരുടെ ഉപചാരങ്ങൾ
കിട്ടിയെന്ന്‌
കണക്കെടുക്കാൻ സലോമി മറന്നു.

പ്യൺ ജി. ബി. നായരോട്‌ സമ്മതം വാങ്ങി
അവരെ
ഉള്ളിലേക്ക് പോകുവാൻ അനുവാദം കൊടുത്തു.

രണ്ടു മൂന്നു മിനിററ്‌ നീണ്ടുനിന്ന
അന്വേഷണങ്ങാൾ,
അതിനിടയിൽ തന്നെ പ്യൂൺ എത്തിച്ചുകൊടുത്ത ഓരോകപ്പ്‌
ചായ മൂന്നു
പേരും ആസ്വദിച്ചു കുടിച്ച്, ഏ സി
ഓഫ്‌ ചെയ്തു.
ജനാല തുറന്നുവച്ച് നായർ ഒരു സിഗറററ്‌
വലിച്ചശേഷം
ജനാല അടച്ച് ഏസി ഓൺ
ചെയ്തു. കസേരയിൽ മകൾക്കും
സലോമിക്കും അഭിമുഖമായിട്ടിരുന്നു.

“എന്താണു
മോളെ?”

അവൾ വന്നപ്പോൾ തന്നെ
അയാൾക്ക് തോന്നിയിരുന്നു,
മകൾ ടെൻഷനിലാണെന്ന്‌
പക്ഷെ,
അവൾ ആദ്യംതന്നെ
പറഞ്ഞു തുടങ്ങട്ടെ എന്ന് കരുതുകയായിരുന്നു.
അവൾ അയാ
ളിൽ നിന്നുമുള്ള അന്വേഷണത്തിന്‌
കാക്കുകയും.

ഹാൻഡ് ബാഗിൽ കരുതിയിരുന്ന വാരികയിലെ
പ്രസ
ക്തമായ ഭാഗം മറിച്ച്‌,
 അവൾ അച്ഛന്‌ മുന്നിൽ മേശമേൽതുറന്നുവച്ചു.
അയാൾ സശ്രശദ്ധം തന്നെ
വായിച്ചു.

“ഇതെന്താണ്‌
മോളെ,
എനിക്ക്‌
ഒന്നും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല?”

അവൾ ക്ഷോഭിക്കുകയുണ്ടായില്ല.
വളരെ സമാധാനത്തോ
ടെയാണ്‌
ചോദിച്ചത്‌.

“ആ പെൺകുട്ടിയെ
അച്ഛന്‌
അറിയുമോ… അതിലെ
ഉണ്ണിയെ അറിയുമോ?”

അയാൾ ഉത്തരം
പറയാതെ ഒന്നും മനസ്സിലാകാത്തതു
പോലെ വീണ്ടും വാരികയിലെ വരികൾക്കിടയിൽ നോക്കി
യിരുന്നു.
അവിടെ നിന്നും അക്ഷരങ്ങൾ മാഞ്ഞു പോകുന്നതും,
അക്ഷരങ്ങളുടെ കറുത്ത നിറമില്ലാത്ത വെറും പത്രം മാത്രം കാണു
കയും പത്രത്തിൽ ഒരു മുഖം,
ഏതോ ഒരുമുഖം തെളിയുന്നതും
കണ്ടു.
മനസ്സാലെ ഒന്നു ഞെട്ടിപ്പോയി.

ഒരുനിമിഷം മാത്രം.

ആ ഞെട്ടലിൽ നിന്നും മോചിതനായി, കരുത്തുനേടി,
സൌമ്യനായി മകളടെ മുഖത്തു നോക്കി.

“ഇതൊരു
പരസ്യമല്ലേ?
ഏതോ ഒരു നോവലിന്റെ
ഇററ്‌
ഈസ്‌
എ ന്യൂ ടെക്‌നിക്‌”. നമ്മൾ തന്നെ
പരസ്യത്തി
നായിട്ട്‌’
എത്രയെത്ര ടെക്നിക്കുകളാണ്‌
കണ്ടെത്തിയിരിക്കു
ന്നത്‌.
ഇടയ്‌ക്ക്
ഒരുകാര്യം പറയാന്‍
മറന്നു,
നമ്മൾ ഒരു
ആർട്ടിസ്റ്റിനെ കണ്ടെത്തി പരസ്യങ്ങൾക്കായിട്ട്‌.
ഹി ഈസ്
ഫ്രം ഡെൽഹി.
എ രവിസാഗർ.”

അയാൾ മേശമേൾ
ഗ്‌ളാസിൽ
അടച്ചു വച്ചിരുന്ന വെള്ള
മെടുത്ത്  ഒരുസിപ്പ് കുടിച്ചു.

“റിയലി
ഹി ഈസ്‌
ആൻ ഇന്റലിജന്റ്,
സ്‌മാർട്ട്
ആന്റെ യെംഗ്‌…….”

സൌമ്യയുടെ മുഖം
ഇരുളന്നത്‌
സലോമി കണ്ടു.
പക്ഷെ,
അവൾ വീണ്ടും ക്ഷോഭിക്കാതെ പറഞ്ഞപ്പോൾ,
അവൾക്ക്‌
അച്ഛനോടുള്ള അടുപ്പത്തിന്റെ അളവ് നിശ്ചയിക്കാനാവാതെ
യായി.

“പ്പീസ്‌ ഡാഡ്‌ കം
ടു മി……..ഞാൻ പരസ്യത്തെയോ
വർണ്ണകൂട്ടിനെയോ അല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത്‌.
പരസ്യത്തിനുള്ളിൽ
മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യത്തെയാണ്‌,
വർണ്ണ പകിട്ടില്‍
മങ്ങി
പ്പോയ സത്യത്തെയാണ്‌.
?

“യേസ്…“

അയാൾ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക്‌
വരാൻ തയ്യാറായി;
ഇനിയും സത്യത്തിന്റെ മുന്നിൽ മറഞ്ഞു
നില്‍ക്കാനാവില്ലെന്ന്
തോന്നി,
ഒരിക്കൽ അനങ്ങി നേരെയിരുന്നു.

“അച്ഛനും
അമ്മയും മറെറല്പാവരും എന്നോടു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള
കഥ ഇതിൽ
നിന്നും വളരെ വ്യത്യസതമായിരുന്നു.
അച്ഛന്റെ
ഏതോ ഒരു ബിസിനസ്സ്‌
ശത്രുവിന്റെ പകവീട്ടൽ, ആ ശത്രു
ആരെന്ന്‌
ഞാനെത്ര തിരക്കിയിട്ടം പറയുകയുണ്ടായില്ല.
പക്ഷെ,
യാദൃച്ഛികമായി ഉണ്ണിയെന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ
ഇടയില്‍ വന്നുവീഴുന്നു, ഞാൻ
രക്ഷപ്പെടുന്നു,
അതിനുശേഷം
ഉണ്ണിയെ രക്ഷപ്പെടുത്താൻ അച്ഛന്‍
ചെയ്യുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന
കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മയുണ്ടോ… ?”

അയാൾ കഴിഞ്ഞ
പാരീസ്‌
പര്യടനത്തിന്‌
വാങ്ങിയ
ചുവർ ചിത്രത്തിൽ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അതൊരു
മോഡൺ ചിത്രമാണ്‌.
ഏഴു കടുത്തവർണ്ണങ്ങളും തിരിച്ചറിയാൻ
കഴിയും.
വർണ്ണങ്ങളുടെ ആകർഷണത്തിൽ
നിന്നും വ്യതി
ചലിച്ച്‌,
അതിന്റെ ഉൾക്കാമ്പിലേക്ക്‌
വരുമ്പോൾ ഒരു
നിസ്സഹായന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞുവരുന്നു.
ആ മുഖം ഒരു കാല
ഘട്ടത്തെ അടിമയുടേതായിരുന്നു.
അതിനെ നോക്കിയിരുന്നി
ട്ടുള്ള പലപ്പോഴും ആ മുഖഛായ ഉണ്ണിയുടേതായിട്ട്‌
തോന്നിയി
മുണ്ട്‌,

“ഉണ്ട്‌
.. .യാദ്രച്ചികമായി ആ സാഹചര്യത്തിലെത്തിയ
ഒരു പാവമായിരുന്നു ഉണ്ണി.
ജീവരക്ഷക്കായുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ
അറിയാതെ സംഭവിച്ചുപോയതാണ്‌.
അപ്രകാരം ഒരു സ്റ്റാന്റ്
സ്വീകരിക്കാനാണ്‌
നാം കരുതിയിരുന്നത്‌.”

“എന്നിട്ട്‌?”

“നാം
കരുതിയിരിക്കാതെ കാര്യങ്ങൾ കീഴ്‌മേൽ
മറിഞ്ഞു.
അതൊരു രാഷ്ട്രീയ
മുതലെടുപ്പായി. നമ്മൾ ഫ്രെയിമിൽ നിന്നും
ഔട്ടായി,
കുറെ കൂടുതൽ പണം ചെലവാക്കേണ്ടിവന്നു.
എങ്കിലും
പത്രക്കാർക്ക്‌
പാടിനടക്കാൻ നമ്മുടെ കഥ കിട്ടിയില്ല.
അല്ലാത്ത ഒരു സാഹചര്യം മോള്‌
ചിന്തിച്ചുനോക്ക്‌.
സത്യവും
അസത്യവുമായിട്ട് എത്രയെത്ര കഥകൾ രൂപം
കൊള്ളമായി
രുന്നു.
അത് നിന്റെ ജീവിതത്തെ,
നമ്മുടെ ബിസിനസ്സിനെ
എല്ലാം സാരമായിതന്നെ ബാധിക്കുമായിരുന്നു.
നമ്മുടെ ശത്രു
വിന്റെ എല്ലാ പ്രതിരോധങ്ങളും പൊളിക്കാനും അവന്റെ
അസ്ഥിവാരം വരെ തോണ്ടാനും നമുക്ക്‌
കഴിഞ്ഞു.”

 “എന്നിട്ടും നാം
ഉണ്ണിയെ അവഗണിച്ചു?”

മനഃപ്പൂർവ്വമല്ല. അങ്ങിനയെ
ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരു
ന്നുള്ളൂ.
അവന്റെ അമ്മയുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്യാൻ
നമ്മൾ പ്രതിജ്‌ഞാബദ്ധരായിരുന്നു.
പക്ഷെ,
അതിനുപോലും
രാഷ്ട്രീക്കാർ നമ്മളെ അനുവദിച്ചില്ല,
എന്നതാണ്‌
സത്യം.”

“അച്ഛൻ തനി കച്ചവടക്കാരനായി,
മനുഷ്യത്വമെന്നത്‌
അറിയാത്തവനായി…?

“ആ സാഹചര്യത്തിൽ
എന്റെ മുന്നിൽ നീ മാത്രമേ
ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ബാക്കി ഒന്നിനോടും അത്രമാത്രം ബന്ധമി
ല്ലായിരുന്നു.
നിനക്കന്ന്‌
പത്തൊമ്പത് വയസ്സായിരുന്നു.
പ്രായത്തിന്റേതായ മന:ക്കട്ടി
വരാത്ത ഒരു കുട്ടിത്തക്കാരി.  നീ പോലീസ്‌ സ്റ്റേഷനിൽ, കോടതിയിൽ കയറിയിറങ്ങുന്ന അവ
സ്ഥകൾ ചിന്തിച്ചുനോക്ക്‌…”

ആ ചിത്രങ്ങൾ കൺമുമ്പിൽ
കാണുംപോലെ,
കണ്ടിട്ട്
സാഹചര്യങ്ങളുടെ അരോചക
സ്‌ഥിതി മനസ്സിലാക്കിയതു
പോലെ സൌമ്യ തല
കുലുക്കി. കുറെ സമയം മിണ്ടാതിരുന്നു.

മുറിയില്‍ തണുപ്പ്‌ അധികമായതിനാൽ
അയാൾ ഏ.
സി.
യൂടെ കൂളർ ഓഫ്‌ ചെയ്തു.

അവൾ സലോമിയോടൊത്ത്‌
പോകാനെഴുന്നേററു.

“മകൾ
വീട്ടിലേയ്ക്ക്?”

“ഇല്ല്.”

സലോമി അവളടെ
മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു.
വാടിക്കൂമ്പിയ
സൂര്യകാന്തി പോലെ;
കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുവരുന്നു. നിറഞ്ഞ്‌ കവിളിലൂടെ
ഒഴുകിയ കണ്ണീർ കണങ്ങളെ
കർച്ചീഫിൽ ഒപ്പി സൌമ്യ
പുറത്തേക്കിറങ്ങി.




ചേരികൾ

ചേരികൾ

ചേരികൾ തരം തിരിച്ച്‌ ഭരിക്കണമെന്നാണ്‌ നേതാക്കൾ പറയുന്നത്‌ ശിഷ്യർ വളർന്ന് നേതാക്കള്‍ ആയിക്കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക്‌ നിലനില്‍ക്കാന്‍ ഇടം വേണ്ടേ…   ഓരോ ചേരികൾക്കും ഓരോ നിറങ്ങളും മണങ്ങളും രുചികളുമാണുള്ളത്‌. ഒരുമിച്ചു നിന്നാൽ സങ്കരയിനങ്ങൾ പിറക്കും. സങ്കരയിനങ്ങൾ ഏതു ചേരിയിൽ നില്ക്കുമെന്നറിയാതെ, നില്ക്കണമെന്നറിയാതെ കുഴയ്ക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളാണ്.
പരിണതഫലം നിർവ്വചിക്കാനാകാതെയാകും……

കേട്ടവർ, കേട്ടവർ തിരിഞ് ഓരോചേരികളിൽ അടയിരിക്കാൻ തുടങ്ങി…..പട്ടികൾ ഒരു ചേരിയിലും, കുറുക്കൻ മറ്റൊരു ചേരിയിലും ഒരു കുയിലും മയിലും വേറെ വേറെ ചേരികളിലും. 
ഒരാൾ മാത്രം ബാക്കിയായപ്പോൾ ചേരികൾ ചിരിച്ചു തുടങ്ങി.  ചിരിച്ചു ചിരിച്ച്‌ മുഖങ്ങൾ വികൃതമായി. അവര്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.   കുലം കെട്ടവൻ…   കുലം കെട്ടവൻ നാറുന്ന ചേരികൾക്ക് പുറത്ത്‌ വന്നപ്പോൾ കാണുന്നത്‌ വില്ലക്കുമ്പാരങ്ങളും ഫ്ളാറ്റുകളും……. തത്വത്തിൾ അതു ചേരികൾ തന്നെ…. 

പിന്നെ, വിജനമായ വീഥി പിരിഞ്ഞ്‌, പല ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്ക്‌ പോകുന്ന പാതകൾ…  പക്ഷെ, എല്ലാ വഴികളും എത്തിച്ചേരുന്നത്‌ കടലോരത്ത്‌,  വിശാലമായ വെളിമ്പുറത്ത്‌…… പക്ഷെ, ഒരു വിഷമവും തോന്നയില്ല, തെളി വെയില്‍ കൊണ്ട്‌, ശുദ്ധവായു ശ്വസിച്ച്‌ കുറെ നേരം തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും നടന്നു, ശേഷം വ്യക്ഷത്തണലിൽ ഇരുന്നൊന്നു മയങ്ങി, ഉണർന്നപ്പോൾ അവിടേക്ക്‌ ആളുകളെത്തുന്നു. കുറച്ച്‌ കാറ്റിനായി, നിറ വെളിച്ചത്തിനായി……അവരിൽ ചേരി വാസികളുണ്ട്‌,  വില്ലകളിൽ ഫ്ളാറ്റുകളിൽ ജീവിക്കുന്നവരുണ്ട്. 
അവരെയെല്ലാം കുളിർപ്പിക്കാൻ കടലിൻ നിന്ന്‌ തെന്നൽ വരുന്നു. കളിപ്പിക്കാൻ തിരമാലകൾ വരുന്നു, തീറ്റാൻ കച്ചവടക്കാർ…… അവശിഷ്ഠങ്ങൾ കൊത്താൻ കാക്കകൾ, കിളികൾ….. തിരകളോടൊത്ത്‌ ഞണ്ടുകൾ, കക്കകൾ……എല്ലാവരും വരുന്നു……വന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു…..  ഒറ്റകൾ ഇല്ലതാകുന്നു.

@@@@@@




നാസര്‍ തിരിച്ചു വന്നില്ല

സംഭവ്യ കഥ

ഈറനാര്‍ന്നൊരു പ്രഭാതത്തിലാണ്‌ രാജേഷ്‌ വീടിന്റെ മുന്നിലെ
വഴിയില്‍, ബൈക്കില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങാതെ ചോദിച്ചത്‌.

“നാസര്‍ വന്നില്ലല്ലോ…അല്ലേ…?”

“ഇല്ല?”

നാസറിന്റെ ഉമ്മയാണകത്തു നിന്നും പറഞ്ഞത്‌. ശേഷം അവര്‍
പുറത്തേക്ക്‌ വന്നു.

നന്നെ ക്ഷീണിച്ച ഒരു സ്ത്രീ… നിറം മങ്ങിയ നൈറ്റി…

“അല്ല…രാജേഷ്‌ എപ്പ വന്നു.. അവന്‍ നിന്റെ കൂടെയങള്ലെ പോന്നത്‌…”

“ഉവ്വ്‌… ഞാനവനെ അവിടെ ഇറക്കിയിട്ട്‌ കാത്തുനിന്നു, പത്തു
മണിവരെ… പത്തുമണിക്കവന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു താമസ്സിച്ചേ വരുവൊള്ളു, എന്നോടു പൊക്കോളന്‍…”

“ങേ…”

അവര്‍ ഒന്നു തേങ്ങി. അവര്‍ക്ക്‌ പിറകില്‍ വെളുത്ത്‌ സുന്ദരിയായൊരു പെണ്‍കുട്ടി വന്നു. അവള്‍ നാസറിന്റെ ഭാര്യയാണ്‌. പെണ്‍കുട്ടിയെപ്പോലെ തോന്നിക്കുമെങ്കിലും അവള്‍ക്കൊരു മകനുണ്ട്‌, രണ്ടു വയസ്സുകാരന്‍.

അവള്‍, നസീമ പറഞ്ഞു.

“വന്നിട്ട്‌ വണ്ടിയിറക്കിയിടാന്നും പറഞ്ഞിട്ടാ ഇക്ക പോയത്‌…
കണ്ടില്ലെ…”

ഉവ്വ്‌, കാര്‍ അപ്പോഴും റോഡരുകില്‍, വീടിനുമുന്നിലായി കിടപ്പണ്ട്‌.
നാസര്‍ പോകും മുന്‍പ്‌ കഴുകി വൃത്തിയാക്കിയ സുമോ രാത്രിയിലെ മഴയില്‍

നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌.
നസീമയുടെ എളിയില്‍ ഇരുന്ന്‌ മകന്‍ വഴിയില്‍ നില്‍ക്കുന്ന
പരിചിതനായ രാജേഷിനെ നോക്കി ചിരിക്കുകയും കൈകള്‍

കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌.

“ഞാനിപ്പ വരാം”

രാജേഷ്‌ ബൈക്കില്‍ തിരിച്ചു പോയപ്പോള്‍ വീടിന്റെ മുന്നിലേക്ക്‌
ഒരയല്‍ക്കാരന്‍ വന്നു.

“അവന്‍ ഇന്നലെ ആര്‍ക്കോ പൈസ കൊടുക്കാനെന്നു പറഞ്ഞാ
പോയത്‌.. അപ്പത്തന്നെ വരുമെന്നും പറഞ്ഞു… ആ രാജേഷിന്റെ കാറിലാ പോയത്‌…”

പക്ഷെ, നാസര്‍ തിരികെ എത്തിയിട്ടില്ല. കഴിഞ്ഞ നാള്‍ ഉച്ച
തിരിഞ്ഞ്‌ മൂന്നു മണിക്കാണ്‌ പോയിരിക്കുന്നത്‌. ഇപ്പോള്‍ നേരം പുലര്‍ന്ന്‌
ഏഴു മണി ആയിരിക്കുന്നു.

പെട്ടന്ന്‌ നാട്ടിലാകെ വാര്‍ത്ത പടര്‍ന്നു.

ഈ നാട്‌ അത്ര ഗ്രാമമൊന്നുമല്ല. ഒരു മിനിമം ബസ്സ്‌ ചാര്‍ജില്‍
അടുത്ത നഗരത്തിലെത്താം. രണ്ടു മിനിമം ചാര്‍ജില്‍ എതിര്‍ ദിശയിലുള്ള അടുത്ത നഗരത്തിലുമെത്താം.

എങ്കിലും, ഇടത്തട്ടുകാരാണ്‌ അധികവും, നഗരം മടുത്ത മേല്‍
ത്തട്ടുകാരും ഇടയിലൊക്കെ ചേക്കേറിയിട്ടുണ്ട്‌. അടുത്തടുത്ത വീടുകളാണ്‌.
ഒരടുക്കളുയില്‍ ഇരുന്നു പറയുന്ന കുന്നായ്മയും കുശുമ്പും അടുത്ത
അടുക്കളയില്‍ ഇരുന്നു കേള്‍ക്കന്‍ പറ്റുമോയെന്നു ചോദിച്ചാല്‍,
ശ്രദ്ധിച്ചാലാകുമെന്ന്‌ പറയേണ്ടി വരും.

എന്നാല്‍ നഗരത്തിന്റേതുപോല്‍ പരസ്പരം അറിയായ്കയില്ല.
പരസ്പരം അറിയുകയും അറിയിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ശല്യം ചെയ്യുകയുമൊക്കെ ചെയ്യും, ഇവര്‍.

അത്യാവശ്യം നാട്ടുകാരും വീട്ടുകാരും നാസറിന്റെ വീട്ടിലേക്കെത്തി,
മുറ്റത്തും വീട്ടിനുള്ളിലും വിവരങ്ങള്‍ തിരക്കി നിന്നു.

രാജേഷ്‌ വീണ്ടും വന്നു. കൂടെ വാര്‍ഡ്‌ മെമ്പറും ഒരു കുടുംബ
സുഹൃത്തും.

അന്തരീക്ഷം കലുഷമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. നാസറിന്റെ ഉമ്മ അന്തിച്ചു
നില്ക്കുന്നു. ഭാര്യ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്ന.

അവരുടെ തേങ്ങലുകള്‍ കരച്ചിലുകളായി…

അടുത്ത വീടുകളില സ്ത്രീകളെത്തിയിട്ടുണ്ട്‌, സമാധാനിപ്പിക്കാന്‍…

വാര്‍ഡ്‌ മെമ്പറാണ്‌ പറയുന്നത്‌:

“എന്തോ ചെറിയ കൈപ്പിഴ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്‌… രാജേഷ്‌ അവനെ
ഇറക്കിയിട്ട്‌ തിരിച്ചു പോന്നതല്ലേ… നമുക്ക്‌ നോക്കാം.. വേണ്ടതെന്തെന്നു വച്ചാല്‍ ചെയും…”

“അതെ മെമ്പര്‍ പറയുന്നതിലും കാര്യമുണ്ട്‌…”

കുടുംബ സുഹൃത്തിന്റെ സപ്പോര്‍ട്ട്‌.

നാസറിന്റെ വാപ്പ അപ്പോഴാണ്‌ എത്തിയത്‌. അയാള്‍ രാവിലെ
പശുക്കളെ കറക്കാന്‍ പോയതാണ്‌. അയാള്‍ക്ക്‌ കറവയാണ്‌ ജോലി.

മെലിഞ്ഞ, ശ്വാസ രോഗിയെപ്പോലെ ഒരാള്‍, സംസാരിക്കാന്‍
ബുദ്ധിമുട്ടുമ്പോലെയുള്ള മുഖം.

“അതെ ഇക്ക…” മെമ്പര്‍ പറയുഞ്ഞു. “മോന്‍ പോയിട്ട്‌ വന്നില്ല.
ആര്‍ക്കോ പൈസ കൊടുക്കാനെന്നു പറഞ്ഞല്ലെ പോയത്‌… ഞാന്‍
അയളുടെ നമ്പറില്‍ വിളിച്ചു. അയളൊരു യാത്രയിലാണെന്നു പറഞ്ഞു, വൈകിട്ട്‌ എത്തുമെന്നും… അയാള്‍ വരട്ടെ, നമുക്ക്‌ അന്വേഷിക്കാം…”

എവിടെയോ, എന്തെല്ലാമോ കൂട്ടിമുട്ടാതെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടെന്നു
തോന്നുന്നു; എന്തോ അപാകതയുള്ളതുപോലെ.

അഭിപ്രായങ്ങളും സംസാരങ്ങളും കൂടുതലായി. ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു
തുടങ്ങി. നാസര്‍ കൊണ്ടുപോയിരിക്കുന്ന പണത്തിന്റെ കണക്കുകള്‍

ഈഹാപോഹങ്ങളായി ഉയര്‍ന്നു വന്നു. അത്‌ ലക്ഷങ്ങള്‍ വരുമെന്നും,
അവന്‍ തിരിച്ചു വരാത്തതില്‍ സംശയിക്കണമെന്നു പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
പൊതു ജനഹിതവും, സംസാരവും മെമ്പർക്ക്‌ ദേഷ്യം വരുത്തി. പൊതു ജനത്തിന്റെ സംസാരത്തിനു മുകളില്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാൻ അയാള്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

വീട്ടുകാര്‍ ആകെ അമ്പരപ്പിലേക്കും വിഷമത്തിലേക്കും അലമുറയിട്ടുള്ള കരച്ചിലിലേക്കും നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

പോലീസിനെ വിവരം അറിയിക്കണമെന്നും, രാജേഷിനെ
സംശയിക്കണമെന്നും ചോദ്യം ചെയ്ുണമെന്നും ഒരു വിഭാഗം
അഭിപ്രായപ്പെ ട്ടു.

“നിങ്ങള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതുപോലെയല്ല കാര്യങ്ങള്‍, നാസറിന്റെ കയ്യിലും തെറ്റുകളുണ്ട്‌… അതു കൊണ്ട്‌ പോലീസില്‍ അറിയിക്കുന്നതു ബുദ്ധിയല്ല…
നമുക്ക്‌ ഇന്നു വൈകുന്നേരം വരെ നോക്കാം… വന്നില്ലെങ്കില്‍ നാളെ പരാതി കൊടുക്കാം…”

മെമ്പര്‍, രാജേഷിനൊപ്പം കുടുംബ സുഹൃത്തിനോടുകൂടി സ്ഥലത്തു
നിന്നും വലിയുകയാണ്‌. പൊതുജനം അവരെ തടയാന്‍ നോക്കിയതാണ്‌, പക്ഷെ, വീട്ടുകാര്‍ക്ക്‌ മെമ്പറോട്‌ യോജിക്കാനാണ്‌ തോന്നിയത്‌.

നേരം ഇരുളുക തന്നെയാണ്‌.
നാസര്‍ വന്നില്ല.

പല വിധ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ കേട്ടും, വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞും
യോജിച്ചും യോജിക്കാതെയും, പലരോടും നീരസത്തിലായും, അഭിപ്രായ യോജിപ്പിലും പിറ്റേന്നു വീട്ടുകാര്‍ പോലീസില്‍ പരാതി നല്കി. വാര്‍ഡു മെമ്പറും. കുടുംബ സുഹൃത്തും എങ്ങുമെങ്ങും തൊടാതെ മുഴി മനഞ്ഞിലിനെ പ്പോലെ” നിലകൊണ്ടു.

“എന്താണ്‌ പേര്‌?”

“പൃത്തന്‍പുരയില്‍ മൈതീന്‍ മകന്‍ നാസര്‍.”

“എത്ര വയസ്സ്‌”

“ഇരുപത്തിയെട്ട്‌.”

വെളുത്ത നിറം, ക്ഷീണിച്ച ദേഹം, അഞ്ചടി എട്ടിഞ്ച്‌ ഉയരം, വീട്ടില്‍
നിന്നു പോകുമ്പോള്‍ വെളുത്ത കോട്ടന്‍ ഷര്‍ട്ടും നീല ജീന്‍സും ധരിച്ചിരുന്നു.

“പറയൂ”

പോലീസുകാരന്‍ പറഞ്ഞു.

“ഇന്നലെ ഉച്ചക്ക്‌ രണ്ടു മണിയോട്‌ കൂടി ഈണും കഴിഞ്ഞ്‌ ഇവിടെ
നിന്നും രാജേഷിന്റെ കാറില്‍ കയറി പോയി. ഇതേവരെ തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല.”

നാസറിന്റെ ഭാര്യ നസീമ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നു. കേട്ടുകൊണ്ട്‌ അവന്റെ ബാപ്പയും ഉമ്മയും ഇരിക്കുന്നു. ഒരു പോലീസുകാരന്‍ എഴുതുകയും മറ്റൊരാള്‍ ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

വീടിനോടു ചേര്‍ന്ന്‌ റോഡരുകില്‍ പോലീസ്‌ ജീപ്പം അതില്‍ ചാരി
ഡ്രൈവറുമുണ്ട്‌. എസ്‌ ഐ പരിസരം വിഹഗമായി വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്‌.
അയാളുടെ കണ്ണുകളെ കറുത്ത കണ്ണട മറച്ചിരിക്കുന്ന.

“അവന്‍ പോകുമ്പോള്‍ എന്തു പറഞ്ഞു?”

“ഉടനെ വരും കല്യാണത്തിനു പോകണമെന്നു പറഞ്ഞു.”

“ആരുടെ കല്യാണം?”

“ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ.”

“പോകുമ്പോള്‍ അവന്റെ കയ്യില്‍ എത്ര കാശുണ്ടായിരുന്നു?”

“കൃത്യമായിട്ടറിയില്ല.”
“എന്നാലും”

“മൂന്നു ലക്ഷമോ മറ്റോ……..
“അതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു?”
“രാജേഷ്‌ പറഞ്ഞൂ.”
“ആര്‍ക്കു കൊടുക്കനെന്നു പറഞ്ഞു?”
“മഹേഷിന്‌…”

“അതോ ധനേഷിനോ?”

“മഹേഷെന്നു പറഞ്ഞെന്നാണ്‌ തോന്നുന്നത്‌.”
“ഈ മഹേഷിനെ അറിയുമോ?”

[1] മ

ഇല്ല

“അയാളുടെ ജോലിയെന്തെന്നറിയുമോ?”

ചോദ്യങ്ങള്‍ ഒരു ഘോഷയാത്ര പോലെ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന,
വസ്ത്രങ്ങള്‍ അഴിഞ്ഞും അഴിയാതെയും, കിടപ്പറയിലേക്ക്‌ ഒളിഞ്ഞു
നോക്കിയും നോക്കാതേയും, അധികാരത്തോടെ കതക്‌ തുറന്നും………
കരഞ്ഞും മുക്കിയും മൂളിയും കുറെ ഉത്തരങ്ങളുമുണ്ടായി……

നി

പഴയ കഥകളെ അയവിറകക്കുകയാണ്‌ നാട്ടുകാര്‍…

അവന്‍, നാസറിന്‌ പഴയ കഥകളുണ്ട്‌, വിഹിതമായിട്ടും
അവിഹിതമായിട്ടും….

അരിഷ്ടതകളിലായിരുന്നു ബാല്യം. വരുമാനം കുറഞ്ഞ
തൊഴിലുകൊണ്ടാണ്‌ അവന്റെ ബാപ്പ മുന്നു കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തിയതും, പഠിപ്പിച്ചതും. പ്രായപ്ര്‍ത്തിയെത്തിയപ്പോള്‍ നാസര്‍ ഡ്രൈവറുടെ തൊഴിലാണ്‌ സ്വീകരിച്ചത്‌. അന്നു തന്നെ പണം സമ്പാദിക്കാനുള്ള തന്ത്രപ്പാട്‌ അവനില്‍ തെളിഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു. വഴി വിട്ട പണികളും ചെയ്യാന്‍ തയ്യാറായിരുന്നു. ആയിടക്ക്‌ വിവാഹിതയായ ഒരു സ്ത്രീയുമായിട്ട്‌ ഉനരുച്ചറ്റി, അല്ലറ ചില്ലറ സാമ്പത്തീക ഇടപാടുകളില്‍ തിരിമറി നടത്തി.
എന്നാല്‍ അവിടെ നിന്നൊന്നും തട്ടുകള്‍ കിട്ടിയതുമില്ല.

നാട്ടുകാര്‍ ചര്‍ച്ചകള്‍ നടത്തി, അഭിപ്രായ രൂപീകരണങ്ങളും നടത്തി.

-അവന്‍ പണം ഇരട്ടിപ്പിക്കാൻ പോയി കുടുങ്ങി.

“ഹേയ്‌, അതാകില്ല, കയ്യില്‍ കിട്ടിയ കാശുമായിട്ട്‌ ഏതെങ്കിലും
പെണ്ണമായിട്ട്‌ നാടുവിട്ടുകാണും….

ആകാം… അവന്റെ സ്വഭാവമതാണല്ല്ലോ……

-അവന്‍ പണം കൊടുക്കാന്‍ പോയപുള്ളി അത്ര ശരി
പുള്ളിയൊന്നുമല്ല. അന്യനാട്ടില്‍ നിന്നും ഇവിടെ വന്ന്‌ വലിയോരു വീടും വാടകക്കെടുത്ത്‌ ഒരുത്തിയുമായിട്ട്‌ താമസ്സിക്കുന്നതെന്തിനാ….

-അതയാടെ ഭര്യയല്ലെ….

-ആര്‍ക്കറിയം….

-ആയാളേതെങ്കിലും ഇരട്ടിപ്പ്‌ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ആളാകാനാ സദ്ധ്യത. ആയിരം
നല്ല നോട്ടുകൊടുത്താ രണ്ടായിരം കള്ളന്‍ കൊടുക്കുന്ന ഏര്‍പ്പാട്‌…

ഒന്നും പറയന്‍ പറ്റില്ല…

“എന്തായാലും അവന്‍ വരണ്ടെ…..

-ഹേയ്‌, വന്നാ കള്ളം പൊളിയില്ലേ….

-അല്ല, നാസറ്‌ കാഷ്മീരിലാ പോയതെന്നു കേക്കുന്നുണ്ടല്ലോ….

-പാക്കിസ്ഥാനിലേക്കാണെന്നാ പറയുന്നെ…

-ഒരു ഉറപ്പുമില്ല… അങ്ങിനെയും കേക്കുന്നുണ്ട്‌… അവന്റെ സ്വഭാവം
വച്ചു നോക്കുമ്പോ അതു മാകാം…. കാശുകിട്ടിയാല്‍ എന്തും ചെയ്യും…

“ഇപ്പം തെളിഞ്ഞുവരുന്നതു കണ്ടോ… അവന്‍ അവിടെയും
ഇവിടെയുമൊക്കെ സ്ഥലങ്ങള്‍ വാങ്ങി കൂട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്ന്‌….

-ഈ കാശൊക്കെ എവിടന്നു കിട്ടി…

ആര്‍ക്കറിയാം…

-ആ മഹേഷിനേം രാജേഷിനേം പിടിച്ചു ചോദ്യം ചെയ്താല്‍
തെളിഞ്ഞേനെ….

“പക്ഷെ, പോലീസ്‌ ആ വഴിക്ക്‌ ചിന്തിക്കണ്ടേ……..

-അവരുടെ വഴി അടച്ചുകാണും….

-വലിയപുള്ളികള്‍ പുറകില്‍ കളിക്കുന്നുണ്ടാകും….

-കളിക്കുന്നുണ്ടന്നേ……

ആരു കളിച്ചാലും, എന്തു കളിച്ചാലും മാസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും നാസര്‍
വന്നില്ല.

പ്രായമായ ബാപ്പയും ഉമ്മയും പെണ്‍കുട്ടിയെപ്പോലെ തോന്നിക്കുന്ന
ഭാര്യയും പോലീസ്‌ വിളിക്കുന്നിടത്തെല്ലാം കയറിയിറങ്ങി, അവന്‍
എത്താത്തതില്‍ വേവലാധിപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

പോലീസുകാര്‍ അവന്റെ മോബൈലില്‍ വന്നിട്ടുള്ള വിളികളുടെ
ഉറവകള്‍ കണ്ടെത്തി, കുറ്റവാളികളെപ്പോലെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും,
ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു കൊണ്ട്േയിരിക്കുന്നു.

ഒരിടത്തുനിന്നും വീട്ടുകാര്‍ക്ക്‌ ഗുണക്കരമായതൊന്നും കിട്ടാതെ
കാര്യങ്ങളില്‍ നിന്നും അവരും അകന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

മനസ്സില്‍ ഒടുങ്ങാന്‍ തയ്യാറാകാതെ നില്‍കുന്ന വിമ്മിട്ടത്തിന്‌
പരിഹാരമായിട്ടാണ്‌ വീട്ടുകാര്‍ പ്രശം വയ്പുകാരെയും മഷിനോട്ടക്കാരെയും
സമീപിച്ചത്‌…

അവരെല്ലാം പറയുന്നു, അവന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു, ആരുടെയോ
കസ്റ്റടിയില്‍……,.

ആരുടെ…
ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഉത്തരം ഉണ്ടാക്കാമെന്ന്‌ പറഞ്ഞാണ്‌ ഒരു വക്കീല്‍
അവന്റെ ഭാര്യയെ സമീപിച്ചത്‌.
ഹേബിയസ്‌ കോര്‍പ്പസ്‌…
ആര്‍ക്കെതിരെ…

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കലിന്റെ കഥകളും കാര്യങ്ങളും
വിദൂഷകന്‍.കോം -ല്‍




അച്ഛന്റെ ബ്ലോഗന മകന്‍ വായിക്കുന്നു

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍

ഇതെന്റെ ഗ്രാമം.

വിളയാല്‍.

ഞാന്‍ വിളയാല്‍ പുത്തന്‍പുരക്കല്‍ പൌലോസ്‌ എന്ന ചെറിയപള്ളി ഇടവകക്കാരന്‍.

നാട്ടുകാര്‍ എന്നെ പൌലോ എന്നു വിളിക്കുന്നു.

ഇക്കഥ തുടങ്ങുന്നത്‌ ഇന്നല്ല, നാലു പതിറ്റഠുകള്‍ക്ക്‌ മുമ്പാണ്‌.

ഗ്രാമത്തിന്റെ നടുവിലൂടെ ടാര്‍ ചെയ്യാത്ത ഒരു പഞ്ചായത്ത്‌ വഴിയു

അതിലെ ഓടുന്ന പ്രധാന വാഹനം ഒരു കാളവിയാണ്‌. ഓടിച്ചിരുന്നത്‌
കുഞ്ഞിക്കേള.

പിന്നെ കൈവിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന സൈക്കിളുകള്‍. ബാക്കിയെല്ലാ
വരും കാല്‍ നടക്കാരാണ്‌.

ഗ്രാമത്തിന്റെ ഉള്‍ക്കാമ്പുകളില്‍ നിന്നും വഴിയിലെത്താന്‍ ഇടവഴികളാണുള്ളത്‌. ഒരാള്‍ക്ക്‌ കഷ്ടിച്ച്‌ നടക്കാവുന്ന്ര്ത വീതിയില്‍, ഉരുളന്‍ കല്ലുകളാല്‍ തീര്‍ത്ത കയ്യാലകളുമായിട്ട്‌.

ഇടവഴികള്‍ പലതും മലയിറങ്ങി റോഡില്‍ വരുന്നതും, മലയിറങ്ങി പടവരമ്പത്തും തോട്ടിറമ്പിലും എത്തുന്നതുമാണ്‌.

ഈ റോഡു തന്നെ ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന കളി സ്ഥലവും.
ഞങ്ങള്‍ കിളിപ്പാസും സാതേമ്പറും അരിയാസ്സും കളിച്ചു.

പറമ്പുകളെല്ലാം വേലികെട്ടി മറച്ചു കപ്പയും ചേനയും ചേമ്പും കാച്ചിലും കൃഷികള്‍ ചെയ്തിരിക്കും. അതിര്‍ വേലികളില്‍ കശുമാവും പ്ലാവും മറ്റ്‌ നാട്ടുമരങ്ങളും വളരും. പാടങ്ങള്‍ നെല്‍വയലുകളും, മലകളില്‍ കാടു പടിച്ചിടത്ത്‌ കുറുക്കനും കുറുനരിയും പാര്‍ത്തും പോന്നു.

ആ മലകളില്‍ നിന്നും ആടിനുള്ള ഞവറയിലകളും വര്‍ങ്ങിലയും
തൊട്ടാവാടിയിലകളും മറ്റിലച്ചെടികളും പറിച്ചെടുത്തു. ആടുകളെ, പശുക്കളെ അഴിച്ചു വിട്ടു തീറ്റിക്കുയയും ചെയ്തു.

അന്നത്തെ പത്തു വയസ്സുകാരാനായിരുന്ന ഞാനും ആട്ടിടയനായിരു
ന്നു. എന്റെ കൂട്ടത്തില്‍ അഞ്ചോ ആറോ ആടുകളുഠായിരുന്നു.

കൂലി വേലക്കാരായിരുന്ന അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിയേയും സഹായി
ക്കാന്‍ മക്കളും എന്തെങ്കിലും പണികള്‍ ചെയുന്നത്‌ സാധാരണയായിരുന്നു. എന്നാലും മൂത്ത പെങ്ങളെ, അവര്‍ വളരെ നേരത്തെ പഠിത്തം നര്‍ത്തി വീട്ടുകാര്യങ്ങള്‍ നോക്കുന്നവളായിട്ടും വീടു വിട്ടൊരു പണിക്കും വിട്ടില്ല. എന്നെ സഹായിക്കാന്‍ അനുജത്തിയാണ്‌ വരിക. അനുജന്‍ ഇള്ളക്കുട്ടിയായി അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും ഇല്ലാത്ത നേരത്ത്‌ മൂത്ത പെങ്ങളോട്‌
വഴക്കുമായിട്ട്‌ കഴിഞ്ഞുകൂടും.

തോട്ടിറമ്പില്‍ കൂടി നടന്ന്‌ തെക്കന്‍ മല കയറി തുടങ്ങുന്നിടത്ത്‌ വലതു
കൈ പുറത്തു വെട്ടുകല്ലില്‍ പണിത്‌ വൈക്കോല്‍ മേഞ്ഞ വീടായിരുന്നു സലോമിയുടേത്‌.

അന്നിവിടെ ഉഠയിരുന്ന ഏത്‌ എല്ലാവീടികളും അങ്ങനെ ഉള്ളതായിരുന്നു, ആശാന്‍ കളരി നടത്തിയിരുന്ന വേലായുധനാശാന്റെ ഒഴികെ. ആശാന്റേത്‌ ഓല മറച്ച്‌, ഓലമേഞ്ഞ വീടായിരുന്നു. അതിനുള്ളില്‍ വേനല്‍ക്കാലം
സുഖമുളളതും മഴക്കാലവും മഞ്ഞുകാലവും തണുത്തതു മായിരിക്കും.
എന്നാല്‍ വെട്ടുകല്ലില്‍ തീര്‍ത്തു വൈക്കോല്‍ മേഞ്ഞാല്‍ എല്ലാക്കാലത്തും സുഖാന്തരീക്ഷവുമായിരിക്കും.

“ അപ്പന്‍ കള്ളുകുടിച്ചേച്ചു വന്നാല്‍ കെടക്കപ്പൊറുതി ഓകില്ലെന്ന്‌ “”
സലോമി പറയും.

സലോമിയുടെ അമ്മച്ചി കൂലിപ്പണിക്ക്‌ പോകില്ല. പശുക്കളെ വളര്‍ത്തി പാലു വില്കും. പുള്ള്‌ അറുത്തു കൊടുത്താണ്‌ സലോമി അമ്മയെ സഹായിച്ചിരുന്നത്‌.

സലോമി ഒരു നല്ല പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു, ഇരു നിറത്തില്‍….

അവള്‍ പുല്ലറുക്കു മ്പോള്‍, ആടുകളെ മേയാന്‍ വിട്ട്‌ അവള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടി
രുക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു, ഞാന്‍.

അങ്ങിനെയിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുനാള്‍ ഹൃദയത്തിന്റെ മുറുകി നിന്ന കമ്പികളില്‍ അവള്‍ നനുത്ത വിരലുകളാല്‍ ഒന്നു തൊട്ടു.

അവള്‍ക്കുന്ന്‌ പ്രന്ത്‌ വയസ്സായിരുന്നു. അവളേക്കാള്‍ മൂന്നു വയസ്സു
കൂടുതലുഠായിരുന്നു ഹൃദയത്ര്രികള്‍ക്ക്‌.

അത്‌ മഴത്തുള്ളികളായി വരു കിടന്നുരുന്ന ഭൂതലത്തില്‍ പതിക്കുകയായിരുന്നു.

ഭൂതലം വിറപൂ. അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നതു കെട്‌ എന്തെന്ന്‌ മനസ്സി
ലാക്കാനേ കഴിഞ്ഞില്ല. ചുരു കൂടുകയും വലിഞ്ഞു മുറുകുകയോ ഒക്കെ ചെയ്തു.

അല്പം നീട്ടാണ്‌ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍, ആ കണ്ണുകളില്‍ അസാധാ
രണമായ എന്തോ പൂത്തു നിന്നുരുന്നു. ചുുകളില്‍ എപ്പോഴും പുഞ്ചിരു വിരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.

പിന്നീട്‌ കുഞ്ഞകുഞ്ഞു വര്‍ത്തമാനങ്ങളിലൂടെ, കൊച്ചുകൊച്ചു തൊട
ലുകളിലൂടെ ഹൃദയരാഗങ്ങള്‍ മീട്ടി ത്ര്ത്രികള്‍ കൂടുതല്‍ മുറുകി…

അവള്‍ പെറ്റിക്കോട്ടില്‍ നിന്നും പാവാടയിലേക്കും ബ്ലൌസിലേക്കും
വളര്‍ന്നു. ഞാന്‍ എല്‍പി സ്‌കൂളില്‍ അദഭ്ധ്യാപകനായിട്ട്‌ മലബാറിലേക്ക്‌ നടുകടന്നു. പെങ്ങന്മാരെ കെട്ടിച്ചുവിടാനായിട്ട്‌ യാധ്തകള്‍ കുറച്ചു. കുറഞ്ഞ യാത്രയില്‍ വല്ലപ്പോഴുമെത്തുമ്പോള്‍ സലോമിയെ കില്ല, കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല.
ഇളയ പെങ്ങള്‍ കഥകള്‍ പറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിക്കുമായിരുന്നു, അവളുടെ അന്വേഷണങ്ങള്‍ അറിയിക്കുമായിരുന്നു, പെങ്ങളെ കെട്ടിച്ചു വിടും വരെ.

ഒരിക്കല്‍, ഒരിക്കല്‍ മാത്രം സ്കൂളിലേക്ക്‌ അവളുടെ ഒരു കത്തു വന്നു, നിറയെ അക്ഷരത്തെറ്റുകളുമായിട്ട്‌, വിവാഹം അറിയിപ്പായിട്ട്‌……

അവളുടെ ജീവിതവും പൂര്‍ത്തീരിക്കാനാകാതെ പോയ വാചകങ്ങളെ
പ്പോലെയായിരുന്നെന്ന്‌ അന്നു തോന്നിയില്ല. അവളുടെ അപ്പച്ചന്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഉളാക്കി കൊടുത്തതുമുഴുവന്‍ അക്ഷരത്തെറ്റുകളായിരുന്നെന്നും
അറിഞ്ഞില്ല. സ്വന്തം (്രാരബ്ധങ്ങളും പരാധീനതകളുമായിട്ടു രമൃതയിലായി കഴിഞ്ഞുകൂടാന്‍ ശ്രമിച്ചു, ഒരു പ്രൈമറി അദ്ധ്യാപകന്റെ വൃത്തത്തില്‍നിന്നു
കെഠ്‌…

രു പെങ്ങന്മാരെ കെട്ടിച്ചുവിടാനും അനുജനെ ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ ഗുമസ്ഥ
നാക്കാനും സഹായിച്ചു. വിവാഹം ചെയ്തു. ര്‌ മക്കള്‍ക്ക്‌ വിദ്യാഭ്യാസം കൊടുത്തു. അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിയേയും അല്ലലില്ലാതെ നോക്കി, കര്‍ത്താവില്‍ നിദ്രപ്പാപിക്കനയച്ചു. ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്‌ ഒരു നഷ്ടബോധവും

തോന്നിയിരുന്നില്ല.

പക്ഷെ, ഭാര്യ, കൊച്ചുത്രേസ്യ ഇടയ്ക്ക്‌ വച്ച്‌ യാത്ര പറഞ്ഞു പോയ
പ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരു നഷ്ടബോധം. മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കി നടന്നപ്പോള്‍ അവളെ വേ വിധം (ശദ്ധിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വന്നിട്ടുോ എന്ന ചോദ്യം ഒരായിരം പ്രാവശ്യമെങ്കിലും ചോദിച്ചിട്ട്‌, കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു കൊല്ലം തികയുന്നതിനോടിടക്ക്‌.

ഇപ്പോള്‍ ഒുറ്റപ്പെട്ടതു പോലെ…

മക്കള്‍ പറന്നകന്ന്‌ കൂടുവച്ചിരിക്കുന്നു. കുഞ്ഞു മക്കളുമായിട്ട്‌ തിര
ക്കോടു തിരക്കായിരിക്കുന്നു. വല്ലപ്പോഴുമുള്ള ഫോണ്‍ വിളികളല്ലാതെ ഒന്നുമില്ലപാതെയായിരിക്കുന്നു. കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വീട്ടില്‍ ഉള്ളതു കെഠ്‌ നേര്‍ക്കുനേരെയിരുന്നു സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു.

അവര്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കാത്തതു കൊല്ലു, കഴിയില്ല, ഇവിടം വിട്ട്‌ അനൃഭാഷ ക്കാരുടെയിടയില്‍…..

ഇവിടെ പത്തെ പച്ചപ്പും മഞ്ഞപ്പും കുറഞ്ഞെങ്കിലും, മുനിസിപ്പാലിറ്റി
വക വഴികള്‍ ടാര്‍ ചെയ്തെങ്കിലും ഇടവഴികള്‍ റോഡായെങ്കിലും അതിന്റെ ഓരം ചേര്‍ന്നു നടക്കുമ്പോള്‍…

വെള്ളം വറ്റിയതെങ്കിലും തോട്ടിറമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍, കനാല്‍
വെള്ളത്തില്‍ കുളിക്കു മ്പോള്‍…

നാട്ടുകാരോട്‌ മിപ്പറയുമ്പോള്‍…

ഓണാഘോഷത്തിനും ക്ലബ്‌ വാര്‍ഷികത്തിനും സ്റ്റേജില്‍ കയറി ഉച്ച
ഭാഷിണിയിലൂടെ രു വാക്കു പറയുമ്പോള്‍…

ഞാന്‍ വിളയാലുകാരന്‍ തന്നെ ആകുന്നു.

പക്ഷെ, ആ സ്വസ്ഥതയിലേക്ക്‌ കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവള്‍, സലോമി
വിം കടന്നു വന്നു.

ഉച്ച ചൂടിന്റെ തളര്‍ന്നുള്ള മയക്കത്തല്‍ നിന്നും കോളിംഗ്‌ ബെല്ല്‌ കേട്ടു
ണര്‍ന്നു കതക്‌ തുറന്നപ്പോള്‍ അവിശ്വസനീയമായൊരു മുഖമായിരുന്നു.

സലോമി.

മുപ്പതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുമ്പാണ്‌ അവളെ അവസാനമായി കത്‌.

അവള്‍ക്ക്‌ കുട്ടികളുഠാകുന്നതും വളരുന്നതും വിവാഹിതരാകുന്നതും,
ഭര്‍ത്താവിന്റെ മരണവുമെല്ലാം പലരും പറഞ്ഞ്‌ അറിഞ്ഞു ക്രൊിരുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ സ്വസ്ഥയും സന്തോഷവതിയുമായൊരു സ്ര്രീയെ ആണ്‌
പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത്‌.

പക്ഷെ,

കതകിനു മുന്നില്‍, തളര്‍ന്ന്‌ അവശയായൊരു സ്ത്രീ. എകങ്കിലും
മുഖത്തു കരുവാളിപ്പുകള്‍ക്ക്‌ നടുവില്‍ പത്തെ ആ മുഖത്തിന്റെ ഒരു ഛായ നില നില്കുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ വല്ലപ്പോഴുമെങ്കിലും പത്തെ പ്രസരിപ്പിന്റെ ബാക്കി തെളിയുന്നു.

തുടര്‍ന്ന്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞ കഥ വളരെ ദയനീയമായിപ്പോയി.

മൂന്നു പെണ്‍മക്കള്‍,

മരിച്ചുപോയ, അദ്വാനിയും സ്നേഹസമ്പന്നനുമായിരുന്ന ഭര്‍ത്താവ്‌
സമ്പാദിച്ചതെല്ലാം മക്കള്‍ കണക്ക്‌ പറഞ്ഞ്‌, മത്സരിച്ച്‌ വാങ്ങിയെടുത്തു.
അമ്മയെ നോക്കേ ഉത്തരവാദിത്വത്തെ കെട്‌ പന്തു കളിക്കുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ അഭയത്തിനു, തല ചായ്ക്കാന്‍ ഒരിടത്തിന്‌….

ഒരുക്കി കൊടുത്തു, എല്ലാ ബാദ്ധ്യതകളും ഏറ്റെടുത്തുകെട്‌ ഒരനാഥാ

രു പെങ്ങന്മാരെ കെട്ടിച്ചുവിടാനും അനുജനെ ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ ഗുമസ്ഥ
നാക്കാനും സഹായിച്ചു. വിവാഹം ചെയ്തു. ര്‌ മക്കള്‍ക്ക്‌ വിദ്യാഭ്യാസം കൊടുത്തു. അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിയേയും അല്ലലില്ലാതെ നോക്കി, കര്‍ത്താ
വില്‍ നിദ്രപ്പാപിക്കനയച്ചു. ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്‌ ഒരു നഷ്ടബോധവും

തോന്നിയിരുന്നില്ല.

പക്ഷെ, ഭാര്യ, കൊച്ചുത്രേസ്യ ഇടയ്ക്ക്‌ വച്ച്‌ യാത്ര പറഞ്ഞു പോയ
പ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരു നഷ്ടബോധം. മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കി
നടന്നപ്പോള്‍ അവളെ വേ വിധം (ശദ്ധിക്കാന്‍ കഴിയാതെ വന്നിട്ടുോ എന്ന
ചോദ്യം ഒരായിരം പ്രാവശ്യമെങ്കിലും ചോദിച്ചിട്ട്‌, കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു കൊല്ലം
തികയുന്നതിനോടിടക്ക്‌.

ഇപ്പോള്‍ ഒുറ്റപ്പെട്ടതു പോലെ…

മക്കള്‍ പറന്നകന്ന്‌ കൂടുവച്ചിരിക്കുന്നു. കുഞ്ഞു മക്കളുമായിട്ട്‌ തിര
ക്കോടു തിരക്കായിരിക്കുന്നു. വല്ലപ്പോഴുമുള്ള ഫോണ്‍ വിളികളല്ലാതെ
ഒന്നുമില്ലപാതെയായിരിക്കുന്നു. കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വീട്ടില്‍ ഉള്ളതു കെഠ്‌ നേര്‍ക്കുനേ
രെയിരുന്നു സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു.

അവര്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കാത്തതു കൊല്ലു, കഴിയില്ല, ഇവിടം വിട്ട്‌ അനൃഭാഷ
ക്കാരുടെയിടയില്‍…..

ഇവിടെ പത്തെ പച്ചപ്പും മഞ്ഞപ്പും കുറഞ്ഞെങ്കിലും, മുനിസിപ്പാലിറ്റി
വക വഴികള്‍ ടാര്‍ ചെയ്തെങ്കിലും ഇടവഴികള്‍ റോഡായെങ്കിലും അതിന്റെ
ഓരം ചേര്‍ന്നു നടക്കുമ്പോള്‍…

വെള്ളം വറ്റിയതെങ്കിലും തോട്ടിറമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍, കനാല്‍
വെള്ളത്തില്‍ കുളിക്കു മ്പോള്‍…

നാട്ടുകാരോട്‌ മിപ്പറയുമ്പോള്‍…

ഓണാഘോഷത്തിനും ക്ലബ്‌ വാര്‍ഷികത്തിനും സ്റ്റേജില്‍ കയറി ഉച്ച
ഭാഷിണിയിലൂടെ രു വാക്കു പറയുമ്പോള്‍…

ഞാന്‍ വിളയാലുകാരന്‍ തന്നെ ആകുന്നു.

പക്ഷെ, ആ സ്വസ്ഥതയിലേക്ക്‌ കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവള്‍, സലോമി
വിം കടന്നു വന്നു.

ഉച്ച ചൂടിന്റെ തളര്‍ന്നുള്ള മയക്കത്തല്‍ നിന്നും കോളിംഗ്‌ ബെല്ല്‌ കേട്ടു
ണര്‍ന്നു കതക്‌ തുറന്നപ്പോള്‍ അവിശ്വസനീയമായൊരു മുഖമായിരുന്നു.

സലോമി.

മുപ്പതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുമ്പാണ്‌ അവളെ അവസാനമായി കത്‌.

അവള്‍ക്ക്‌ കുട്ടികളുഠാകുന്നതും വളരുന്നതും വിവാഹിതരാകുന്നതും,
ഭര്‍ത്താവിന്റെ മരണവുമെല്ലാം പലരും പറഞ്ഞ്‌ അറിഞ്ഞു ക്രൊിരുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ സ്വസ്ഥയും സന്തോഷവതിയുമായൊരു സ്ര്രീയെ ആണ്‌
പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത്‌.

പക്ഷെ,

കതകിനു മുന്നില്‍, തളര്‍ന്ന്‌ അവശയായൊരു സ്ത്രീ. എകങ്കിലും
മുഖത്തു കരുവാളിപ്പുകള്‍ക്ക്‌ നടുവില്‍ പത്തെ ആ മുഖത്തിന്റെ ഒരു ഛായ നില നില്കുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ വല്ലപ്പോഴുമെങ്കിലും പത്തെ പ്രസരിപ്പിന്റെ ബാക്കി തെളിയുന്നു.

തുടര്‍ന്ന്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞ കഥ വളരെ ദയനീയമായിപ്പോയി.

മൂന്നു പെണ്‍മക്കള്‍,

മരിച്ചുപോയ, അദ്വാനിയും സ്നേഹസമ്പന്നനുമായിരുന്ന ഭര്‍ത്താവ്‌
സമ്പാദിച്ചതെല്ലാം മക്കള്‍ കണക്ക്‌ പറഞ്ഞ്‌, മത്സരിച്ച്‌ വാങ്ങിയെടുത്തു.
അമ്മയെ നോക്കേ ഉത്തരവാദിത്വത്തെ കെട്‌ പന്തു കളിക്കുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ അഭയത്തിനു, തല ചായ്ക്കാന്‍ ഒരിടത്തിന്‌….

ഒരുക്കി കൊടുത്തു, എല്ലാ ബാദ്ധ്യതകളും ഏറ്റെടുത്തുകെട്‌ ഒരനാഥാ

4.

രാജു പോള്‍ വിളയാല്‍ എന്ന എക്സികുട്ടീവ്‌ തന്റെ കമ്പനിക്കു വോി ഒരു വമ്പന്‍ ഓര്‍ഡര്‍ ശരിയാക്കിക്കൊടുത്തതിന്റെ അമിതമായ സന്തോഷത്തില്‍ തന്റെ ക്യാബിനില്‍ ഏസി ഓഫ്‌ ചെയ്യതു, പുറത്തേക്കുള്ള വാതയനം മലര്‍ക്കെ തുറന്നിട്ട്‌ ഒരു ലാര്‍ജില്‍ ഐസ്‌ ക്യൂബുകള്‍ നിറച്ചു വച്ച്‌…

സിഗററ്റ്‌ കൊളുത്തി…

തന്റെ മാത്രഭാഷയിലെ വാചകങ്ങള്‍ വായിക്കാനുള്ള മോഹത്തില്‍
തുറന്നതായിരുന്നു ബ്ലോഗന. വായിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ തന്‍െറ പേരിനേടു ചേര്‍ന്നുള്ള വിളയാല്‍ എന്ന നാമം കപ്പോഴാണ്‌ ഉടമസ്ഥനെ തെരഞ്ഞ

അവന്‍ അപ്പച്ചന്റെ ബ്ലോഗന വായിച്ചു.

പിന്നെ സിഗററ്റ്‌ വലിച്ചില്ല, ഒഴിച്ചു വച്ച മദ്യംകഴിച്ചില്ല. തുടരെ, തുടരെ
ഫോണ്‍ ചെയ്യുകയാണുഠയത്‌.

ഭാര്യയെ,

ദൂബായിലുള്ള സഹോദരിയെ,

നാട്ടിലെ ബന്ധുക്കളെ, സുഹൃത്തുക്കളെ…

സുഹൃത്തുക്കളോ, നട്ടപ്പാതിരക്ക്‌ ഗാഡ നിദ്രയിലായിരന്നതു കെട്‌
ആരും ഫോണ്‍ എടുത്തു പോലുമില്ല.

എന്നിട്ടും അവന്‍ പിന്നീടു ഒരു ജോലിയും ചെയ്യാതെ, ചെയ്യാനാകാതെ വെറുതെ ഫോണ്‍ ചെയ്തു ക്ൊിരുന്നു. ആരു എടുത്തില്ലെങ്കിലും അവനതില്‍ വിഷമം തോന്നിയില്ല.

നേരം പരപരാ വെളുത്തപ്പോള്‍ അപ്പച്ചന്റെ ഫോണ്‍ നമ്പറില്‍…

അവന്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സ്ക്രീനിനു മുമ്പില്‍ ഇരുന്നു, ഡിജിറ്റല്‍ ക്യാമറ ഓണ്‍ ചെയ്തു, സ്പീക്കര്‍ ചെവിയില്‍ ചേര്‍ത്തു, ഫോണ്‍ നെറ്റുമായി കണക്റ്റ്‌ ചെയ്തു.

അവന്റെ അപ്പച്ചന്‍ ഉണര്‍ന്നു വരുന്നതേ ളായിരുന്നുള്ളു.

“* എന്നാടാ രാവിലെ……””

“ ഒന്നുമില്ലപ്പച്ചാ… ഞങ്ങള്‍ ഉടന്‍ നാട്ടില്‍ വരുന്നു. രഞ്ജുവുമ്്‌, ഡേറ്റ്‌ പിന്നീടു അറിയിക്കാം…”

“* എന്നാ മോനേ ഇത്ര തെരക്കായിട്ട്‌….””

“ ഈ വെക്കേഷന്‍ അവിടെ എല്ലാരുമൊത്തൊരു ആഘോഷം…”

അയാള്‍, പൌലോ തുള്ളിച്ചാടി, വളരെ നാളുകള്‍ക്ക ശേഷം ഉാകുന്ന
ഒരു ഒത്തുകൂടല്‍. ഒടുവില്‍ ഒത്തുകൂടിയത്‌ രഞ്ജുവിന്റെ വിവാഹത്തിനായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അവളുടെ മകനു മൂന്നു വയസ്സു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

പൌഈലൊ ധൃതിയിലായി,

വീടിനു ചെയ്യിയിരുന്ന അറ്റകുറ്റ പണികള്‍ ചെയ്തു, പെയിന്റടിച്ചു,
ചുറ്റുമുള്ള പുല്ല്‌ ചെത്തി വൃത്തിയാക്കി, മുറ്റത്ത്‌ വിരിച്ചിരുന്ന ബേബി മെറ്റലിനെ തോല്‍പിച്ചു മുന്നേറിയിരുന്ന കളകളെ കൊന്നൊടുക്കി…

ദിവസങ്ങള്‍ അടുത്തപ്പോള്‍ പല ബന്ധുക്കളും, മകന്റെ സ്നേഹി
തരും ഒരുക്കങ്ങള്‍ കാണാന്‍ വന്നും പോയുമിരുന്നു. ഒരു ബന്ധു, കുടുംബ സമേതം കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കാന്‍ വീട്ടില്‍ വന്നു നിന്നു.

സ്ഥിരമായൊരു വേലക്കാരിയെ വച്ചു.

ഈറനാര്‍ന്ന ആ ദിവസം പിറന്നു. മകന്‍ അറിയിച്ചതനുസരിച്ച്‌ നൂറു
പേര്‍ക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമായിട്ട്‌ കാറ്ററിംഗ്‌ കാരെത്തി. വിളമ്പിക്കൊടുക്കാന്‍ മൂന്നു പേര്‍ യൂണിഫോമമിട്ടു നിന്നു.

മദ്ധ്യാഹ്നത്തോടടുത്തപ്പോള്‍ ഗെയിറ്റ കടന്നു നിരനിരയായി നാലഞ്ചു
വാഹനങ്ങള്‍ വന്നെത്തി.

മുന്നില്‍ എത്തിയ കാര്‍ പോര്‍ട്ടിക്കോയില്‍ കയറ്റി നിര്‍ത്തി. അതില്‍
നിന്നും മകനും ഭാര്യയുമാണ്‌ ഇറങ്ങിയത്‌. രാമത്തെ കാറിലായിരുന്നു
മകള്‍.

മകള്‍ ഇറങ്ങി വന്ന്‌ മുന്നിലെ കാറിന്റെ പിറകിലെ ഡോര്‍ തുറന്നു
കൊടുത്തു,

അവള്‍, സലോമി…

പൌഈലോയുടെ ഹൃദയ താളം ഒരു നിമിഷം നിലച്ചതുപോലെ…

സിറ്റൌട്ടിന്റെ ശീതളിമയിലും അയാള്‍ക്ക്‌ ലേശം വിയര്‍പ്പ്‌…

മകനു പിറകില്‍, മകള്‍ക്കു പിറകില്‍ സലോമി സിറ്റഈട്ടില്‍ കയറി.

“എല്ലാ ബാദ്ധ്യതകളും ഏറ്റെടുത്തു കെട്‌ ഈ അമ്മച്ചിയെ അനാഥാല
യത്തില്‍ നിന്നും ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടി കെഠു വന്നു, അപ്പച്ചന്‌ കൂട്ടായി

മുറ്റത്തും ഗെയിറ്റിനു വെളിയിലും നിര്‍ത്തിയിരുന്ന കാറില്‍ നിന്നെല്ലാം ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക്‌ വന്നു.

പൌലോ വലതു കൈ തുറന്നു മലര്‍ത്തി പിടിച്ചതില്‍ സലോമി വലതു
കരം ചേര്‍ത്തു വച്ചു.

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍,

മാതിരപ്പിള്ളി,

കോതമംഗലം – 686691.
ഫോണ്‍ : 9847946790.




സ്നേഹലത

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍

അയാള്‍ക്ക്‌ വേട്ടയാടപ്പെടുന്നവന്റെ മുഖമാണ്‌. കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ ലേശം
ചുവപ്പ്‌ നിറമാണ്‌. മൂന്നോ നാലോ ദിവസമായി ഷേവ്‌ ചെയ്തിട്ടില്ല. ചെമ്പിച്ച
മുടി. മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രം.

പ്രഭാതത്തിന്‌ നല്ല തണുപ്പാണ്‌. മകര പിറവിക്ക്‌ ദിവസങ്ങളേയുള്ളു.
പിറവി കാണാന്‍ ഒരുമ്പെടുന്ന അയ്യപ്പഭക്തരുടെ ശരണം വിളികള്‍ യാത്ര
യില്‍ പലയിടത്തും അയാള്‍ കേട്ടത്‌ ഒര്‍മ്മിച്ചു.

ഈ വഴിയിലൂടെ അയാള്‍ ആദ്യമാണ്‌.

കറുത്ത വാഗ്നര്‍ കഴുകിയിട്ട്‌ മുന്നു നാലു ദിവസമായിരിക്കുന്നു. പ
ദുറമാകെ പൊടിപിടിച്ച്‌, മഞ്ഞുതുള്ളികള്‍ വീണിടത്ത്‌ കട്ടപിടിച്ച്‌…

ഒരു നാല്‍ക്കവലയാണത്‌.

നാലു വഴികളും ടാര്‍ ചെയ്തതാണ്‌. കവലയില്‍ അധികം കടകളില്ല.
ഒരു ചായക്കടയൊഴിച്ച്‌ മറ്റൊന്നും തുറന്നിട്ടുമില്ല.

അയാള്‍ കാര്‍ നിര്‍ത്തിയത്‌ ചായക്കടയുടെ മുമ്പില്‍ തന്നെയാണ്‌.
കടയില്‍ നാലോ അഞ്ചോ പേര്‍, ആരും അയാളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ചായ ന
ുകര്‍ന്നും, ദിനപ്രതം നുണഞ്ഞും…

അയാള്‍ കടക്കാരനോട്‌ വിലാസം തിരക്കി. കടക്കാരന്‍ കുറെ ആലോ
ചിച്ച ശേഷം ഒരു മറു ചോദ്യമുന്നയിച്ചു. ആ മറു ചോദ്യത്തിന്‌ ഉത്തരം
കൊടുക്കാന്‍ അയാള്‍ക്കായില്ല. അറിവില്ലായിരിക്കാം. എങ്കിലും വിലാസം
ഉദ്ദേശം ഇന്നതാകാമെന്ന്‌ കടക്കാരന്റെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തലില്‍ അയാള്‍ക്ക്‌
സമാധാനം തോന്നി.

ര്‌ ഗ്ലാസ്സുകളില്‍ അയാള്‍ ചായ വാങ്ങി. വിയുടെ അടുത്തെത്തി തൂറ
ന്നിരുന്ന വാതായനം വഴി ഉള്ളിലേക്ക്‌ ഒരെണ്ണം കൊടുത്തപ്പോള്‍ മാത്രം
കടയിലുള്ളവര്‍ അകത്തിരിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയെ കു.

ഭീതിപൂിരിക്കുന്നൊരു കൊച്ചു പെണ്‍കുട്ടി. പതിനഞ്ചോ പതിനാറോ
വയസ്സായിട്ട്‌………

അവര്‍ പിന്നീട്‌ സംശയത്തോടെ ആണ്‌ അയാളെ വീക്ഷിച്ചത്‌, പരസ്പ
രം നോക്കിയത്‌. പക്ഷെ, അയാളുടെ മുഖത്ത്‌ ചഞ്ചലിപ്പോ, കളങ്കതയോ
കാണാത്തതുകെറും, പെണ്‍കുട്ടിയില്‍ നിന്ന്‌ അയാളോടുള്ള പെരുമാറ്റത്തില്‍
സംശയിക്കത്തക്കതായിട്ടൊന്നും ഇല്ലാത്തതു കെഴും അവര്‍ കണ്ണുകളെ, മന
സ്സുകളെ പിന്‍തിരിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു.

കഷ്ടിച്ച്‌ കാര്‍ കയറി പോകാനൊരു വഴി, ടാര്‍ വിരിക്കാത്തത്‌, പൊടി
ഉയര്‍ത്തുന്നു…

ഇരുപുറവും വേലിപ്പടര്‍പ്പുകളാണ്‌. വേലികള്‍ക്കുള്ളില്‍ റബ്ബര്‍, തെങ്ങ്‌,

കിളികളുടെ ചിലപ്പുകള്‍…..

കോഴിയുടെ കൂവലുകള്‍…..

വീടുകള്‍ ഉണര്‍ന്നു വരുന്നതേയുള്ളൂ…

ഒരു കിലോമീറ്റര്‍ കഴിഞ്ഞാണ്‌ ചായക്കടക്കാരന്‍ പറഞ്ഞ ലക്ഷണത്തി
ലുള്ള വീടെത്തിയത്‌.

കാര്‍ റോഡിലേ കിടക്കുകയുള്ളു. ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷക്കുപോലും കടന്നു

പോകാന്‍ ഇടമില്ലാത്തതു പോലെ.

അയാള്‍ തനിച്ച്‌ ഇറങ്ങി വന്ന്‌ വീടിന്റെ കതകില്‍ മുട്ടി വിളിച്ചു. അവിടെ
കോളിംഗ്‌ ബെജ്ള്‌ കില്ല. വരാന്തയില്‍ വെളിച്ചത്തിനൊരു ബള്‍ബു പോലും
കില്ല. എന്നാല്‍ ഏറ്റവും അടുത്തവീട്ടിലേക്ക്‌ വൈദ്യുതി ലൈന്‍ കു.

കുറെ കാത്തു നിന്നപ്പോളൊരു സ്ത്രീ വാതില്‍ തുറന്നു. അറുപത്‌ വയ
സ്സ്റീനു മേല്‍ പ്രായമുള്ള, വളരെ പഴകിയൊരു നൈറ്റിയിൽ…

അവര്‍ ഉണര്‍ന്നു വരുന്നതേയുള്ളൂ.

യാതൊരു ഉദ്ദേശവുമില്ലാതെ കതക്‌ തുറന്ന്‌ പുറത്തു വന്ന ആ കണ്ണു
കളില്‍ അമ്പരപ്പ്‌ കയറിപടരുന്നതു കാണാം.

“ഞാന്‍ രമേശനെ കാണാന്‍ വന്നതാണ്‌, നഗരത്തില്‍ നിന്ന്‌.”

അയാള്‍ കുറെ അകലെയുള്ള്ളൊരു നഗരത്തിന്റെ പേരു പറഞ്ഞു.

അവര്‍ അയാളെ ഇറയത്ത്‌ തന്നെയുള്ള്ളൊരു ബെഞ്ചില്‍ ഇരുത്തി.

ഒരു നി കഥ പറഞ്ഞു.

കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍…

പതിനാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു രമേശന്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ട്‌….

തലമുറകളോളം പഴക്കമുള്ള ആ ചെറിയവിട്ടിലെ തെക്കേ കോണിലെ
ഇടുങ്ങിയ മുറിയില്‍ വെളിച്ചം കയറിയിട്ട്‌ പതിനാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞി
രിക്കുന്നു. അത്‌ അവന്റെ, രമേശിന്റെ മുറിയാണ്‌.

പതിനാറു വര്‍ഷമായി വാതായനം പോലുമില്ലാത്ത അതിന്റെ ജനല്‍
അവന്‍ തുനന്നിട്ട്‌. തുറന്നാല്‍ തെക്കോട്ടുള്ള മലയിറക്കത്തില്‍ പതിക്കുന്ന
വെളിച്ചം കാണോി വരും. അവനെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന പൂക്കളെ കാണോി
വരും. പൂക്കളില്‍ നിന്നെത്തുന്ന സുഗന്ധം അറിയി വരും.

ആ പൂക്കളില്‍ നിന്നും, സുഗന്ധത്തില്‍ നിന്നും അവന്‍ ഒളിച്ചോടുക
യായിരുന്നു.

കുട്ടിയായിരിക്കു മ്പോഴും. അതിനു ശേഷം കൌമാരക്കാരനായിരി
ക്കുമ്പോള്‍, യുവാവായിരിക്കമ്പോള്‍ ജനാല തുനന്നിട്ട്‌ മലഞ്ചെരുവിലേക്ക്‌
നോക്കിയിരിക്കുന്നത്‌ അവന്റെ ശീലമായിരുന്നു, ലഹരിയായിരുന്നു.

അവിടെയിരുന്നാല്‍ മലകള്‍ കയറി, മലകള്‍ ഇറങ്ങി വരുന്ന പ്രഭാതവെ
ളിച്ചം കാണാം. മലകളിറങ്ങി മലകള്‍ കയറി പോകുന്ന അന്തിവെളിച്ചവും
കാണാം.

അങ്ങിനെ നോക്കിയിരുന്നാല്‍ മനസ്സില്‍ കുളിര്‍മ നിറയും. താഴ്വാ
രത്ത്‌ കൂടിപറന്നു പോകുന്ന പക്ഷികള്‍ കാഴ്ചക്കാരനെ നോക്കി പാടും, പ
മൂക്കള്‍ ചിരിക്കും. ആവോളം നുകരാന്‍ സുഗന്ധവുമായിട്ട്‌ മന്ദമമാരുതനുമെ
ത്തും.

ആദ്യമൊക്കെ അമ്മച്ചി അവനോട്‌ ഒരുപാട്‌ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു.

എന്റെ മോനെന്തുപറ്റി, എന്തില്‍ നിന്നാണ്‌ ഒളിച്ചോടിയത്‌, ആരാണ്‌ ന
ശിപ്പിച്ചത്‌, പിച്ചി ചീന്തിയത്‌………

അവന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

ഒരു വികാരവും കാണിച്ചില്ല.

ഒരേയൊരു സഹോദരിയുടെ വിവാഹത്തിനും മുറിയില്‍ നിന്നും പ
ുറത്തു വന്നില്ല.

അച്ഛന്‍ മരിച്ചപ്പോള്‍പോലും ഒരു വാക്ക്‌ ഉരിയാടിയില്ല.

സ്വന്തം തീരുമാനത്തില്‍ കുളിച്ചില്ല, പല്ലു തേച്ചില്ല, ആഹാരം കഴിച്ചില്ല.

മുടി വെട്ടിയില്ല. ഷേവു ചെയ്തില്ല.

അമ്മ നിര്‍ബന്ധിച്ചു ചെയ്താലായി.

അമ്മ കൂലിപ്പണി ചെയ്തും, പറമ്പിലെ കുറച്ച്‌ റബ്ബര്‍ വെട്ടിയും കഴി
ഞ്ഞു, ഇതുവരെ.

ശിലായുഗത്തില്‍ ഗൃഹനായികയായിരുന്ന സ്ര്രീയെ എന്നാണ്‌, ആരാ
ണ്‌ സ്ഥാനമാനങ്ങളില്‍ നിന്നു വലിച്ചിറക്കിയത്‌…… പുരുഷന്റെ അധീനതയില്‍,
താല്‍പര്യങ്ങളില്‍ കഴിയേവളായിട്ട്‌ തരം താഴ്തിയത്‌…….. മതഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍,
ഇതിഹാസങ്ങളില്‍, പുരാണങ്ങളില്‍ പുരുഷന്റെ ഭോഗവസ്തു മാത്രമാക്കി
ചിധ്രീകരിച്ചതാരാണ്‌…… ദൈവത്തിങ്കല്‍ എല്ലാ സൃഷ്ടികളും തുല്യമായി
രിക്കെ വേദവാണികള്‍ ഗ്രഹിക്കാന്‍ അയോഗ്യയാക്കിയതാരാണ്‌….

നിങ്ങള്‍ പ്രകൃതിലേക്ക്‌ നോക്കു, സസ്യജാലങ്ങളില്‍ സ്ത്രീ പുരുഷ
അസമത്വങ്ങളു ഠോ, പക്ഷിമൃഗാദികളില്‍ സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും ചരിക്കാന്‍
വൃത്യസ്ഥ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളു റേ, ഇര തേടാന്‍, ഇണ തേടാന്‍, ശയിക്കാന്‍, ഉറങ്ങാന്‍
ആരുടെയെങ്കിലും വിലക്കുകളുഠോ……

എങ്ങിനെ ഈ മനുഷ്യ സമൂഹത്തില്‍ മാത്രം അവള്‍ ഹീനയായി,
അബലയായി, ചപലയായി……… ഗുണവും മണവും കുറയുമ്പോള്‍ മൊഴി
ചൊല്ലപ്പെടേവളായി, പൊതു വേദിയില്‍ വസ്ത്രാക്ഷേപം ചെയ്ുപ്പെടേവളാ
യി, കാറ്റും വെയിലും കടക്കാത്ത ഇരുട്ടറയില്‍ അടക്കപ്പെടേവളായി, ഇരയാ

ഈ വാക്കുകള്‍ രമേശന്റെ വീടു തേടി വന്ന രഘുനാഥിന്റേതല്ല,
അയാള്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങുന്ന കഥയുടെ തുടക്കമാണ്‌.

അത്‌ സ്നേഹലതയുടെ വാക്കുകളാണ്‌.

അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

ഒരു സജീവ രാഷ്ര്രീയക്കാരനോ സാംസ്കാരിക പ്രവര്‍ത്തകനോ ഒന്നു
മായിരുന്നില്ല രമേശന്‍. എന്നാല്‍ സ്വതസിദ്ധമായിരുന്ന ഒരു പ്രവര്‍ത്തന
ശൈലി കെട്‌ എല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവനായിരുന്നു.

ഏതു വിദ്യാര്‍ത്ഥി സംഘടനക്കും സാംസ്കാരിക പ്രവര്‍ത്തകനും
അവന്‍ അഭിമതനായിരുന്നു. തുല്യ അകലം സൂക്ഷിക്കുന്നവന്‍. എന്നിട്ടും
ഒരു സംഘടനയുടെ അദ്ധ്ൃയക്ഷപദത്തിലെത്തിവന്നു, പലരുടേയും നിര്‍ബ
ന്ധത്തിന്‌ വഴങ്ങി.

സ്നേഹലത ആ സംഘടനയുടെ തിളങ്ങുന്ന താരമായിരുന്നു, സ്രെക
ട്ടറിയെന്ന നിലയില്‍ മാത്രമായിരുന്നില്ല, ജീവാത്മാവും പരമാത്മാവും പേ
ലെ.

സ്‌കൂള്‍ തലത്തില്‍ നിന്നും കലാതിലകമായിട്ടെത്തുകയും, കോളേജ്‌
തലത്തിലും നടനത്തിന്‌ തുടര്‍ച്ചയായി സമ്മാനിതയാകുകയും ചെയ്തിരു
ന്നതിന്റെ പ്രതിഭാവിലാസം വേറേയും.

ഷാംപു പുരട്ടി നേര്‍പ്പിച്ച, ഇടതൂര്‍ന്ന മുടി യഥേഷ്ടം പാറി നടക്കും
ചുവന്നു തുടുത്തിട്ടും ലിപ്സ്റ്റിക്ക്‌ ധരിക്കും, നിത്യേനയെന്നോണം ബ്യൂട്ടി പ
ര്‍ലറില്‍ പോകും, ഒരു പരസ്യത്തിലെ നായികയെപ്പോലെ…..

സംഘടനയുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ കോളേജ്‌ കാമ്പസ്‌ വിട്ട്‌ സമൂഹത്തി
ലേക്കിറങ്ങി വന്നു. സ്ത്രീകളുടെ ശാക്തീകരണത്തിനുദി, സ്വാത്ന്ത്ര്യത്തിനു
വോ, കുട്ടികളുടെ ഉന്നമനത്തിനു വോി പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പല ദേ
ശീയ സംഘടനകളുമായിട്ടുള്ള ബന്ധങ്ങള്‍ വഴി പൊതുവെ അറിയപ്പെടാന്‍
തുടങ്ങി.

സ്നേഹലത രാത്രിയിലും പകലും രമേശനൊത്ത്‌ യാത്ര ചെയ്യുവാന്‍,
(പ്രവര്‍ത്തന നിരതയാകാന്‍ മടികാണിച്ചില്ല.

ഒരു പക്ഷെ, അവളുടെ കുടുംബ അന്തരീക്ഷവും അങ്ങിനെ ആയി

രുന്നതു കൌൊകുാം. സ്വാതന്ത്ര്യ സമര കാലം മുതല്‍ കോണ്‍ഗ്രസുമായി
ട്ടുള്ള അടുപ്പം, (പശസ്ത (ക്രിമിനല്‍ ലോയറായിരുന്ന അച്ഛന്റെ വീക്ഷണ
ങ്ങള്‍, സര്‍വ്വത്ന്ത്ര സ്വതന്ത്രയായ സ്ത്രീ പക്ഷവാദിയും പ്രവര്‍ത്തകയുമായ

എങ്കിലും നടനവേദി അവള്‍ക്ക്‌ മുറിച്ചുമാറ്റാന്‍ കഴിയാത്ത ഘടകമാ
യിരുന്നു, ചിട്ടയായ ചലനങ്ങളും ജന്മസിദ്ധമായ വാസനയും കൂടെ ഉഠയി
രുന്നു.

പക്ഷെ, രമേശന്റെ മനസ്സ്‌ വിഹ്വലമായിരുന്നു, എപ്പോഴും. അവന്‍
സ്നേഹലതയുടെ ബന്ധത്തെ കുറിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചുകൊയിരുന്നു, പലപ്പോഴും.
സുഹൃത്തുക്കള്‍ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളും അവനെ അലട്ടിക്കെൌിരുന്നു.

എന്താണ്‌ സ്നേഹലതയുമായുള്ള ബന്ധം…….

ആ ചോദ്യത്തിന്‌ ഉത്തരം കത്തൊന്‍ അവനായില്ല.

ഒരു സുഹൃത്തിനെപ്പോലെ…

രക്ഷിതാവിനെപ്പോലെ…..

അല്ല, പലപ്പോഴും ഇണയോടു കാണിക്കുന്നതില്‍ കുടുതലുള്ള അടു
പ്പത്തോടുകൂടി അവള്‍ ഇടപെടുന്നു.

അവന്റെ മനസ്സ്‌ ചഞ്ചലിക്കാറു്‌, ചപലമാകാറു്‌, വിര്ഭംഭിതമാകാറു…

അവളുടെ വാദഗതികള്‍ അവന്‍ അംഗീകരിക്കുന്നു. സ്ത്രീയും പ
മൂരുഷനും തുല്യരാണെന്നും, വീട്ടിലായാലും പുറത്തായാലും തുല്യത വേണ
മെന്നും, മേല്‍ക്കോയ്മകളും, അടക്കി വാഴലുകളും തെറ്റാണെന്നും സമ്മതി

അങ്ങിനെ സമ്മതിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞ ഉടനെ തന്നെ അവന്റെ മനസ്സ്‌
ചോദ്യങ്ങളെക്കെറഠ്‌ നിറയും.

സത്യത്തില്‍ പ്രകൃതിയില്‍ തന്നെ സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും തമ്മില്‍ ചില
വൃത്യാസങ്ങള്‍ കാണാനില്ല…

ആണ്‍പക്ഷികള്‍ക്ക്‌ വൃത്ൃസ്ഥമായ രൂപഘടനയ്‌്‌. ആണ്‍ മൃഗങ്ങള്‍ക്ക്‌
തലയെടുപ്പ്‌ കൂടുലു്‌, വലിപ്പക്കുടുതല്്‌. പുരുഷന്‍ സ്ത്രീയേക്കാള്‍ കരുത്ത്‌
കൂടുതല്‌, സ്വരം അവളുടേതിനേക്കാള്‍ ദൃഡ്മമാണ്‌…..

എന്താണങ്ങിനെ….

പ്രകൃതി തന്നെ അങ്ങിനെയൊരു വൃത്യസ്ഥ ഘടന ഉളാക്കി വച്ചതെന്തിന

ണ്‌…
അവന്‍ തന്നെ അതിനൊരു ഉത്തരവും കത്തതിയിട്ടു്‌.
അലംഘനീയമായൊരു കാലപ്രവാഹത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്നതാണ്‌.
ഒരു പു വിരിയും പോലെ, ഒരു മുട്ട വിരിഞ്ഞു കുഞ്ഞ്‌ പിറക്കും പേ
ലെ….. അനന്തവും അദൃശ്യവുമായ ഒരു സ്രോതസ്സിന്റെ പ്രയാണത്തില്‍
സംഭവിക്കുന്നതാണ്‌…
അതേ പ്രയാണത്തില്‍ അകപ്പപെട്ടൊരു നാള്‍ അവര്‍ക്കും ഉഠയി…….
അവന്‍ അതിനു ശേഷം, അവളെ നോക്കി, ഉണരാനായി കാത്തിരു
ന്നു.

നഗ്നമായിരുന്ന അവളുടെ ദേഹം പുതപ്പില്‍ മൂടി. മെല്ലെ മുടിയില്‍
വിരലോടിച്ചു. അവന്റെ സ്നേഹത്തില്‍, ലാളനയില്‍ അവളുടെ മനസ്സ്‌ ശാന്ത
മായിരിക്കുമെന്ന്‌ കരുതി.

അവള്‍ ഉണര്‍ന്നു, അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ബാത്ത്‌ റൂമില്‍ പോയി ഡ്രസ്സ്‌
ചെയ്ത്‌ തിരിച്ചു വന്നു.

അവളുടെ മുഖം……

അവന്‍ നൊമ്പരപ്പെട്ടു.

അവളില്‍ അടക്കാന്‍ കഴിയാത്ത എന്തെല്ലാമോ……..

“* സ്നേഹേ… ഞാന്‍….”

“ യു ഡെര്‍ട്ടി…. സ്പോയില്‍ മി….നോ….എനിക്ക്‌ നിന്നെ കാണാ….ഐ

ി

“ സ്നേഹേ നീ എന്നും എന്നോടൊത്തു വേണം…..നമുക്ക്‌ ഒരുമിച്ച്‌

നോ……നോ….രമേശ്‌ നീയും വെറുമൊരു പുരുഷനാണ്‌…..സ്ത്രീയുടെ
ശരീരം കവരുന്ന….സുഖം കാംക്ഷിക്കുന്ന…”

“” അല്ല… ഒരിക്കലും അങ്ങിനെ അല്ല…നീ എന്റേതാണ്‌…എന്റെ മാത്രം…
ഞാന്‍ നിന്നെ നോക്കും പൊന്നുപോലെ….എന്റെ ജീവനെപ്പോലെ….”

“ നോ….നോ…ഇനി നമ്മള്‍ കാണില്ല, ഒരിക്കലും…”

അവള്‍ തകര്‍ന്നുപോയി. മുഖം പൂഴ്ത്തിക്കരഞ്ഞു. പെട്ടന്ന്‌ അവനെ
വിട്ട്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പോയി.

പിന്നീട്‌ അവന്‍ സ്നേഹലതയെ കിട്ടില്ല. അവള്‍ കോളേജില്‍ നിന്നും,
നഗരത്തില്‍ നിന്നു തന്നെ അകന്നു പോയി. രമേശന്‍ തിരക്കി നടന്നു. ക൭
ത്താനാകാതെ അവന്റെ മുറിയില്‍ ചേക്കേറി.

അവള്‍ വിം രംഗത്തു വരുന്നത്‌ നടന വേദിയിലാണ്‌.

അയാള്‍ പറഞ്ഞുക്കൊിരുന്നു.

മുറ്റത്തേക്ക്‌ വെയില്‍ കയറിവരുന്നു. വെയിലിനോടൊപ്പം വരുംപേ
ലെ കാറില്‍ നിന്നും പെണ്‍കുട്ടി ഇറങ്ങി നടന്ന്‌ വീട്ടിലേക്ക്‌ വന്നു.

അവള്‍ തിണ്ണയില്‍ കയറു മ്പോഴാണ്‌ രമേശന്റെ അമ്മ അവളെ കാണു
ന്നത്‌. അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുകയും ജിജഞാസപ്പെടുകയും ചെയ
തു.

“* ഇത്‌ സ്നേഹലതയുടെ മകളാണ്‌, സ്നേഹൃപ്രഭ….””

അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

അവള്‍, അവര്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ നിസ്സുഹായായി നിന്നു.

“ ഞാന്‍ സ്നേഹലതയുടെ പ്രോഗ്രാം മാനേജറായിരുന്നു. അവര്‍
സ്റ്റേജില്‍ തിളങ്ങി നില്ക്കു മ്പോള്‍ ഈ കുഞ്ഞ്‌ ബോര്‍ഡിംഗില്‍ ഒരനാഥയെ
പ്പോലെ കഴിയുകയായിരുന്നു. കാരണം അവര്‍ക്ക്‌ ഇഷ്ടമില്ലാതെ കിട്ടിയ
വളെ അംഗീകരിക്കാനായില്ല. പക്ഷെ, നേരില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും കാണാന്‍
കൂട്ടാക്കിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും കൃത്യമായി ചെലവകളെത്തിച്ചിരുന്നു. ഞാന്‍
വന്നശ്ശേഷം എല്ലാം ഞാനാണ്‌ ചെയ്തു കൊടുത്തിരുന്നത്‌.”

“ ഈ കുഞ്ഞ്‌…”

രമേശിന്റെ അമ്മ വിതുമ്പുകയും. അവളെ നെഞ്ചോടുചേര്‍ത്തു നിര്‍ത്തു
കയും ചെയ്തപ്പോള്‍ വെയില്‍ വരാന്തയില്‍ എത്തി അവരുടെ പാദങ്ങളെ
സ്പര്‍ശിച്ചു തുടങ്ങി, കുളിർമയിൽ നിന്നും അവരെ ഉണര്‍ത്താനെന്ന പേ
ലെ.

“ അതെ, ഇത്‌ രമേശന്റെ മോളാണ്‌. സ്നേഹലത അവസാനം എന്നോടു
സമ്മതിച്ചു… ഇവിടെ എത്തിക്കണമെന്ന്‌ പറഞ്ഞു… രക്ഷിക്കണം.”

പാതി തുറന്നിരിരുന്ന വാതില്‍ തള്ളിതുറന്നു കെട്‌, ശക്തമായൊരു
കാറ്റു പോലെ രമേശന്‍ വരാന്തയിലേക്ക്‌ വന്നു.

6.

അവന്‍ സ്നേഹപ്രഭയെ നോക്കി നില്കു മ്പോള്‍ അലക്ഷ്യവും വികൃ
തതവുമായികിടന്നിരുന്ന മുടിയിഴകളിലെ വെളുത്ത മുടികള്‍ വിറക്കുന്നത്‌
രഘുനാഥിന്‌ കാണാം…

“ എന്റെ മോള്‍….””

ലേ തത

ഇ…
അവാച്യമായ അവര്‍ണ്ണ്യമായ വികാരം കെറഠ്‌ രമേശന്‍ നിലത്ത്‌

തളര്‍ന്നിരുന്നു.

അമ്മ, അവന്‍ പുറത്തുവന്നതില്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. പിന്നീട്‌ അതിയായി
സന്തോഷിച്ചു.

രമേശന്‍ നിലത്തു നിന്നും സാവധാനം ഉയര്‍ന്ന്‌ തന്റെ മകളെ തുറിച്ചു
നോക്കിക്കെഠ്‌, തന്നിലേക്കടുപ്പിച്ചുകെട്‌ ആര്‍ത്തലച്ച്‌…

വികാര വിക്ഷുപ്തത അടങ്ങിയപ്പോള്‍ രഘുനാഥ്‌ ശാന്തമായി പ
റഞ്ഞു.

“ രമേശ്‌, നിങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത പ്രതികരണം ഉഠ
യപ്പോളാണ്‌ സ്നേഹലത അകന്നു പോയത്‌. അവര്‍ അത്‌ വാശിയായി,
വൈരാഗ്യമായി എടുത്തു. എന്നിട്ടും കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിക്കാന്‍ തോന്നു
യില്ല. അതിനെ സ്‌നേഹിച്ചില്ലെങ്ങിലും…..””

“ നടന വേദിയില്‍ അവര്‍ ഒരു ജ്വാലയായി പടര്‍ന്നു കയറി, പേരും പ്രശ
സ്തിയും പണവും ആരാധകരും അധികാരസ്ഥാനങ്ങളും വന്നു ചേര്‍ന്നു.
ച്രരവര്‍ത്തിനിയേപ്പോലെ വാണു.. പക്ഷെ, ധനം കുമിഞ്ഞുകൂടിയപ്പോള്‍
സുഖലോലുപതയില്‍ മുഴുകിയപ്പോള്‍ ചതിക്കുഴികള്‍ കില്ല….””

“” ശരിക്കും ചതിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു… മരണപ്പെടുത്തിക്കളുഞ്ഞു….
അവരുടെ കൂടെ നിന്നിരുന്നവരും ഇപ്പോള്‍ വേട്ടയാടപ്പെടുകയാണ്‌. ഞാന്‍
പോലും ഓടിയടുക്കുന്നത്‌ മരണത്തിലേക്കാണെന്ന്‌ തോന്നിപ്പോവുകയാണ്‌…
ഏതു നിമിഷവും മറവില്‍ നിന്നും അത്‌ വന്ന്‌ എടുത്തു കൌ പോകുമെന്ന്‌
ഭയക്കുകയാണ്‌…”

“ അതുകെട്‌ ഈ മോളെ നിങ്ങളെ ഏല്‍പിച്ചാല്‍ സുരക്ഷിതയാകുമെന്ന്‌
കരുതുന്നു. കഴിഞ്ഞ പ്രന്ത്‌ വര്‍ഷമായിട്ട്‌ ഇവളെന്റെ മോളായിരുന്നു….””

രഘുനാഥിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു വരുന്നത്‌ രമേശന്‍ കാണാം.

വൈകാതെ രഘുനാഥ്‌ പടികളിറങ്ങു മ്പോള്‍, കാറില്‍ കയറുമ്പോള്‍,
ഓടിത്തുടങ്ങു മ്പോള്‍ അര്‍ദഭ്ധപ്രജ്ഞയോടെ രമേശന്‍……

൪൪൪൪൪

വിജയകുമാര്‍ കളരിക്കല്‍,
മാതിരപ്പിള്ളി,
കോതമംഗലം — 686690.
ഫോണ്‍ : 9847946780.




യോഹന്നാന്‍ മത്തായിയുടെ പരിണാമം

ഇത്‌ യോഹന്നാന്‍ മത്തായി, അമ്പത്തി അഞ്ച്‌! വയസ്സ്‌, അഞ്ച്‌ അടി പതിനൊന്ന്‌ ഇഞ്ച്‌/ ഉയരം, ഒത്തവണ്ണം നിത്യേന ഷേവ്‌ ചെയ്ത്‌ മിനുസമാര്‍ന്ന മുഖം, കനത്തില്‍, നരച്ചുതുടങ്ങിയ മേല്‍മീശ, കുറ്റിത്തലമുടി ഡ്ൈചെയ്തത്‌……..

അയാള്‍ മെത്തയില്‍ ഉറക്കമാണ്‌. നേരം പുലര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ജനാലവഴി വെളിച്ചം മുറിയില്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു, ജനല്‍ കര്‍ട്ടണിന്റെ സുതാര്യത അതിനെരൂ തടപസ്സറുമായിട്ടില്ല.

വിശാലമായ മുറിയിലെ തെക്കെകോണിലുള്ള (ഡസ്സ്റിംഗ്‌ ടേബിളിനരുകിലാണ്‌ അവള്‍. യാത്രയ്ക്കുള്ള ഒരുക്കമാണ്‌.

അവള്‍ക്ക്‌ വെളുത്തനിറമാണ്‌, കൊഴുത്ത ദേഹം.കുളിച്ചീറന്‍ പകര്‍ന്ന മൂടി ഉണങ്ങാനായിട്ട്‌ വിടര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കയാണ്‌.

ടേബിളില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന കണ്ണാടിയില്‍ അവളുടെ മുഖം, വട്ട മുഖമാണ്‌, അല്‍പ്പം വലിപ്പംകുടിയ കണ്ണുകളും…

ലിപ്റ്റിക്ക്‌ പുരട്ടി ചൂുകള്‍ കൂട്ടി അമര്‍ത്തി, വിരല്‍ തുമ്പാല്‍, കരിമഷി കെഠ്‌ പുരികങ്ങളെഴുതി, കണ്ണാടിയിലൂടെ ഹെയര്‍ സ്റ്റൈല്‍ നോക്കി അവള്‍ തിരിഞ്ഞു, അവള്‍ക്ക്‌ മുപ്പതു വയസ്സേ തോന്നുകയുള്ളു.

അപ്പോഴും അയാള്‍ ഉറക്കമാണ്‌.

അവള്‍ക്ക്‌ അടിവസ്ധ്രങ്ങള്‍ മാത്രമേയുള്ളു. അടഞ്ഞവാതിലും ജനാലകളും ഉറങ്ങുന്ന അയാളും അവള്‍ക്ക്‌ വസ്ധ്രങ്ങളായി.

കദളിപ്പുവിന്റെ നിറമുള്ള ബ്ലാൌസ്സും ഷിഫോണ്‍ സാരിയും അണിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ അതിസുന്ദരിയായി. പക്ഷെ, അയാളുടെ ഉറക്കം, അവളുടെ കവിളില്‍ തന്നെ നുള്ളി നെമ്പരപ്പെടുത്തുന്നതായി തോന്നും മുഖം കാര.

മെല്ലെ മെത്തയില്‍ ഇരുന്ന്‌ സാവാധാനം തോളത്ത്‌ തട്ടി അവള്‍ അയാളെ ഉണര്‍ത്തി.

ആ മുറിയിലാകെ നിറഞ്ഞ്‌ നിന്നിരുന്ന അവളുടെ സയരഭ്ൃയം അയാള്‍അറിയുന്നുവെന്ന്‌ മുഖം പറയുന്നു. ഉറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യൃതവിട്ട്‌ വളരെ വേഗം അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു.

“ഞാന്‍ പോണു…”

അവള്‍ പറഞ്ഞു

“ഇന്നുകൂടി നിനക്ക്‌ പോകാതിരക്കാം.”
ഇല്ല… ഇനിയാവില്ല….. രൂ ദിവസത്തേക്കായിരുന്നു നമ്മുടെ എഥ്രഗി
മെന്റ്‌………. ഇപ്പോള്‍ മുന്നു ദിവസമായി.”

““അതു നമുക്ക്‌ പുതുക്കാം”

“അതു എനിക്കാവില്ല. അയാളുമായിട്ട്‌ ബന്ധപ്പെടണം. ഒരു പക്ഷെ, എനിക്ക്‌ വോി വേറെ ഏതെങ്കിലും എന്‍ഗേജ്‌മെന്റ്‌ അയാള്‍ എഗ്രിമെന്റാക്കിയിട്ടുഠകാം.””

“എങ്കില്‍ നിനക്ക്‌ പോകാം. ആ മേശവലിപ്പില്‍ പേഴ്‌സ്‌, നിനക്കിഷ്ടമു
ളൂളതെടുക്കാം””.

അവള്‍ മേശവലിപ്പിലെ പേഴ്സില്‍ നിന്നും പണം എണ്ണിയെടുത്ത്‌ ബാഗുമായിട്ട്‌ യാധ്ര തുടങ്ങു മ്പോള്‍ അയാളോടു പറഞ്ഞു.

“എഗ്രിമെന്റ്‌ പകാരം അഡ്വാന്‍സ്‌ കഴിച്ചുള്ള പണമേ ഞാനെടുത്തുള്ളു.
അധികമായ ഒരു ദിവസം താങ്കളുടെ സ്നേഹത്തിനുള്ള കൂലിയാണ്‌.” ”.

പക്ഷെ, അതുകേള്‍ക്കാന്‍ യോഹന്നാന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കു കയായിരുന്നില്ല.

അവള്‍ മുറ്റത്തിറങ്ങി ആ വീടിനെ നോക്കി നിന്നു.

അതൊരു രമ്യ ഹര്‍മ്മൃ മാണ്‌.

വിശാലമായ മുറ്റം, പുഷ്പവൃഷ്ടിയില്‍ സമൃദ്ധം……..

മുറ്റം വിട്ടാല്‍ റബ്ബര്‍ എസ്്്റേറ്റായി, നോക്കെത്താത്ത ദൂരത്തോളം. നോട്ടം എത്താത്തതിന്‌ മറ്റൊരു കാരൃം കൂടിയു്‌, കുന്നും മലകളും നിറഞ്ഞതാണെന്നത്‌….

കുന്നിറങ്ങിയാല്‍, താഴ്വാരത്തില്‍ മറ്റ്‌ കൃഷികളു]്‌. തെങ്ങ്‌, വാഴ, ചേന, കപ്പ, നെല്ല്‌…….. കുന്നിന്‌ മുകളില്‍ നിന്നും ഉയറ്റുറവയായി ജലവും ഒഴുകിയെത്തുന്നു പ്രകൃതി കനിഞ്ഞേകിയത്‌……

പ്‌,

പന്നെ പറഞ്ഞാല്‍ വളരെപ്പല്ല. ഉലഹന്നാന്റെ കോളേജ്‌ ജീവിത കാലത്ത്‌ ഒരു മദ്ധ്യാഹ്നം കഴിഞ്ഞ്‌ അദ്ധ്യാപകന്റെ അഭാവത്തില്‍ യാദൃശ്ചികമായി കിട്ടിയ ഒരു ഇടവേള……..

കോളേജിനടുത്തുള്ള കോഫിഹാഈസിലെ ഫാമിലിറുമിലെ ഇരുമുലകളിലൊന്നില്‍ അവനും അവളും………………..

അത്‌ യോഹന്നാന്‍ മത്തായിയും മേഴ്സി ജോണുമായിരുന്നു

അവര്‍ കഴിയുന്ന്രത അടുത്തടുത്ത്‌ തന്നെയാണിരിക്കുന്നത്‌. എന്നിട്ടും
അടുപ്പംമതിയായില്ലെന്ന്‌ തോന്നിയിട്ട്‌ മേഴ്സി ജോണ്‍ പാദങ്ങളെ അവന്റെ പാദങ്ങള്‍ക്ക്‌ മുകളില്‍ കയറ്റിവച്ചു. അവന്റെ പാദങ്ങള്‍ ഷൂസില്‍ പൊതിഞ്ഞിരുന്നതിനല്‍ അവള്‍ക്ക്‌ ദേഷ്യം വന്നു. കുറെകൂടി അടുത്തിരുന്ന്‌ അവള്‍ ഒരു കാല്‍ അവന്റെ
വലതു കാലിന്‌ മുകളില്‍ കയറ്റി വച്ചു

അവന്റെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു. അവളുടെ മുഖത്ത്‌ കള്ളച്ചിരിയും.

“മേഴ്സി ഇത്‌ കോഫീഹാഈസാണ്‌..””.

“ഓ! എനിക്കറിയാം ഈ റൂമില്‍ നമ്മള്‍ രാളേയുള്ളു ……

““ആരേലും വരും…

“വരട്ടെ.” ”.

കാണും”.

കാണട്ടെ.” ”.

“പിന്നെ മറ്റൊള്ളോരുടെ മുഖത്ത്‌ നോക്കാനാവില്ല.””

““വേ……. നമുക്ക്‌ രാള്‍ക്കും പരസ്പരം നോക്കിയിരിക്കാം”

അതുപോലെ കോളേജ്‌ വിടും മുമ്പായിട്ട്‌ ഉലഹന്നാന്‍ നാലോ, അ
ഞ്ചോ, സ്നേഹിതമാരുായിരുന്നു. മേഴ്സി ജോണിനു ശേഷം നിമ്മി പഈലോസ്‌, നിമ്മി പഈലോസിനു ശേഷം രജനി സെബാസ്റ്റ്യന്‍…

ആ ബന്ധങ്ങളൊക്കെ കലാലയ പ്രേമമെന്ന കാറ്റഗറിയില്‍ ഉള്‍ക്കെഠ്‌ ന
ശിച്ചുപോകുകയായിരുന്നു. ഇന്ന്‌ അതെല്ലാം പൂര്‍വ്വകാല മധുര സ്മരണകളായി, വെറുതെയിരിക്കു മ്പോള്‍ പോലും ഉലഹന്നാന്റെ ഓര്‍മ്മയിലേക്ക്‌ ഓടി അണയാറുമില്ല.

കൃഷിക്കാരനായിരുന്ന മത്തായി യോഹന്നാന്‍ അഞ്ച്‌ പെണ്‍മക്കളും ഉലഹന്നാന്‍ എന്ന ഒരൊറ്റമകനുമേ സന്താനങ്ങളായിട്ട്‌ ഉഠയിരുന്നുള്ളു. അതില്‍ ഉലഹന്നാന്‍ ആറാമന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു.

യോഹന്നാന്‍ എന്ന കൃഷിക്കാരന്റെ മകന്‍ മത്തായി, മത്തായി എന്ന
കൃഷിക്കാരന്റെ മകന്‍ യോഹന്നാന്‍, എഴുത്തുകുത്തുകളില്‍ യോഹന്നാന്‍ മത്തായി. ഉലഹന്നാന്‍ എന്ന്‌ വിളിപ്പേരും.

ഉലഹന്നാന്‍ ഓര്‍മ്മ വയ്ക്കുമ്പോള്‍ അപ്പനും അമ്മച്ചിയും ചേച്ചിമാരും ഇഞ്ചി കൃഷിക്കാരായിരുന്നു. സ്വന്തമായിട്ട്‌ അപ്പന്‌ വീതം കിട്ടിയ വകയിലുള്ള രക്കേര്‍ പുരയിടം മാത്രമേയുഠയിരുന്നുള്ളു. പക്ഷെ, നാട്ടിലും അടുത്ത നാടുകളിലും തരിശ്ലായി കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തൊക്കെ അപ്പനും അമ്മച്ചിയും പെങ്ങന്മാരും കൂടി
പാട്ടത്തിന്‌ ഇഞ്ചികൃഷിചെയ്തു.

അതുകെറ്‌ തന്നെ വീട്ടില്‍ സമാധാനത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്‍റെയും അലകള്‍ തുള്ളിക്കളിക്കുക തന്നെയായിരുന്നു. പെങ്ങന്മാർക്കൊക്കെ ആവശ്യത്തിന്‌ സൌന്ദര്യവും സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങളും വസ്ധര്തങ്ങളും ഉഠയിരുന്നു. അഞ്ച്‌
പേരുംകൂടി ഉടുത്തൊരുങ്ങി പോകുന്നത്‌ കണ്ണിന്‌ ആനന്ദകരമായിരുന്നു.
നോക്കിനില്‍ക്കുന്നത്‌ നാട്ടിലെ ചെറുപ്പക്കാർക്ക്‌ ഇഷ്ടവുമായിരുന്നു. പക്ഷ, ആഴ്ചയിലൊരിക്കലേ ഉഠകാറുള്ളു എന്നത്‌ ചെറുപ്പക്കാർക്ക്‌ നഷ്ടവും.

കര്‍ത്താവിനെപ്പോലെ അവരും ആറുദിവസത്തെ കഠിനാധ്വാനത്തിന്‌ ശേഷം, സംതൃപ്തിയോടെ ഏഴാമത്‌ നാള്‍ വിശ്രമിച്ചു. ആദ്ൃയകുര്‍ബാനക്ക്തന്നെ ഉടുത്തൊരുങ്ങിപള്ളിയില്‍ പോകുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

അവരുടെ കടം ഉള്ള ദിവസങ്ങള്‍ സന്തോഷത്തിന്റെ, ഉത്സവത്തിന്റെ ദിനങ്ങളായിരുന്നു. ആവശ്യത്തിന്‌ ആഹാരപാനീയങ്ങള്‍, മത്ധ്യവും മാംസവും അടക്കം. അത്യാവശ്യത്തിന്‌ മദ്യവും.

ആ ഉത്സവതിമര്‍പ്പി ലേക്കാണ്‌ ആറാമനായി ഉലഹന്നാന്‍ പിറന്നുവീ
ണത്‌. അതുകെട്‌ തന്നെ അവന്‍ സ്വര്‍ഗ്ലഗീയസുഖങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചാണ്‌ വളര്‍ന്ന ത്‌.

കോളേജ്‌ ക്ലാസ്സുകളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അവന്‍ കറിഞ്ഞു, തന്റെ പാത
സ്പോര്‍ട്ട്‌ സിന്റെയല്ല, ചി്രകലയുടെതാണെന്ന്‌ അപ്പോഴേയ്ക്കും അവന്‍ ഒരുപ ട്കഥകള്‍ അറിയുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

പെങ്ങളു മാരുടെ ചുകളില്‍നിന്നും അവന്റെ കര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ എത്തിയിരുന്ന കഥകളായിരുന്നു ആദ്യകാല അറിവ്‌. പിന്നീട്‌ നോവലുകളിലേക്കും കാവ്ൃങ്ങളിലേക്കും ജീവചരിത്രങ്ങളിലേക്കും വളര്‍ന്നു.

അവന്റെ ചിധ്രങ്ങള്‍ അന്വേഷണങ്ങള്‍ തന്നെയായിരുന്നു. ആധുനികതയും പൌഈരാണീകതയും കുടികലര്‍ന്ന ഒരു അവാച്ൃത, അവര്‍ണ്ണൃത…………….

പക്ഷെ, ആര്‍ട്ട്‌ ഗാലറികളില്‍ തുങ്ങിക്കിടക്കവെ അവയുടെ സൌന്ദര്യം ക൭ത്തുന്നവര്‍ കുറവായി. താടിരോമങ്ങങ്ങള്‍ നീട്ടിയ, ചിരിക്കുമ്പോള്‍ മഞ്ഞപ്പല്ലുകള്‍ കാണുന്നവരുടെ ചിത്രങ്ങള്‍ തേടി ആരാധകര്‍ നടന്നു.

സുന്ദരമായി, വൃത്തിയായി, ബിസിനസ്സ്‌ എക്‌ സിക്കൂട്ടിവിനെപ്പോലെ
നടക്കുന്ന ഉലഹന്നാനെ ആര്‍ക്കും മനസ്സിലായില്ല.

മത്തായിയുടെ മരണം ഉലഹന്നാനെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല വേദനപ്പെടുത്തിയത്‌.
അത്രക്ക്‌ ഗാഡവും ദൃഡവുമായുരുന്നു അവര്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം.

മകന്‍ അപ്പന്റെ താങ്ങും അപ്പന്‍ മകന്റെ താങ്ങുമായിരുന്നു.

അപ്പന്‍ തളര്‍ന്നു വീണപ്പോള്‍ മകന്‍ സ്ഥിരം ഇഞ്ചി കൃഷിക്കാര
നാവുകയും പെങ്ങളുമാരൊക്കെ ഭര്‍ത്താക്കന്‍ന്മാരുൂടെ വീടുകളില്‍ ചേക്കേറുകയും ചെയ്തു.

ഉലഹന്നാന്‍ സംഭവിച്ച വലിയ അബദ്ധങ്ങളില്‍ ഒന്ന്‌ ഇടവകക്കാര്‍
നീട്ടിക്കൊടുത്ത കോളേജ്‌ അദ്ധ്യാപകവൃത്തിയെന്ന അപ്പക്കഷണം നിരസിച്ചതാണ്‌. അതിന്‌ കാരണവുമുഠയിരുന്നു. അവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ട പണം കൊടുക്കാന്‍, പെങ്ങളുമാരെ അയച്ചുകഴിഞ്ഞ്‌ അപ്പന്‍ അവനായി നീക്കിവച്ച വീടും ഒരു തു
ഭൂമിയും വിറ്റാല്‍ തികയില്ലായിരുന്നു. ബാക്കി കടം കൊള്ളാമായിരുന്നു വെന്നുവച്ചാലോ കിട്ടുമായിരുന്ന ശമ്പളത്തില്‍ നിന്നു പലിശയും നിതൃവൃത്തിയും കഴി ഞ്ഞു പോകുകയില്ലായിരുന്നുവെന്നതാണ്‌ കണക്കുകൂട്ടല്‍. രാമത്‌, എലിസബത്ത്‌ സെബാസ്റ്റ്യന്‍ ഭാരൃയായി വന്നത്‌.

എലിസ്വബത്ത്‌, വിദേശജോലിക്കാരായിരുന്ന മുന്ന്‌ ആങ്ങളമാര്‍ക്കും കൂടിയുളള ഒരേയൊരു പുന്നാര പെങ്ങളായിരുന്നു. അവളും അറബികളെയും പലസ്തീനികളെയും ശുശ്രുഷിക്കുകയായിരുന്നു ഗള്‍ഫില്‍.

വിദേശവസ്ര്രങ്ങളുടെ വര്‍ണ്ണപ്പെൊലിമയില്‍, സുഗന്ധ്രരവ്ൃയങ്ങളില്‍ മുങ്ങി സോണിയുടെ മുപ്പത്തിനാല്‌ ഇഞ്ച്‌ ടി.വിയും വീസിആറും, അക്കായിയുടെ കാസ ട്്പ്ലയറുമുള്ള മുറിയില്‍ മണിയറയൊരുക്കപ്പെട്ട്‌ യോഹന്നാന്‍ മത്തായി എഴുന്നള
ളിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍………..

അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ തന്നെ പറഞ്ഞാല്‍ അവന്റെ അമ്മയും അഞ്ച്‌ പെങ്ങളുമാരും കണ്ണീരണിഞ്ഞു.

മണ്ണിന്റെ മണത്തില്‍നിന്നും, ഇഞ്ചിയുടെ രുചിയില്‍ നിന്നും ഉലഹന്നാന്‍ രക്ഷപ്പെട്ടല്ലെഠ.

അളിയന്മാർ കനിവോടെ ഒഴിച്ചേകിയ രുപെഗ്സ്‌ സ്‌ക്കോച്ചുമായി മണിയറയിലെത്തിയപ്പോള്‍, അക്കായിയുടെകാസറ്റുപ്പയറില്‍ നിന്ന്‌ അനര്‍ഗളം ഒഴുകി പരക്കുന്ന വിദേശ സംഗീതത്തില്‍ ചുവടുകള്‍ വയ്ക്കുകയായിരുന്നു എഏലിസബത്ത്‌.

കതക്‌ അടച്ച്‌, കതകില്‍ചാരിനിന്ന്‌ അവളുടെ ചുവടുകള്‍ കുനില്‍ക്കെ ഉലഹന്നാന്‍ പിറുപിറുത്തു: കര്‍ത്താവേ, ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യവാന്‍ ഞാനാണല്ലോ…

ആയിരുന്നു, യോഹന്നാന്‍ മത്തായി ഭാഗ്യവാന്‍ തന്നെയായിരുന്നു.
കര്‍ത്താവ്‌ നേരിട്ട്‌ വന്ന്‌ പറുദീസയിയേക്ക്‌ എടുത്ത്‌ ഉയര്‍ത്തിയതു പോലെ……..

ഏദന്‍ തോട്ടത്തിലേക്ക്‌ യോഹന്നാനേയും എലിസബത്തിനെയും ആദവും ഹവ്വയുമാക്കി പറഞ്ഞയച്ചതു പോലെ………

പക്ക, ഉലഹന്നാന്‍ തെറ്റ്‌ പറ്റിയത്‌ ഏദന്‍ തോട്ടത്തില്‍ നന്മതിന്മ
കള്‍ വേര്‍തിരിക്കാനൊരു മരം ഉന്നെ കാര്യം വിസ്മരിച്ചു കളഞ്ഞതാണ്‌.

പെങ്ങളുമാര്‍ക്ക്‌ വീതിച്ച്‌ കൊടുത്തശേഷം അവനായി കിട്ടിയ വീടും പറമ്പും വിറ്റുകിട്ടിയ പണവുമായിട്ടാണ്‌ ഉലഹന്നാന്‍ ഭാരൃയോടൊപ്പം വിദേശത്ത്‌ പോയത്‌.
പോയപ്പോള്‍ അമ്മയെ പെങ്ങളുമാരെ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന കാരൃം മറക്കുകയും ചെയതില്ല, കുറെ വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ കൊടുക്കാനും. കൃഷിപണികാരോ, റബ്ബര്‍ വെട്ടുകാരോ ആയിരുന്ന അളിയന്മാര്‍ക്കും മരുമക്കള്‍ക്കും അവനൊരു സ്വപ്നം തന്നെ ആയിരുന്നു.

ഉലഹന്നാന്‍ ഒന്നും മറന്നില്ല.

മണ്ണിന്റെ മണവും ഇഞ്ചിയുടെ രുചിയും അവന്റെ രക്തത്തില്‍ അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്നതായിരുന്നല്ലോ.

വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുപോലും, അവന്‍ നാട്ടില്‍ വരുമ്പോഴെല്ലാം കുറെ വ സ്ര്രങ്ങളും സുഗസ്വ്ദ്രവ്യങ്ങളും അമ്മക്കും പെങ്ങളുമാര്‍ക്കും മരുമക്കള്‍ക്കും
വീതിച്ച്‌ നല്‍കുമ്പോഴും ആരും അവനോട്‌ വേറൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.

അവര്‍ക്കറിയാമായിരുന്നു, അവനാല്‍ മറ്റൊന്നിനും കഴിയുകയില്ലെന്ന്‌.

അങ്ങനെ അവരുടെയെല്ലാം ജീവിതങ്ങളില്‍ കുറെ വസ്ര്രങ്ങളും സൂഗസ്ഥദ്രവ്യങ്ങളുമായിട്ട്‌ അവന്‍ പരിണാമം പൂര്‍ത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നത്‌ അപ്രകാരമൊന്നുമായിരുന്നില്ല. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം, നാട്ടില്‍ സ്ഥിരതാമസ്സുമാക്കിയ
പ്പേഴാണ്‌ നാട്ടുകാര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചുതുടങ്ങിയത്‌, അപ്പേഴേക്കും അവന്റെ അമ്മ കര്‍ത്താവില്‍ നിദ്രകൊള്ളുകയും പെങ്ങളുമാരുടെ മക്കള്‍ പലരും വിവാഹംകഴിക്കൂകയുംചെയ്‌ തിരുന്നു.

ഏക്കറുകണക്കിന്‌ റബര്‍ ഏനസ്സ്ററേറ്റുകള്‍, തെങ്ങിന്‍ പുരയിടങ്ങള്‍ മറ്റു കൃഷിയിടങ്ങള്‍, മനോഹരമായ ഒരു ഹര്‍മ്മ്യം.

അതിന്റെയെല്ലാം ഭരണാധിപനായിട്ടാണ്‌ യോഹന്നാന്‍ മത്തായി നാട്ടില്‍സ്ഥിരമായത്‌.

നിത്യേന സന്ധ്യാസമയത്ത്‌ അവര്‍ ആ രമൃഹര്‍മ്മത്തിന്റെ മുന്നിലെ പുൽത്തകടിയില്‍ ഒത്തുകൂടി, ഉലഹന്നാന്റെ ഒപ്പം. അയാളുടെ റബര്‍ വെട്ടുകാരും കൃഷിപ്പണിക്കാരും, തുറന്നു കിടക്കുന്ന വാതിലുകള്‍ വഴി, ജനാലവഴി വിദേശ സംഗീതം ഒഴുകി പുല്‍ത്തകിടിയില്‍ പരന്നുനിറയു മ്പോള്‍ താളാത്മകമായ അംഗ ചലനങ്ങളോടെ അവരുടെ കൈകള്‍ കുപ്പികളുടെ മുടികള്‍ തുറക്കുകയും ഗ്ലാസ്സു
കള്‍ നിറയുകയും ചെയ്തു.

നിറയുന്ന ഗ്ലാസ്സൂുകളൊഴിയുകയും കൈകാലുകളുടെ താളാത്മകത
തെറ്റുകയും ഉലഹന്നാന്‍ കരച്ചിലടക്കാന്‍ കഴിയാതെയും വരുന്നു. അയാള്‍ വിളിച്ചുപറയുന്നു.

““ഞാനവടെ സെക്യൂരിറ്റിയാടാ…….. നല്ലര്പായത്തില്‍ അവരുടെ ശരീരത്തിന്റെ പിന്നെ ഗര്‍ഭത്തിന്റെ……… പിന്നെ മക്കടെ…….. ഇപ്പോ സ്വത്തിന്റെ………””

““സാറുകരയാതെ…… ചെന്നാട്ടെ…… ദേ, അവളുവന്നിട്ടു്‌.

““ആരാടാ……. ഇന്നലത്തെയാ……..കുളിയ്ക്കാത്തോളാ…….. നോ

““അല്ലന്നേ…… ഇവളു വേറയാ..””

ഇടറുന്ന കാല്‍വയ്പുകളോടെ, മുറ്റം കടന്ന്‌, സിറ്റഈട്ട്‌ കടന്ന്‌, സിറ്റിംഗ്‌ റൂമില്‍ കയറി വാതിലടഞ്ഞാല്‍ പുറത്തെ വെളിച്ചങ്ങളണച്ചു കെട്‌ സ്നേഹിതന്‍ പിരിയുകയായി.




ക്രൂശിതൻ

ഞങ്ങളുടെ ഒരു ദിവസം തുടങ്ങുന്നത്‌ രാജപ്പന്‍ നായരുടെ ചായക്കടയില്‍നി
ന്നുമാണ്‌. കിടക്കപ്പായയില്‍, കണ്ണുതുറന്ന്‌ എഴുന്നേറ്റ്‌ ഇരുന്ന്‌ വസ്ത്രങ്ങള്‍ നേ
രയാക്കി ഒന്നു പുകച്ച്‌ കഴിഞ്ഞ്‌ പുറത്തിറങ്ങി വായ ശുദ്ധിയാക്കി മുഖം ക
മുകി കഴിഞ്ഞ്‌ നേരെ കടയിലെത്തും.

അപ്പോള്‍ നേരം പരപരാവെളുത്തിട്ടേ ഉാകു. കടയില്‍ തിരക്കായിട്ടുഠാവില്ല.
കടല വേവുന്നതിന്റെ മണവും പൂട്ടു കുത്തുന്നതിന്റെ ശബ്ദങ്ങളും അറിഞ്ഞുകെട്‌
ബഞ്ചില്‍ ഒരു ഗ്ലാസ്സു ചായയുമായി പത്രത്തിന്‌ മുന്നിലുള്ള ഇരിപ്പ്‌ രുമണിക്കു
റോളമാണ്‌.

പ്രതങ്ങള്‍ ഒന്നോ രാ ഒന്നുമല്ല, കക്ഷിരാഷ്ര്ടീയ വൃത്യാസമില്ലാതെ
ജാതി മതവൃത്യാസമില്ലാതെ മാതൃഭാഷയില്‍ ഇറങ്ങുന്ന എല്ലാ പ്രതങ്ങളും തന്നെ
അവിടെ ള്‌. പക്ഷെ, ഒരു പ്രതത്തിന്നൊഴിച്ച്‌ മറ്റൊന്നിനും രാജപ്പന്‍നായര്‍ പണം
മുടക്കാറില്ലെന്നത്‌ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. പാര്‍ട്ടി, മത, ജാതി അഭ്യുദയകാംക്ഷി
കൾ സാഈജന്ൃയമായിവിതരണംചെയ്തിരിക്കു ന്നതാണ്‌.ഉച്ചയോടുകൂടിഅവ
കളെല്ലഠാം അപ്രതൃക്ഷമാകുകയും ചെയ്യുന്നു

എന്തുവോു, അതു കെട്‌ ഞങ്ങള്‍ ലോകത്തെ പല പ്രധാനകാര്യങ്ങള്‍ അറിയു
ന്നവരും പലപല വി.ഐ.പികളെ പരിചയമുള്ളവരുമായിരിയ്ക്കുന്നു. അക്കൂട്ടത്തില്‍
ഒബാമയും റസുരു പുക്കുട്ടിയും സ്ലം ഡോഗുകളും പെടുന്നു. ഞങ്ങള്‍ സാധാ
രണ ഇന്ത്യന്‍ പയരന്മാരാണ്‌, പറയത്തക്ക ജോലികളോ കുലികളോ ഇല്ലെന്നതിന്‌
തെളിവായിട്ട്‌ തൊഴിലില്ലായ്മ വേതനം പറ്റുന്നവരാണ്‌. എന്നിരിക്കിലും, ഞങ്ങള്‍
വസ്ത്രം, ആഹാരം, മദ്യം, പുക ഇവകളില്‍ തീരെ മോശമായ സ്ഥിതിയിലുള്ളവരാ
ണെന്ന്‌ തോന്നരുത്‌. കേരളാ സര്‍ക്കാരിന്റെ ര്‌ ഗസറ്റഡ്‌ ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥര്‍ (ഭാരൃയും
ഭര്‍ത്താവും) ജീവിക്കുന്നതിലും ശേഷ്ഠമായിട്ടു തന്നെയാണ്‌ കഴിയുന്നത്‌. പക്ഷെ,
അവരുടെ വീടുകളിലെ സ്ഥിതി, ഞങ്ങളുടെ വീടുകളിലും ഉന്നെ ധരിച്ച്‌ വശായി
ടാക്സ്‌ പേയികളാക്കിമാറ്റാനുള്ള ര്രമം അരുത്‌. ഞങ്ങള്‍ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളി
ല്ലാത്തവരും, ഒറ്റാന്തടിയന്മാരുമാണെന്നതാണ്‌ കാരണം.

ഇവിടെഒരു പാഠദഭദേദമു്‌ -ആഏര്‍ഷസംസ്‌ക്കാരത്തെമുന്‍നിര്‍
ത്തി ഗൃഹസ്ഥാശ്രമികളാകാതെ സന്യാസിമാരായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നവര്‍ മനസ്സു
മാധാനമുള്ളവരും ആരോഗ്യമുള്ളവരും മോക്ഷപ്രാപ്തിക്ക്‌ യോഗ്യരുമാണ്‌.

ഇന്നാട്ടിലെ എല്ലാവരെയും ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ അറിയാം, ഞങ്ങളെയും എല്ലാ
വര്‍ക്കും. എല്ലാവര്‍ക്കും തന്നെചില അല്ലറചില്ലറ പണികള്‍ ഞങ്ങള്‍ ചെയ്തു
കൊടുത്തിട്ടുഠവും; ഒരുദിവസത്തെ പറമ്പുകിള അല്ലെങ്കില്‍ കുറച്ച്‌ വീട്ടുസ്ാാധന

ങ്ങള്‍ എത്തിച്ചുകൊടുക്കല്‍ തുടങ്ങി…….. ഒരിക്കല്‍ ബന്ധപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ മറ
ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത സര്‍വ്വീസുകള്‍ ഞങ്ങള്‍ ചെയ്തിരിക്കുമെന്നതാണ്‌ ഞങ്ങളുടെ
ക്വാളിറ്റി .

പക്ഷെ, ഇവിടെ പറയാന്‍ വന്നത്‌ അതൊന്നുമായിരുന്നില്ല.

ഞങ്ങള്‍ കാണുകയാണ്‌.

നാട്ടുവെളിച്ചം വീണുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. രാജപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ പീടികയിലെ ബ
ഞ്ചുകളില്‍ പുട്ടുതിന്നവരും ചായ, കാപ്പി ഇവകള്‍ കഴിക്കുന്നവരും എത്തിയിരു
ന്നു.

തെക്ക്‌നിന്നുള്ള വഴിയിലുടെ ആണവരെത്തിയത്‌, ഇരുപതോ മുപ്പതോ നാട്ടു
കാര്‌, മൌനികളായിട്ട്‌………..

കവലയില്‍ എത്തി കിഴക്കോട്ട്‌ തിരിഞ്ഞ്‌ പീടികയുടെ മുന്നില്‍ എ
ത്തിയ പ്പോഴുഠയ പാദ ചലനങ്ങളുടെ ധ്വനികളില്‍ ശ്രദ്ധനഷ്ടപ്പെട്ട്‌ പ്രത
ങ്ങളില്‍ നിന്നും കണ്ണുകള്‍ ഉയര്‍ത്തി ഞങ്ങള്‍ നോക്കുകയായിരുന്നു.

മൂന്നില്‍ നേതാവിന്റെ തലയെടു പ്പോടുകൂടി അയാള്‍ ള്‌. നാട്ടിലെ
എന്തിന്റെയും ഏതിന്റേയും മുന്നില്‍കാണാറുള്ള സുന്ദരന്‍ ( സുന്ദരന്‍ ഞങ്ങള്‍
രഹസ്യമാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന പേര്‌) ഒരിക്കല്‍ പഞ്ചായത്ത്‌ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്‌
മത്സരിക്കയും തോല്‍ക്കുകയും ചെയ്തിട്ടു ന്നുള്ളതാണ്‌ അയാളുടെ യോഗൃത.

എന്നിരിക്കിലും ഒരുകാര്യം പറയാതിരിക്കാൻ വയ മെമ്പർക്ക്‌ മുമ്പ്‌ തന്നെ എന്തു
സംഭവവികാസങ്ങള്‍ക്കും മുമ്പില്‍ അയാള്‍ എത്തിപ്പെടുമെന്ന സത്യം, അയാളുടെ
യോഗംക്ൊവാം. ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങളെ ദുടഖിപ്പിക്കുന്ന ഒരുവസ്തൂത അയാള്‍ പ
റഞ്ഞാല്‍ കേള്‍ക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗത്തെതന്നെ നാട്ടില്‍ ഉഠക്കിയെടുക്കാന്‍ കഴി
ഞ്ഞിരിക്കുന്നുയെന്നതാണ്‌.

അയാള്‍ക്കൊപ്പം,മുന്നില്‍ തന്നെ ഇടതുവശം ചേര്‍ന്നു നടക്കുന്ന

കറുത്ത്‌ പൊക്കംകുറഞ്ഞിട്ട്‌…

അതേ അവന്‍ തന്നെ,

കളളന്‍ കൃഷ്ണന്‍…

പ്രൊഫഷണല്‍ തീഫ്‌ !

ഒന്നോ രോ തവണ ജയില്‍വാസവും അനുഷ്ഠിച്ചിട്ട്‌. ഭാര്യമാര്‌,
(ഒന്നിവിടെയും മറ്റൊന്ന്‌ വേറെവിടെയോ ആണെന്ന്‌ കിംവദന്തി) കൂട്ടിക
ളക്‌. നിത്യേനമത്ധ്യവും മാംസവും ഒരിമിച്ചുള്ള ആഹാരം. ടി.വി., വി.സി.
ആര്‍,റെക്കോഡ്‌ പ്ലയര്‍ ഇത്യാദി നിത്യോപയോഗ സാധനങ്ങളും…

ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ അയാളോടുള്ള മനോഭാവം ഇപ്പോള്‍ പറയാന്‍ കഴിയാതെ
യാണിരിക്കുന്നത്‌. കാരണം ദേശീയതലത്തിലും അന്തര്‍ ദേശീയതലത്തിലും ഉള്ള
കള്ളന്മാരെയും കൊലപാതകികളെയും കുറിച്ച്‌ അറിയുന്ന, പഠിക്കുന്ന ഞങ്ങള്‍
ഈ എലുമ്പിനെപ്പറ്റി, പുഴുവിനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല എന്നതു തന്നെ. ഇനിയിപ്പോള്‍
ചിന്തിക്കാന്‍ എവിടെ സമയം………… കാഴ്ചകാണേഒ ?

ഞങ്ങളും അവര്‍ക്ക്‌ പിന്നാലെ നടന്നു, കുറച്ചു അകന്നുതന്നെ.

ഞങ്ങളെന്നും അങ്ങിനെതന്നെയായിരുന്നു. ഒരിക്കലും, ഒന്നിലും ഇടപെടാറില്ല.
വൃക്തമായ അഭിപ്രായങ്ങളോ തിരുമാനങ്ങളോ ഇല്ല എന്നതു തന്നെകാര്ൃം. മാത്ര
മല്ല ഒന്നും ദേഹത്ത്തൊടുന്നത്‌ ഇഷ്ടമല്ലാത്തതുകെറും.

നടത്തം അധികം നില്ല. വഴിയോരത്തെ ഒരുവീടിന്റെ മുന്നില്‍ നിന്നു.

അടഞ്ഞ്‌ കിടക്കുന്ന ഗെയിറ്റില്‍ കൈവച്ച്‌ സുന്ദരന്റെ ആ നില്‍പ്പ്‌ തികച്ചും
നന്നായിട്ടു. ഇംഗ്ലീഷ്‌ സിനിമകളിലെ വില്ലന്മാര്‍ക്ക്‌ മാധ്രം ചെയ്യാന്‍ കഴിയു
ന്ന കാര്യം – ഓസ്‌ക്കാര്‍ വരെ പരിഗണിക്കപ്പെടാവുന്ന ശൈലി.

ആ വീടിന്റെ ഉമ്മറവാതിലും അടഞ്ഞൂുതന്നെയാണ്‌ ഇരിക്കുന്നത്‌. അവര്‍
എഴുന്നേറ്റിട്ടുഠവില്ല. എഴുന്നേറ്റാല്‍ തന്നെ ദിനചര്യകളും ദിനകൃത്ൃങ്ങളും ഉള്ളവ
രായതിനാര മുന്നിലേക്കെത്തിയിട്ടില്ല. അവിടുത്തെ ഗൃഹനാഥനെ ഞങ്ങളുറിയും
.എവിടെ നിന്നോ എത്തിയ ഒരു മുപ്പതുകാരന്‍ ഗുമസ്തന്‍, രാമകൃഷ്ണന്‍. നായരാ
ണോ, ഈഴവനാണോ, അതോ വിശ്ചകര്‍മ്മനാണോ, എന്നറിയില്ല . അയാള്‍ സ്വയം
പരിചയപ്പപടുന്നിടത്തൊന്നും വാല്‍ ചേര്‍ത്ത്‌ കേട്ടിട്ടില്ല. കുടാതെ വഴി നടക്കുമ്പോള്‍
വേലിപ്പടര്‍പ്പിലുടെ ഒളിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ ചപ്രേരിപ്പിക്കുന്ന അയാളുടെ ഭാരൃ, വശ്യം,
മാദമാദകത്വമല്ല. ആകര്‍ഷണീയമായ ശാലീനതയാണ്‌. വേലിപ്പടര്‍പ്പിന്റെ വിടവി
ലൂടെ അവളുടെ ദേഹത്ത്‌ എത്തുന്നകണ്ണുകളെപലപ്പോഴുംഅവള്‍ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്‌
കിട്ട്‌. അപ്പോള്‍ നിശബ്ദം പിന്‍വലിയാറാണ്‌ പതിവ്‌. പക്ഷേ പിന്നീട്‌ വഴി
യാരത്ത്‌ വച്ചെങ്ങാന്‍ ആ കണ്ണുകളുടെ ഉടമസ്ഥനെ കാന്‍ അവളുടെ
മുഖത്ത്‌ നിസ്സംഗഭാവമാണ്‌ വിരിയാറ്‌. അങ്ങേനെയാണ്‌ ഞങ്ങള്‍ സ്നേ
ഹിതര്‍ അവരെ കണ്ണാല്‍ ശല്യം ചെയ്യേന്നെ്‌ തിരുമാനിച്ചത്‌.

പക്ഷേ, നാട്ടുകാര്‍ ഈ പടിക്കല്‍ നിന്നപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ അത്ഭുതപ്പെടുക
യാണ്‌. പക്ഷേ ചിന്തിച്ച്‌ ഒരു തിരുമാനത്തിലെത്താന്‍ ഇവിടെ സമയമില്ല, അതി
ന്റെ ആവശ്യവുമില്ല. സംഭവം നടക്കാന്‍ പോകുന്നതല്ലേയുള്ളു…..

കൂട്ടത്തിനിടയില്‍നിന്നും ഒരാള്‍ മുന്നോട്ടുകയറിവന്ന്‌ ഗേ
യിറ്റ്‌ തുറന്നു.നേതാവ്‌ അയാളെ നോക്കി ഒന്നുപുഞ്ചിരിച്ചു. അയാള്‍
കൃതാര്‍ത്ഥനായെന്ന്‌ കാണിക്കാനായി തലവണങ്ങി, പിന്മാറി. തുറന്നവഴിയെ നേ
താവിന്‌ പിന്നാലെ ജനം വീടിന്റെ മുറ്റത്ത്‌ പാദപതന ശബ്ദമുയര്‍ത്തി വരാന്തയ്ക്ക്‌
താഴെയെത്തിനിന്നു.

പാദ ചലനങ്ങള്‍ കേട്ടിട്ടാകാം മുന്‍വാതില്‍ തുറന്ന്‌ രാമകൃഷ്ണന്‍ പുറ
ത്തേക്ക്‌ വന്നു. വാതിലിന്റെ പാതിമറയില്‍ അയാളുടെ ഭാര്യയും, ഒക്കത്ത്‌
കുഞ്ഞും.

നേതാവ്മുന്നോട്ടു നീങ്ങി രാമകൃഷ്ണന്‍ അഭിമുഖമായിനിന്നു; നേതാവി
ന്റെ മുഖം ഇത്രരാവിലെ തന്നെ ചുവന്ന്തുടുക്കുന്നത്‌ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ കാണാം.

ഞങ്ങള്‍ കു, കേട്ടു.

“ നിങ്ങളുല്ലെ സര്‍ക്കാര്‍ ഗുമസ്തന്‍ രാമകൃഷ്ണൻ?”

““ അതെ.”

“നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ടൈഗര്‍ എന്നൊരു പട്ടിയുഠോേ?്‌”

കു തമ

ളു
““അതിനെ രാത്രിയില്‍ കെട്ടഴിച്ച്‌ വിടാറുഠോ”

ട്തവ്വ്‌ “*
““അത്‌ മനുഷ്യനെ കടിക്കാറുഠോ””
“അറിയില്ല “”
“എങ്കില്‍ ഇന്നലെ രാത്രിയില്‍ ഈ ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു സാധാരണ പ്രജയെ
അവന്‍ കടിച്ചു.”

[3 ലി

പിന്നീട്‌ അയാളുടെ, രാമകൃഷ്ണന്റെ പ്രകടനങ്ങള്‍ ഒട്ടും തൃപ്തികരമാ
യില്ല. ഏത്‌ കൊലകൊമ്പന്റെ മുന്നിലായിരുന്നാലും സതൃം പറയാമായിരുന്നു. പ
റഞ്ഞിട്ട്‌ അയാള്‍ കൊല്ലുന്നെങ്കില്‍ വിരിഞ്ഞമാറ്‌ ഞെളിഞ്ഞുനിന്നുകാട്ടി വെട്ടേറ്റു
മരിയ്ക്കാമായിരുന്നു. അതാണ്‌ വീരപുരുഷന്റെ ലക്ഷണമെന്ന്‌ പുരാണങ്ങളിലും
വടക്കന്‍വീരഗാഥകളിലും പ്രസ്ഥാവ്യമാണ്‌.

“അന്ത്രു ഇവന്റെ നായയെ പിടിച്ചുകൌ വരൂ………

നേതാവ്‌ ആജഞാപിച്ചു.

പച്ച അരപ്പട്ടകെട്ടിയ അന്ത്രു വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു. അന്ത്രുവിന്‌
ഇപ്പോഴുംഒരു പഴയ അറവുകാരന്റെ സ്റ്റൈലാണ്‌, കൂറ്റിത്തല മുടിയും വട്ടത്താ
ടിയും ചുവന്ന കണ്ണുകളും രക്തക്കറപിടിച്ച ബെനിയനും കൈലിമുും. നീമുളം
തിന്റെ അഗ്രത്തില്‍ കുറുകെ കമ്പു വച്ച്‌ കെട്ടി, കുരുക്കിട്ട്‌ തൂക്കി, കറുത്ത, ഓമന
ത്തമുള്ള നായക്കുട്ടിയെ അയാള്‍ കെഠുവന്നു.

അതെവരെ നിശ്ശൂബ്ദരായിരുന്ന ്രാമജനത ആര്‍ത്ത്ചിരിക്കാനും തുള്ളിച്ചാ
ടാനുംതുടങ്ങി ഇപ്പോള്‍ അവര്‍ക്കെല്ലാം ആ.ഫിക്കന്‍ വനാന്തരങ്ങളില്‍ ഒളിച്ചു പ
ര്‍ക്കുന്ന നരഭോജികളുടെ ഛായയാണ്‌. സുരൃകിരണങ്ങള്‍ ഏറ്റപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍
രൂക്ഷമാകുകയാണ്‌ അന്തരീക്ഷം

“നിങ്ങള്‍ നിശ്ശൂബ്ദരാകു…….. കൃഷ്ണന്‍ മുന്നിലേക്ക്‌ വരൂ………..

നേതാവ്‌ പറഞ്ഞു ജനങ്ങള്‍ നിശ്ശബ്ദരായി മുറ്റത്ത്‌ കുന്തങ്കാലില്‍ ഇരിപ്പാഠ
യി. നരഭോജികള്‍ എങ്കിലും അവരെല്ലാം ആവശ്ൃത്തിന്‌ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവ
രാണെന്ന്‌ അച്ചടക്കം വിളിച്ചറിയിക്കുന്ന്ട്‌. മുന്നോട്ട്‌ കയറി വന്ന കൃഷ്ണനെയും
കുരുക്കില്‍ തൂങ്ങിയാടുന്ന നായക്കുട്ടി യെയും ചുറി നേതാവ്‌ സംസാരിച്ചു.

“ഗശ്രാമക്കാരെ വിശാലമനസ്‌ ക്കരെ………… ഈ കൃഷ്ണന്‍ കള്ളന
കാം………….. ജയില്‍പ്പുള്ളിയാകാം, ആരായാലും ഈ ഗ്രാമത്തിന്റെ സന്താന
മാണ്‌. എന്നാല്‍ ഈ നായയോ, അന്യദേശക്കാരന്‍, വര്‍ഗ്ഗത്തിലും നമുക്ക്‌ അന
ഉന്‍ അല്ല്ലേ ഴ്‌”

ജനങ്ങള്‍ ഒന്നടങ്കം കൈയുയര്‍ത്തി പറഞ്ഞു

“ഇന്നലെയും കളവിന്‌ കയറിയപ്പോഴാകാം ഇവനെ ഈ നായ കടിച്ചത്‌
അതുസഹിക്കാനാകുമോ…………..””

[5 ി

ജനങ്ങള്‍ ഇളകിവശ്ശലായി. അവര്‍ നിയ്രന്തണങ്ങള്‍ ലംഘിക്കുമെന്ന്‌ നേതാ
വിന്‌ തോന്നി.

““ഈ നായയെ നാം എന്തു ചെയ്യണം?

““അവനെ തൂക്കി കൊല്ലണം”

ജനങ്ങള്‍ ക്രുരരായിമഠറിയിരിക്കുന്നു. അവര്‍ നിലത്തുനി
ന്ന്‌ എഴുന്നേറ്റ്‌ ഉന്മാദമായ നൃത്തമാടുകയും ഉച്ചത്തില്‍ പാടുകയും ചെയ്യുകയാ
ണ്‌.

അടുത്തനിമിഷത്തില്‍ എല്ലാ നിയ്രന്തണങ്ങളും ഭേദിച്ച ജനങ്ങള്‍ അന്ത്രു
വിനെ വളഞ്ഞ്‌, നായ്ക്കുട്ടിയെ മുളങ്കമ്പോടുകുടി കൈക്കലാക്കി പടിയിറങ്ങി
റോഡിലുടെ നൃത്തമാടി മുന്നോട്ടുനിങ്ങീ.

ആരവം അകന്നകന്ന്‌ വളവുതിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കി

നേതാവ്‌ രാമകൃഷ്ണനെ തോളില്‍ തട്ടി സാന്ത്വനപ്പെടുത്തുകയായിരു
ന്നു.

ഇപ്പോള്‍ അയാളുടെ മുഖം ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഓര്‍മ്മ വരികയാണ്‌, 2000 വര്‍ഷ
ങ്ങള്‍
ക്ക്‌ മുമ്പ്‌ ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരാളുടെ, പീലാത്തോസ്സിന്റെ.

ആളൊഴിഞ്ഞ മുറ്റത്ത്‌ നേതാവ്‌ തനിച്ചാണ്‌. ഷര്‍ട്ടിന്റെ കോളര്‍ പിടിച്ച്‌
നേരയാക്കി, മിന്റെ കോന്തല ഒരു കൈയ്യാല്‍ ലേശമുയര്‍ത്തി, മുറ്റത്തെ മ
ണല്‍ തരികളെ കരയിച്ച്‌ അയാള്‍ പടി കടന്നു.

വീട്ടിനുള്ളില്‍നിന്നും തേങ്ങലുയര്‍ന്നു.




പീഡനം

ശ്രാദ്ധചടങ്ങുകള്‍ കഴിഞ്ഞയുടനെ ഓരോരുത്തരായി പടിയിറ
ഞ്ങുകയായി. യാത്രപറഞ്ഞു പറയാതെയും.

ചെറിയ ഗെയിറ്റ്‌ കടന്നുകഴിയുമ്പോഴേക്കും എല്ലാവ
രും അപ്രതൃക്ഷപ്പെടുന്നതായി വിനോദിനി ഇപ്പോള്‍ മാത്രമാണ്‌ ശ്രദ്ധി
ച്ചത്‌. മതിലിന്‌ ഒരാളില്‍ കൂടുതല്‍ ഉയരമു. ഒരു നിമിഷം മറ്റെല്ലാം മറ
ന്നവള്‍ അടുത്തടുത്തുള്ള ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സ്‌ കെട്ടിടങ്ങളെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു.
എല്ലാറ്റിന്റേയും മതിലുകള്‍ വളരെ ഉയര്‍ന്നതു തന്നെയാണ്‌ നിലത്തു
നിന്നാല്‍ പരസ്പരം കാണാന്‍ കഴിയാത്ത അത്രയും ഉയരത്തില്‍.
മതിലിന്‌ ഉയരം കൂടുന്തോറും ബന്ധങ്ങളുടെ കണ്ണികളും അകലുകയാ
ണ്‌, അറ്റുപോവുകയാണ്‌. ഓരോ വീടിനും പുറം ലോകവുമായിട്ടുള്ള
ബന്ധം മൂന്‍ വശത്തുള്ള ആ ചെറിയ ഒരു ഗെയിറ്റുവഴി മാഡ്രമായിരി
ക്കുന്നു.

അടുത്ത ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സുകളില്‍ താമസിക്കുന്നത്‌ ആരോക്കെയാ
ണെന്നോ, അവര്‍ക്കൊക്കെ എത്ര മക്കള്‍ വീതമുന്നോ, ഒന്നും വിനോ
ദിനിക്കറിയില്ലാതായിരിക്കുന്നു. ക്വാര്‍ട്ടേഴ്‌സിന്റെ വഴിയിലൂടെ നടക്കു
മ്പോള്‍ ആരെയെങ്കിലും കാല്‍ ഒന്നു ചിരിയ്ക്കുക മാത്രമാണിന്നത്തെ
ചടങ്ങ്‌.

ജോലികഴിഞ്ഞെത്തിഅത്യാവശ്യംവീട്ടു ജോലികള്‍ചെയ്തുതീര്‍
ത്താല്‍; അതും വളരെക്കുറച്ച്‌, വല്ലപ്പോഴുമെ ചെയ്യാനുഠാകാറുള്ളു,
വളരെ അകന്നബന്ധുവായ, അനാഥയായ ഭാനുഅമ്മായിയെ കിട്ടിയ
തില്‍ പിന്നെ; ടി.വിയുടെ മുന്നിലാണ്‌ ശേഷം സമയം മുഴുവന്‍. ചാന
ലുകള്‍വഴി അലഞ്ഞുനടക്കും, എങ്കിലും ഇഷ്ടം കൂടുതല്‍ മലയാളം
ചാനലുകളിലെ സീരിയലുകളോടാണ്‌.

ഒരേസമയത്തുതന്നെയാണ്‌ പ്രമോദിനും ജോലികഴിയുന്നത്‌. പ
ക്ഷേ, പ്രമോദ്‌ വീട്ടിലെത്താല്‍ വളരെ വൈകും. അയാള്‍ക്ക്‌ ഉയര്‍ന്ന
മതിലുകളെ ഭയമാണ്‌, വെറുപ്പാണ്‌. വിശാലമായ ലോകത്തിന്റെ തെന്ന
ലുകളും മണങ്ങളുംമാണിഷ്ടം.

എവിടെയായിരുന്നു വെന്ന്‌ തിരക്കിയാല്‍ ക്വാര്‍ട്ടേഴ്‌സി
ന്റെ റിക്രിയേഷന്‍ ക്ലബിലാണെന്നാണ്‌ എന്നും മറുപടി. കുറെ നേരത്തെ
റമ്മികളി, ചെസ്സ്കളി, കാരംസ്സ്റ്‌ കളികളൊക്കെയായിട്ട്‌.

വല്ലപ്പോഴും, പ്രമോദ്‌ വരുമ്പോള്‍ ശ്വാസത്തിന്‌ മദൃത്തിന്റെ മണം
ഉാകാറു. അന്ന്‌ എതെങ്കിലും സ്നേഹിതന്റെ മകന്റെ അല്ലെങ്കില്‍ മക
ളുടെ ബെര്‍ത്തടെയുാകും; അതുമല്ലെങ്കില്‍ “ഹൌസ്‌ വാമിംഗ്‌ ആകാം,
സന്തോഷത്തിനായൊരു കമ്പനിയുമാകാം

മദൃം കഴിച്ചെത്തുന്ന ദിവസങ്ങളില്‍ പ്രമോദ്‌ ഉറക്കത്തിനുമുന്‍പ
ഭക്ഷണത്തിനുശേഷം രോ മൂന്നോ സിഗരറ്റു വലിക്കുന്നതുകാണാം.
അതിലൊന്നും തന്നെ ഒരു അസഹൃതയും വിനോദിനി കാണിച്ചിട്ടില്ല

എല്ലാവരും തന്നെ പടിയിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒടുവില്‍ പ്രമോദി
ന്റെ അച്ചനും അമ്മയുംരു ദിവസവും കൂടിനില്ക്കാന്‍ അവള്‍ പ
റഞ്ഞതാണ്‌. പക്ഷേ അച്ഛന്‍ ലോസ്‌ ഓഫ്‌ പേയിലാണ്‌. അച്ഛന്‌ (പ
യമായിരിയ്ക്കുന്നു, അസുഖങ്ങള്‍ ഏറുകയും ഹോസ്പ്പിറ്റല്‍ റ വാസം
കൂടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇനിയും ഒരു മകളുകൂടിയ്‌ വിവാഹം
ചെയ്തയക്കാന്‍.

അവരെയും മതില്‍ മറയ്ക്കുന്നത്‌ വിനോദിനി കു.

അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നു, ഉള്ളില്‍ വിങ്ങല്‍ ഏറുന്നു. പ
ിടിച്ചുനില്ക്കാനാവാതെ കൈക്കുമ്പിളില്‍മുഖം പൂഴ്ത്തിസാവാധാനം
കസേരയില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ പുറത്ത്‌ ഒരു നേര്‍ത്ത സ്പര്‍ശനം. തല

ഉയര്‍ത്തി നോക്കി, ദേഹത്തോടുചേര്‍ന്നുമകള്‍. ഇനിയും തോരാത്ത,
അനുവിന്റെ മുടിയുടെ തണുപ്പ്‌ ദേഹത്ത്‌ തട്ടുന്നു

മകളെ അവള്‍ നോക്കിയിരുന്നു; മിഡിയില്‍, ടോപ്പില്‍,മകള്‍
വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ തിളക്കം ഏറിയിരിക്കുന്നു, മാറില്‍
പൂമൊട്ടുകള്‍ കൂമ്പിയിരിക്കുന്നു; മിഡിയ്ക്കു താഴെ നഗ്നമായ കാലു
കള്‍ക്ക്‌ മിനുപ്പ്‌ കൂടിയിരിക്കുന്നു.

വിനോദിനി മകളെ മാറോടു ചേര്‍ത്തുനിറുത്തി. സ്വന്തം കണ്ണുക
ളിലെനീര്‍ തുടച്ചു ഇനിയും കരയരുത്‌; കരയുന്നത്‌ വിഡ്ഡിത്തമാണ്‌:

പതിനഞ്ചുവര്‍ഷങ്ങള്‍ ക്കുമുമ്പാണ്‌ ഈ ക്വാര്‍ട്ടേഴ്‌സി
ന്റെ പടികള്‍ കയറുന്നത്‌ (6്പരമോദു മായിട്ട്‌.

പൊതുമേഖലാസ്ഥാപനത്തിലെ സ്റ്റനോ അയിട്ട്‌ വ്യവസായ നഗര
ത്തിലെത്തു മ്പോള്‍ വിനോദിനിക്കെന്നും അത്ഭുതങ്ങളായിരുന്നു. നഗ
രവീഥിയിലെ തിരക്കുകളും,ജനസമൂഹത്തിന്റെ ജീവിതരീതികളും,
ഇടപഴകലുകളും ആശ്ചര്ൃയത്തോടയെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ.
ഹോസ്റ്റല്‍ വാസവും റൂംമേറ്റിന്റെ അനുഭവകഥകളും പുതുമകളെ
അറിയിക്കുകയായിരുന്നു

കണക്കു കൂട്ടലുകളിലൂടെ, ജീവിത യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ എങ്ങിനെ
നേരിടണമെന്ന്‌ സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുകയും (പ
ലോഭിക്കപ്പടുകയും ചെയ്തതിന്റെ അന്തിമഫലമായിട്ടാണ്‌ സഹപ്ര
വര്‍ത്തകനായ, അക്കന്‍ സെക്ഷ്ഷനിലെ പ്രമോദിനെ ജീവിത സഖാവാ
യിട്ട്‌ തെരഞ്ഞെടുത്തത്‌. തികച്ചും(്രായോഗികമായ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ
കിഴക്കന്‍ മലഞ്ചെരുവിലെ കൃഷിക്കാരനായ അച്ഛനും മൂന്നു സഹോ
ദരങ്ങളും അനുകൂലിക്കുകയും ചെയ്തു.

വിവാഹദിനം കഴിഞ്ഞ്‌ മൂന്നു മാസത്തിനുള്ളില്‍ ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സില്‍
വാസം തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആയിരമായിരം വര്‍ണ്ണങ്ങളും
ചിറകുകളുമുഠയി…….

പക്ഷേ, അന്നൊന്നും ഒരാളേക്കാള്‍ ഉയരമുള്ള മതിലുകളെ
അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. കൂടുതല്‍ ബന്ധങ്ങളില്ലാതെ ബാദ്ധൃതകളില്ലാതെ
ഒതുങ്ങിക്കഴിയുന്നതിലുള്ള സുഖവും സന്തോഷവും അനുഭവിക്കു
കയും ചെയ്തു.

ഇന്നവളാ മതിലുകളെ വെറുക്കുന്നു. ആ മതിലുകളാണ്‌ പ്രമോ
ദിന്റെ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളെ, നടത്തകളെ അവളില്‍ നിന്നും മറച്ചുപിടിച്ചിരുന്ന
തെന്ന അറിവില്‍…

തന്റെ ദേഹത്തോട്‌ ഒട്ടിനിന്നിരുന്ന മകളെ അവള്‍ ചേര്‍ത്തു

മകളെ ചേര്‍ത്തു നിര്‍ത്തിയപ്പോഴാണ്‌ അവള്‍ കാണുന്നത്‌, മകള്‍ക്ക്‌
തന്നെക്കാള്‍ ഉയരം വച്ചിരിയ്ക്കുന്നു, ഇനിയും ഈ ക്വാര്‍ട്ടേഴ്‌സില്‍
കഴിഞ്ഞതിന്റെ പകുതിവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പു തന്നെ മകളെ സുരക്ഷി
തമായൊരു ഇടത്തിലെത്തിക്കോിയിരിക്കുന്നു വെന്ന്‌.

പക്ക,

അവള്‍ക്ക്‌ നിസ്സഹായ ആണെന്നൊരു തോന്നല്‍, കൈ
കള്‍ക്ക്‌, ഉടലിന്‌ ശക്തികുറവാണെന്നൊരു ധാരണ………

അഭിശപ്തമായ ആ ഒറ്റ ദിവസം; ആ ദിവസത്തെ ഏതാനും ന
റ്മിഷങ്ങള്‍………..

ആ നിമിഷങ്ങളെ സൃഷ്ടിയ്ക്കാനായിട്ട്‌ തലേന്ന്‌ രാത്രിയില്‍
ഏറ്റ മാനസികപീഡനങ്ങള്‍……..

അന്ന്‌ പ്രമോദ്‌ വീട്ടിലെത്തിയത്‌ പാതിരയോടടുത്ത സമയത്താ
യിരുന്നു . മദൃത്തിന്റെ ഗന്ധം കുറച്ചധികമായിരുന്നു. നാലു സ്നേ
ഹിതരുായിരുന്നു. മുന്നുപേര്‍ തന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ കൂടിയായിരു
ന്നു. അപരിചിതര്‍ യൂണിയന്റെ പ്രവര്‍ത്തകനാണെന്നാണ്‌ പറഞ്ഞത്‌.

പക്ഷെ, അവര്‍ പറഞ്ഞതൊന്നും കൃത്യമായി ഗ്രഹിയ ക്കാനാ
യില്ല.

“ജീ. കെ. നായര്‍, എം ഡി ക്രൂരനാണ്‌ യുണിയന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ തികഞ്ഞഞൊരു ഫാസിസ്റ്റിനെപ്പോലെ കെടുത്തിക്കളയു
വാന്‍ തുടങ്ങുകയാണ്‌ പ്രധാന യുണിയന്‍ നേതാക്കള്‍ക്ക്‌മെമ്മോ
കൊടുത്തു ക്കൊിരിക്കുകയാണ്‌, യൂണിയന്റെ ഒരു പ്രധാന പ്രവര്‍ത്തക
നായ പ്രമോദിനെ തളയാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊഴിരിക്കുകയാണ്‌. സ്റ്റോറില്‍
കൃര്രിമങ്ങള്‍കാണിച്ചുവെന്ന്‌ കള്ളക്കേസ്‌ ളാക്കാനാണ്‌ ശ്രമം. (പമോദ്‌
പ്രമോഷന്‍ വഴി സ്റ്റോര്‍കീപ്പറായിട്ട്‌ ഒരു വര്‍ഷംതികയുന്നതേയുള്ളൂ.)
ഒരു പക്ഷേ, അതുവഴി പ്രമോദിന്റെ ജോലി തന്നെ നഷ്ടമാകാന്‍
സാധ്ൃതയു്‌, ശിക്ഷയും കിട്ടാം… എങ്ങിനെയും അവനെ നമുക്ക്‌ ഒതു
ക്ണെം, എംഡിയെ, ജീ കെ നായരെ..

അതായിരുന്നു സാരം.

പക്ഷെ, വിശ്വസിയ്ക്കാനേ കഴിഞ്ഞില്ല. ജീ കെ നായരെ അവരെ
ക്കാള്‍ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. രുവര്‍ഷമായി ജി കെ നായരുടെ പേ
മ്സനല്‍ സ്റ്റെനോ ആയിട്ട്‌….. നിഷ്ക്കളങ്കമായ ആ മുഖത്തിന്‌ പിറകില്‍,
ജ്വലിയ്ക്കുന്ന ആ കണ്ണുകള്‍ ക്കുള്ളില്‍, സദാസമയവും കാണുന്ന വശ
മായ പുഞ്ചിരിയ്ക്കു പിന്നില്‍ …….. ഇല്ല, ഒരിക്കലും അത്രയും ക്രൂരന
യ ഒരുവ്യക്തിയുഠാവില്ല……. നിങ്ങള്‍ ടി ശരിയാണെങ്കില്‍…
മറ്റാരോ ആണ്‌ അതിനുപിന്നില്‍ കളിക്കുന്നത്‌… നോ…..നോ….. ന
യര്‍സാറിന്‌ അതിനു കഴിയില്ല അത്ത്‌ പ്രമോദ്‌…

പ്രമോദ്‌ പൊട്ടിച്ചീറുകയായിരുന്നു നി ചേരിയിലെ ഒരു ഭര്‍ത്താ
വിനെപ്പോലെ സ്വന്തം ഭാരൃയെ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ വച്ച്‌…

(പമോദിന്റെ ആ വാക്കുകള്‍ ഇപ്പോഴും പെരുമ്പറപോലെ ചെവി
കളില്‍ അലയ്ക്കുന്നു ം

ം നിനക്കും അവനും തമ്മിലെന്താടി ബന്ധം …….. അവനെപ്പറ്റി
പറയുമ്പോള്‍ നീ ഇത്ര ചൊടിക്കുന്നത്‌. കം അപ്പോ… ഏസി മുറി

യില്‍കയറിയിരുന്ന്‌ നിനക്കതാണോടി പണി…

കണ്ണുകളടച്ച്‌, കാതുകള്‍ പൊത്തി പ്രമോദിന്റെ മുന്നില്‍,
കാല്‍ക്കല്‍ നിലത്ത്‌ കുത്തിയിരുന്നു…

പിന്നീടവര്‍ തന്നെ ഇന്‍ഫര്‍മേഷന്‍ പ്രകാരം, അല്പം
പോലും വിഴ്ചവരുത്താതെ ചെയുകയായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന്‌,

പീഡനങ്ങളേറ്റ്‌, ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ മരവിച്ചു പോയിരുന്നൊരുമന
സ്സ്റായിരുന്നു.

പലപ്രാവശ്യം സോപ്പുപതപ്പിച്ച്‌ കഴുകികളഞ്ഞിട്ടും ശരീരം
വൃത്തിയായില്ലെന്ന്‌ തോന്നലായിരുന്നു. പലവസ്ര്രങ്ങള്‍ മാറ്റിയുടു
ത്തിട്ടും ഭംഗിയായില്ലെന്ന തോന്നലായിരുന്നു.

സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ചോദിക്കുകകൂടി ചെയ്തതാണ്‌ എന്തുപറ്റി
യെന്ന്‌ ചില്‍ ഒരു ചിരിവരുത്തുകമാധ്തമാണ്‌ ചെയ്ത്‌ ……..

എംഡിയുടെ മുറിയില്‍ വച്ച്‌ പതിനഞ്ചുമിനിട്ട്‌ നീ ഒരു ഡിക്റ്റേ
ഷന്‍ ………. ഉച്ചക്ക്‌ മുമ്പു തന്നെ ഡിക്റ്റേഷന്‍ കഴിഞ്ഞ്‌ പുറത്തിറങ്ങി,
അടഞ്ഞവാതിലല്‍്ക്കല്‍ തളര്‍ന്നു നിന്നു, മുഖം കലുഷമായിരുന്നു, മുടി
യും വസ്ധ്രവും അലങ്കോലമായിരുന്നു.

ആദ്യം ക ആള്‍ പ്യൂണ്‍ ദാമോദരനായിരുന്നു. അയളോടുതന്നെ
പറഞ്ഞു.

അയാളെന്നെ …… ജി കെ നായര്‍ എന്നെ… മേശക്ക്‌ അപ്പുറത്ത്‌
എഴുന്നേറ്റ്‌ നിന്ന്‌, മുഖം കൈകളില്‍ എടുത്ത്‌ എന്റെ ചുുകളില്‍……..

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകെ്‌ തന്നെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരുടെ നടുവിലേക്ക്‌
ഓടിയെത്തി. ചുറ്റും കൂടിയ പത്തോ ഇരുപ തോ സ്ത്രീ പുരുഷന്മാര്‍ക്ക്‌
മുന്നില്‍വച്ച്‌ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.

അയാളെന്നെ പീഡിപ്പിക്കയായിരുന്നു. …… വളരെ നാളുകളാ
യിട്ട്‌……… ശാരീരികമായിട്ട്‌…….. എല്ലാം സഹിക്കുകയായിരുന്നു…………
ഒരു സ്ധത്രീയായതുകെഠ്മാത്രം……… മടുത്തു…….

അത്രയധികം (്രകോപനങ്ങളില്ലാതെ ഒഴുകിയെത്തിയിരുന്ന
അരുവിപെട്ടുന്ന്‌ താഴേയ്ക്ക്‌ കുത്തി ഒലിക്കുകയായിരുന്നു. അതോ
ടൊപ്പം ഒലിച്ചു കൊരുന്ന ഒരു പൊങ്ങുതടിയും…….

ശക്തിയായ വീഴ്ചയില്‍ പൊങ്ങുതടിയുടെ കുറെ ഭാഗങ്ങള്‍
തകര്‍ന്നു പോകുകയും അതിന്റെ സ്വതസിദ്ധമായിരുന്ന രൂപം നഷ്ടമാ
വുകയും ചെയ്തു.

ശേഷം വളഞ്ഞ്പുളഞ്ഞ്‌ ഇരുവശത്തുമുള്ള കരയില്‍ തട്ടി, പ
റകളില്‍, പാറമടക്കുകളില്‍ തടഞ്ഞ്നിന്ന്‌, വീം ഒഴുകിക്കൊരുന്നു,

വിനോദിനി ആ പൊങ്ങുതടിപോലെയായിരുന്നു.

നൂറുകണക്കിന്‌ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍, അന്വേഷണ കമ്മീഷന്റെ
മൂന്നില്‍……

വിശ്വാസൃതപോരാഞ്ഞ്‌ മറ്റൊരു അന്വേഷണക്ക മ്മീഷനുമു
ന്നില്‍…….

ആരോപണത്തിന്റെ പേരില്‍, വീമൊരന്വേഷണക്കമ്മീഷന്റെ
മുന്നില്‍….

ആയിരമായിരം ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഉത്തരമായി…….

അംഗപ്രതൃംഗ വിശദീകരണങ്ങള്‍ കൊടുത്തുകെട്‌, പീഡനമെ
ങ്കിലും ജി. കെ നായരുടെ സ്പര്‍ശനത്താല്‍ അനുഭവിച്ചത്‌ സുഖമോ
ദു:ഖമോ എന്നുവിശദിീകരിച്ചു കെട്‌, പ്രമോദിന്റെ സാമിപൃമോജ്ികെ
നായരുടെ സാമിപൃമോ കൂടുതല്‍ അഭികാമൃമെന്ന്‌ വൃക്തമാക്കിക്കെട്‌,
ഒരു സ്ത്രീയെന്ന പേരില്‍ ആരെയാണ്‌ കൂടുതല്‍ പ്രിയമെന്ന്‌…….

ഏഴോ,എട്ടോ മാസങ്ങള്‍ക്ക്‌ ശേഷം, കമ്മിഷന്‍, മേലധികാരി
കള്‍ക്ക്‌ കൊടുത്ത വിശദീകരണത്തിനൊടുവില്‍ എഴുതി:

വിഭ്രാന്തിയാലോ, പ്രേരണയാലോ വിനോദിനിക്ക്‌ ഉായ തോന്നല്‍
മാധ്രമാണ്‌ ഈ പീഡനകഥ. ജി.കെ. നായര്‍ നിരപരാധിയും, ന
ിഷ്കളങ്കനും, മാനൃനുമായ വ്ൃക്തിയാണ്‌. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിലൂഠയ
ഈ ആരോപണത്തിന്റെ പിന്നിരു പ്രവര്‍ത്തിച്ച ശക്തികളെ കത്ത്തേ
തും ശിക്ഷിക്കേതുമാണ്‌….

വിനോദിനി വീും കരക്കടുത്തിരിയ്ക്കുന്നു.

തീരത്തിന്റെ ഉറപ്പുള്ള മണ്ണില്‍ ചവിട്ടി അവള്‍ കരയില്‍ കയറി
നിന്നു, തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോള്‍ അരുവി വീും ഒഴുകിയകലുകയാ

അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ തെളിയുകയാണ്‌, മനസ്സ്‌ ഉണരുകയാണ്‌.
ശരീര ധമനികളില്‍ പുതുരക്തം നിറയുകയാണ്‌.

അവള്‍ക്ക്‌ അടുത്ത ക്വര്‍ട്ടേഴ്സുകളില്‍ താമസിക്കുന്നവരെ കാണ
ണമൊെന്നു തോന്നി. മതിലിനടുത്തെത്തിയപ്പോഴാണ്‌ അതുവഴികാണാ
നാവില്ലലെന്ന്‌ ഓര്‍ത്തത്‌. അവള്‍ ഗെയിറ്റുവഴി പുറത്തേക്കുവന്നു. അടു
ത്തുള്ള ” ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സ്സുകളില്‍, എല്ലായിടത്തും വിശേഷങ്ങള്‍ തിരക്കി,
അന്വേഷണങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു…

പക്ഷെ, ചില നാവുകളില്‍ നിന്നും വരുന്ന വാര്‍ത്തകള്‍ അവളെ
നടുക്കിക്കൌരുന്നു.

(്രമോദിനെപ്പററി നനു

സ്റ്റോറില്‍ നിന്നുംകാണാതായ വസ്തുക്കളെപ്പറ്റി, അതിന്റെ
ലക്ഷക്കണക്കിനുള്ള വിലയെപ്പറ്റി, വിജിലന്‍സ്‌ അന്വേഷണത്തെപ്പ

പക്ഷെ, പസ്പരമോദിന്‌ ഇരധ്ത അധികം പണത്തിന്റെ ആവശ്യ
മെന്താണ്‌……… വിവാഹശേഷം തന്റെ വരുമാനത്തില്‍ അത്യാ
വശ്യം ചെലവുകള്‍ കഴിഞ്ഞുള്ള തുകയും പ്രമോദിന്റെ പക്കല്‍ തന്നെ
യാണ്‌ ഏലല്‍്പ്പിച്ചിരുന്നത്‌. അടുത്ത ബന്ധൂക്കളെപ്പോലും അകമഴിഞ്ഞ്‌
സഹായിക്കുന്നതായി അറിവുമില്ല. പിന്നീട്‌ എന്തിനുവോിയാണീ പ
ണമൊക്കെ ചെലവഴിച്ചത്‌…………

വിനോദിനി ഒരു കാര്യം അറിയുകയാണ്‌; ഒറ്റക്കാരൃം മാത്രം

വിനോദിനിക്ക്‌ ഒന്നുമറിയിട്ലെന്ന്‌………

വിനോദിനി ഒരാളില്‍ക്കുടുതല്‍ ഉയരമുള്ള മതിലുകള്‍ക്കുള്ളി
ലായിരുന്നെന്ന്‌………

പക്ഷെ, പ്രമോദ്‌ ……

റിശ്രിയേഷന്‍ ക്ലൂബിന്റെ വരാന്തയില്‍…. ഉറുമ്പുകള്‍ ചാലുവച്ചുതീ
രുന്നിടത്ത്‌, വായില്‍ നിന്നും നുരയും പതയുമൊഴുകി…..ഒഴിഞ്ഞ മദ
ക്കൂപ്പിയോടും ഗ്ലാസ്സ്ിനോടുമൊപ്പം ചെറിയൊരു വിഷ ബോട്ടിലുമാ
യിട്ട്‌…

വിനോദിനി ജനാലവഴി പുറത്തേക്ക്‌ നോക്കിയിരുന്ന അവളുടെ
കണ്ണുകളുടെ ദുരക്കാഴ്ചയെ മതിലുകള്‍ മറയ്ക്കുകയാണ്‌.




വേട്ട

കാഞ്ഞിരപ്പിള്ളിക്കാരന്‍ സണ്ണിച്ചനും, പൊന്‍കുന്നത്തുകാര൯
ബേബിച്ചനും സുഹൃത്തുക്കളാണ്‌. സണ്ണിച്ചന്‍ വെളുത്തു തടിച്ചിട്ടും
ബേബിച്ചന്‍ ഇരുനിറത്തില്‍ പൊക്കം കൂടിയിട്ടും

സാഈഹൃദത്തിന്‌ രു രരസംവത്സരക്കാലത്തെ പഴ
ക്കമുഠാവും. തൂാടക്കം രാളും പത്താഠതരത്തില്‍ൽല്‍ ആദാൃമാ
യി തോല്‍വി എറ്റുവാങ്ങി (ആദ്യമായി തോല്‍വി എന്ന്‌ ഉപയോഗി
ക്കാന്‍ കാരണം പിന്നീട്‌ നാലോ അഞ്ചോ പ്രാവശ്യം ആവര്‍ത്തിച്ച
ശേഷമാണ്‌ ആ മാര്‍ഗ്ഗം നമുക്ക്‌ വിധിച്ചതല്ലെന്ന അറിവില്‍ വിടവാങ്ങിയത്‌ ) പൊന്‍കുന്നത്തെ പ്രശസ്തമായൊരു ടുട്ടോറിയല്‍ കോളേജില്‍ വിധി തേടിയെത്തിയപ്പോഴാണ്‌.

അവരുടെ ബന്ധം ആഴത്തില്‍ ശാന്തസമുദ്രവും പരപ്പില്‍
മരുഭുമിയുമായി പരിണമിച്ചത്‌ പൊതുസ്വഭാവങ്ങള്‍ കെഠാ
കാഠ.

(പൊതുസ്വഭാവങ്ങള്‍: പുകവലി, മദൃപാനം, അത്യാവ
ശ്യം അടിപിടി, സര്‍ക്കാരുവനത്തില്‍ നിന്നും പക്ഷി, മൃഗവേട്ടു, കൂടാതെ ചില്ലറ ചാപല്യങ്ങളും)

ആമുഖം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനിയും ഫ്‌ളാഷ്ബാക്ക്‌ സീനുക

[0

ളാണ്‌.

സ?ദ്റാഷ്ചരിീ വണ്ടി:

സണ്ണിച്ചനും ബേബിച്ചനും ഇരുപത്തിരുവയസ്സ്‌ തികഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അതിനായുള്ള മദ്യപാനവും കാട്ടിറച്ചിതീറ്റയും കഴിഞ്ഞ്‌ സാധാരണ
ജീവിതത്തിലേക്ക്‌ തിരിച്ചെത്തിക്കഴിഞ്ഞ ഒരു സായം സന്ധ്യയില്‍,
അന്ന്‌ രാളും അന്തിയുറങ്ങുന്നത്‌ സണ്ണിച്ചന്റെ വീട്ടിലാണ്‌

സണ്ണിച്ചന്റെ അപ്പന്‍ കുരിശുവര കഴിഞ്ഞ്‌ വരാന്തയില്‍ ചാരു
കസാലയില്‍ നാീുനിവര്‍ന്ന്കിടന്ന്‌ ചെറിയൊരു മയക്കത്തിലേക്ക്‌ വഴുതിപ്പോയ നേരത്താണ്‌, രാളും വീടിന്റെ പടിഞ്ഞാറുമാറി നേര്‍ത്ത ഇരുളില്‍ നിന്ന്‌ ഓരോ സിഗററ്റുവലി കഴിഞ്ഞ്‌ അകത്തേക്ക്‌ കടക്കാനായി വരാന്തയില്‍ കയറിയത്‌.

“ങാ രുമവിടെ നിന്നെ.”

നിന്നു.

““ഇങ്ങനെയല്ലാമങ്ങുകഴിഞ്ഞാ മതിയോ ബേബിച്ചാ………?

ബേബിച്ചന്‍ അന്താളിച്ചു പോയി, സണ്ണിച്ചനും.

“വീടും കൂടും കുമ്മാട്ടിക്കായു മൊന്നും വോന്നായോ ?”

“ഓ….. വേണം……………..””

“പിന്നെ… എന്നതാടാവുവ്വേ…………. മൂക്കീന്നൂ പല്ലുമുളച്ചു കഴി
ഞ്ഞേച്ചാ……..

“അല്ല…. അത്‌………………..

തമ

“എന്നാ പിന്നെ താമസ്സിക്ക”

ഓ.”

പിറ്റേന്നു മുതല്‍ രാളും പെണ്ണു വേട്ടുക്കിറങ്ങി.

“വകേംതൊകേമെല്ലാം’ നോക്കി നിരന്തരം ഒരു ബ്രോക്ക
റും പിന്നാലെ കൂടി.

പാല, പൈയ്ക, ഭരണങ്ങാനം, ഈരാറ്റുപേട്ട, ഏരു
മേലി, മണിമലവഴിയെല്ലാം വേട്ടയാടി നടന്നു.

കേക്കുതിന്നു, ബിസ്ക്കറ്റ്തിന്നു, മിക്ച്ചറു കൊറിച്ചു ചായകുടിച്ച.

ഒടുവില്‍ മനസ്സ്റില്‍പിടിച്ചതു രണ്ണെത്തിനെ കത്ത്തി. ഈരാറ്റുപേ
ട്ടയിലൊരു മേഴ്സിക്കുട്ടി, ഏരുമേലിയിലൊരു ഗ്രേസിക്കുട്ടി……

ഇഷ്ടപ്പെട്ടു വന്ന പ്പോള്‍ ആര്‌ ആര്‍ക്കെന്നുതിരിക്കാനാവാതെ
കണ്‍മിഴിച്ചു. ബേബിച്ചന്റെ വല്ല്യപ്പച്ചന്‍ കിഴികെട്ടി സൂക്ഷിക്കുന്ന ഒരു വെള്ളി നാണയമെടുത്ത്‌ “ ടോസ്സറു” ചെയ്തു

ടോസിന്റെ ഫലമായി മേഴ്സിക്കുട്ടി സണ്ണിച്ചന്റെയും, ഗ്രേസിക്കുട്ടി
ബേബിച്ചന്റെയും വാരിയെല്ലായി.

സസ?ദ്മീനയഷ്ഷരി ര്‌

സണ്ണിച്ചന്‌ വല്ലൃപ്പച്ചന്മാരുമുതല്‍ സൂക്ഷിച്ച്‌ പെരുപ്പിച്ചു വന്നിരു
ന്നെതില്‍ പത്തിരുപതു ഏക്കര്‍ സ്ഥലവും ഒരു വിടും താമസിക്കാന്‍
കിട്ടി. അതിലൊട്ടും കുറവില്ലാത്തതുതന്നെ ബേബിച്ചനും കിട്ടി. രാളും
സുഖമായി വാഴുന്നു.

ബേബിച്ചന്‍ ഒരു മകനേയുള്ളു; ജോജോമോന്‍- പതിനാലു വയ
സ്സ്ായിരിക്കുന്നു.

സണ്ണ്ിച്ചന്‌ ഒരു മകളും, ഒരു മകനുമാണ്‌. ജിജ്ിമോള്‍ക്ക്‌
ജോജമോമോനേക്കാള്‍ മൂന്നു മാസത്തെ ഇളപ്പമു്‌. ജിജോമോനന്‍ പത്തു വയസ്സും.

ബേബിച്ചന്‍, സണ്ണിച്ചന്റെ ഇരുനിലബംഗ്ലാവിന്റെ തെക്കോട്ടുള്ള
ബാല്‍ക്കണിയില്‍, ഒരു പെഗ്ശ്‌ വിസ്ക്കി അകത്താക്കി കഴിഞ്ഞ്‌, പെ
ന്തമ്പുഴക്കാടുകളിലെവിടെനിന്നോ പിടിച്ച കാട്ടുപന്നിയുടെ മുഴുത്ത
ഒരു കഷണം മാംസം തന്നെ വായിലിട്ട്‌ ചവച്ച്‌, അടുത്ത ഒരു പെഗ്ശ്‌
കൂടി ഗ്ലാസ്സിലെടുത്ത്‌ തെക്കോട്ടു നോക്കി നില്‍ക്കുകയാണ്‌

സണ്ണിച്ചനാണെങ്കില്‍ രണ്ണെം കഴിച്ചിട്ട്‌ മൂന്നാമത്തേത്‌ ഗ്ലാസ്സ്റില്‍ പ
കര്‍ന്നുവച്ച്‌ ഒരു വില്‍സ്‌ സിഗററ്റ്‌ കത്തിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്‌ .

ബാല്‍ക്കണിയില്‍ അങ്ങനെ നോക്കിനില്‍ക്കു മ്പോഴുള്ള സുഖം

താഴെ വിശാലമായ മുറ്റം കടന്നാല്‍ പുല്ലു പതിച്ചചൊരു
ഉദ്യാനം, ഉദ്യാനത്ത്‌ അത്യാവശം പൂച്ചെടികള്‍, തണല്‍ വൃക്ഷ
ങ്ങള്‍ …………….ംം വൃക്ഷച്ചുവടുകളില്‍ ഇരിപ്പിടങ്ങള്‍…

അവിടെ മക്കള്‍ മൂന്നുപേരും എന്തെല്ലാമോ കളികളിലാണ്‌ .

ഉദൃഠനത്തെ തുടര്‍ന്ന്‌ റബര്‍ തോട്ടം തുടങ്ങുകയായി. സ
ണ്ണിച്ചന്റെ ഏറ്റവും നല്ല മരങ്ങളാണവിടെ……………. പിന്നെ മണിമലയാര്‍ വെള്ളം കുറഞ്ഞൊഴുകുന്നു. പിന്നീടും സണ്ണിച്ചന്റെ റബര്‍ തൈകള്‍

തന്നെ.
രണ്ണെം ഉള്ളില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ബേബിച്ചന്‍ ഒരു തരി
പ്പൊക്കെ അനുഭവപ്പപെട്ടു തുടങ്ങി……….

സില്‍ക്ക്‌ ജുബ്ബ ഒട്ടിത്തുടങ്ങി…..

പുറത്തുനിന്ന്‌ ഒരു കാഠറ്റെങ്കിലും വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരു
ന്നെന്നു തോന്നി .

ഫാനിന്റെ സ്വിച്ച്‌ ഓണ്‍ ചെയ്ുയുന്നതിനുപവോിയും, ഒരു വിസ്ക്കി കൂടി കരസ്ഥമാക്കുന്നതിന്‌ വോിയുമായിട്ട്‌ ബേബിച്ചന്‍ തിരിയുമ്പോ
ഴാണ്‌ ഒരു ദൃശ്യം ദൃഷ്ടിഗോചരമായത്‌.

ആദ്യം, വിസ്ക്കിനല്‍കിയ, കണ്ണിന്റെ മൂടലാണെന്നാണ്‌ കുരു
തിയത്‌; പക്ഷെ, ഒരിക്കല്‍കൂടി സൂക്ഷ്മതയോടെ വീക്ഷിച്ചപ്പോള്‍
വ്ൃക്തമായി.

രു കുഞ്ഞാറ്റക്കുരുവികളെപ്പോലെ, കൊക്കുരുമ്മി, മേലുരുമ്മി,
തൂവലുകള്‍ അകത്തിപേനുകളെ നോക്കി………

ജോജോമോനും, ജിജിമോളും………

ജോജിമോന്‍ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോപ്പി പട്ടിക്കുട്ടിയോ
ടൊത്ത്‌ പന്ത്‌ കളിക്കുകയാണ്‌.

ആദ്യം ലേശം അസ്വസ്ഥതയാണ്‌ തോന്നിയത്‌.

പക്ക, അടുത്ത നിമിഷംതന്നെ അസ്വസ്ഥതയുടെ കാര്യമില്ലെന്ന്‌
തോന്നി.

എന്തുകെട്‌ അവര്‍ക്കു തമ്മില്‍ വിവാഹം ചെയ്തു കൂടാ…….
എങ്കില്‍ സണ്ണിച്ചനുമായുള്ള ബന്ധം കൂടുതല്‍ ദൃഡ്മമാവുകയല്ലെ

സണ്ണിച്ചാ………. നീ അതാന്നും കഠാടാ ഉവ്വേ…”

സണ്ണിച്ചന്‍ നല്ല ഫോമിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ബേബിച്ചന്‍തന്നെ
അയാളെ കസേ രയില്‍നിന്നും വലിച്ചുയര്‍ത്തി, ബാല്‍ക്കണി കൈവ
രിക്കടുത്തുനിര്‍ത്തി ദൃശ്യം കാണിച്ചു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

“എന്നാ പിന്നെ അങ്ങനെതന്നെ ആട്ടെടാ ബേബിച്ചാ……………
നമ്മുടെ പണികൊറച്ചല്ലോ……………. റ

പിന്നെ, ആര്‍ത്തലച്ചുള്ള ചിരി, ആ സന്തോഷത്തില്‍ വിസ്‌
ക്കികുപ്പികള്‍ രണ്്ണെം കാലിയായി, നാലഞ്ചു പ്പലെയ്റ്റ്‌ പന്നിയിറച്ചിയും.

സ നമ്ഷരീ മുന്ന്‌:

സണ്ണിച്ചന്റെ ബംഗ്ലാവിന്റെ സിറ്റൂട്ട്‌.

കസേരകളില്‍ വിഷാദമഗ്നനായിരിക്കുന്ന സണ്ണിച്ചനും, ബേബിച്ചന
൭൦.

അകത്തുനിന്നും മേഴ്സിക്കുട്ടിയും ഗ്രേസിക്കുട്ടിയും മക്കളും ഇറ
ങ്ങിവരുന്നു.

ജോജോമോനും, ജിജിമോളും യാത്രക്കുള്ള വേഷത്തിലാണ്‌;
അവര്‍ രാളും പത്താഠതരം (പശസ്തമായിതന്നെ പാസ്സായി. പ്ലസ്ടു
സ്കൂള്‍ തേടി കുറച്ചകലെയുള്ള നഗരത്തിലേയ്ക്ക്‌ യാ്രയായിരി

യ്ക്കുകയാണ്‌.

മേഴ്‌സിക്കുട്ടിയും ഗ്രേസിക്കുട്ടിയും കരഞ്ഞ്‌ മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചിരി
ക്കുന്നു. ജിജിമോള്‍ക്കും ദു:ഖമ്്‌. ജോജോ മോന്‍ ഉഷാറായിട്ടാ
ണ്‌.

മേഴ്സിക്കുട്ടിപറഞ്ഞു.

ജോമജോമോനേ…………. നിന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചാവിടുന്നത്‌, എ
ന്നും ജിജിമോളെ കാണണം, എല്ലാ ഞായറാഴ്ചയും രാളുംകൂടി പ
ളളിപോണം……….. നല്ലോണം പഠിച്ചോണം………….. ഇ

“ആന്റി പ്രത്യേകം പറയണോ, ഞാന്‍ നോക്കില്ലായോ…””

ജിജിമോളുടെ ചുത്തൊരു പുഞ്ചിരി പൂത്തു. ജോജോമോന്റെ
മുഖത്ത്‌ ആഹ്ലാദം വിരിഞ്ഞു.

ഇറദിയുക ഒരു ക്ക്ലൈമാക്സന്സ്‌ സനാണ്‌.

ക്ലൈമാക്സിലെത്താന്‍ രുപ്പാവശ്ൃയം മണിമലയാറ്‌
കുലംകുത്തിയൊഴുകി.

റെയിന്‍ഗാര്‍ഡ്‌ ഉളായിരുന്നതിനാല്‍ രു വര്‍ഷവും സണ്ണിച്ചന്‍ റബ
ര്‍വെട്ടുനിര്‍ത്തിയിട്ടില്ല.ഷീറ്റിന്‌ നല്ല വിലയും കിട്ടുന്നതിന്നാല്‍ സണ്ണിച്ചനറും, അപ്പന്‍ വല്ലൃപ്പന്മാരെപ്പോലെ പെരുപ്പിക്കുകയാണ്‌.

കാര്‍ മേഘങ്ങളെകെഠ്‌ ഒരു ഇരു സന്ധ്യ…… ബാഅആഅ
ക്കണിയില്‍ നിന്ന്‌ ആകാശത്തേക്ക്‌ നോക്കിയാല്‍ മാത്രമേ കുറച്ച്‌
വെളിച്ചമുള്ളു വെന്ന്‌ സണ്ണിച്ചന്‌ തോന്നി.

റബര്‍ മരങ്ങളെല്ലാം തഴച്ചു പന്തലിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. ആറ്റിറമ്പില്‍
നില്ക്കുന്ന മൂന്നുനാലു തേക്കിന്‍തൈകള്‍ വളര്‍ന്ന്‌ റബ്ബര്‍ മരങ്ങള്‍ക്ക്‌
മുകളിലെത്തി.

ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്നും കാണാം, ഗൈറ്റ്‌ കടന്ന്‌ ഒരു ജീപ്പ്‌
ലൈറ്റ്‌ തെളിച്ച്‌ വരുന്നത്‌…………………….

സണ്ണിച്ചന്‍ താഴേക്കിറങ്ങി.

കാര്‍ പോര്‍ച്ചില്‍ സര്‍വ്വസ്വത്ര്ത്രൃവും എടുത്താണ്‌ ജീപ്പ്‌ കയറ്റി
നിര്‍ത്തിയത്‌.

ജോജോമേോന്‍ ജിപ്പില്‍നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ മേഴ്‌
സിക്കുട്ടിയുടെ ഉള്ളുപിടഞ്ഞു.

“എന്താ മോനേ?”

“ഒന്നുമില്ലഠന്റി, ഇവന്മാര്‍ക്ക്‌ നമ്മുടെ നാട്രൊക്കെ
യൊന്നു ചുറ്റി കാണണം.” യൊന്നു ചുറ്റി കാണണം.”

ജോജോമോനേയും രു സ്‌നേഹിതരെയും മേഴ്സിക്കുട്ടി
ഡ്രോയിംഗ്‌ റൂമിലേക്ക്‌ സ്വാഗതം ചെയ്തു. അപ്പോഴേയ്ക്കും സണ്ണിച്ചനറും എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.

“അങ്കിള്‍, ഇവന്‍ അനന്തു തിരുവനന്തപുരത്തുകാരനാ, അച്ഛന്‍
സ്വെക്രട്ടറി, അവന്‍ അനനസ്സറ്‌ കോഴിക്കോട്ടു ബാപ്പാക്ക്‌ തടിക്കച്ചോടം.

ചെമ്പിച്ച താടിമീശകളുള്ള അനന്തുവും മീശയേകിളുക്കാത്ത
അനസ്സും, സണ്ണിച്ചന്‌ സന്തോഷമായി.

മേഴ്‌സിക്കുട്ടിക്ക്‌ പിന്നീട്‌ ഒരു പെരുന്നാളിന്റെ തെരക്കായിരുന്നു.

കോഴി, മാട്‌, പന്നി, കരിമീന്‍…..ചപ്പാത്തി, ചോറ്‌…………………

പാതിരകഴിഞ്ഞ്‌, മേല്‍ കഴുകി അവള്‍ ബഡ്റൂമില്‍ എത്തിയ
പ്പോഴേയ്ക്കും റബര്‍മരച്ചുവടുകളിലേക്കും തണുപ്പ്‌ അരിച്ചരിച്ച്‌ ഇറ
ങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എവിടെയോ ഇരുന്ന്‌ ഒരു നരിച്ചീറ്‌ മോങ്ങുന്നത്‌
കേട്ടു. സണ്ണിച്ചന്‍ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു…..

കതകിലെ മുട്ടുകേട്ടിട്ടാണ്‌ അവള്‍ കതക്‌ തുറന്നത്‌.വാതില്‍ക്കല്‍
ജോങജ്മോമോന്‍, അനന്തു, അനസ്സ്‌…..

“എന്താ മക്കളെ

“ആന്റി അങ്കിളിനെ വിളിച്ചെ…….ഈ അനന്തുവിന്‌ എന്തോ പറയാനുന്നെ……. ””

മദ്യത്തിന്റെ തളര്‍ന്ന താഴ്വാരത്തില്‍നിന്നും സണ്ണിച്ചനെ
പൊക്കിയെടുക്കാന്‍ മേഴ്‌സിക്കുട്ടി വളരെ പണിപ്പെട്ടു. എഴു
ന്നേറ്റ കട്ടിലില്‍തന്നെ, വീര്‍ത്തകണ്‍പോളുകളുമായി, ചുവന്ന
കണ്ണുകളുമായി സണ്ണിച്ചന്‍ ഇരുന്നു.

“അങ്കിള്‍, ഈ അനന്തുവിന്‌ കുറച്ച്‌ പണം വേണം…..

“മേനേ അനന്തു……… ഇവിടരിക്കടാകുവേ………………. റ

““നെനക്കെത്രകാശാ വോിയത്‌………….. റ?

“ഉം… എ രീ ലാക്്‌സ്‌…… ബാലന്‍സ്‌ ഞാന്‍ ചോദിക്കുമ്പോള്‍……………!”

““ങേ……… എന്തായിത്‌

ി

“ശരിയ അകങ്കിള്‍…………

സണ്ണിച്ചന്റെ ശിരസ്സില്‍ നിന്നും മദ്യം ചോര്‍ന്നിറങ്ങിപ്പോയി. മേഴ്സിക്കുട്ടി കണ്ണുകള്‍ മിഴിച്ചുനിന്നു പോയി.

“അങ്കിളിന്‌ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കില്‍ വേ……. കാഷ്‌ ഉാക്കാന്‍ എനി

അനന്തുവിന്റെ ചുവക്കുന്ന മുഖം, അനസ്സ്റിന്റെ ഇരുളുന്ന മുഖംം
ജോജോമോന്റെ ചിരിമായുന്ന മുഖം……………

സണ്ണിച്ചന്‌ ഒന്നും മിഠനാവാതെയായിപ്പോയി.

അനന്തു നീട്ടിക്കാണിച്ച ചിത്രങ്ങള്‍…………

സണ്ണിച്ചനും മേഴ്സിക്കുട്ടിയും ഒരിക്കല്‍കു.

ജിജ്മിമോളുടെ ചിത്രങ്ങളാണ്‌, നഗ്നയായിട്ട്‌, ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നതാ

“ഇത്വിറ്റ്‌ പണം ഉാക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ അറിയാം……… വേറെ
വീഡിയോ ഫിലിമു്‌… എന്തര്‌ ഡാഡിയ്ക്കും മമ്മിക്കും ഓരോന്നെടു

ഒറ്റ നിമിഷത്തിനു ശേഷം…….

സണ്ണിച്ചന്‍ പതറിപ്പോയ ആ ഒറ്റനിമിഷത്തിനുശേഷം…

മേഴ്സിക്കുട്ടിയുടെ തുറന്നിരുന്ന കണ്ണുകള്‍ക്കുമുമ്പില്‍…….

കിടക്കക്ക്‌ ചുവട്ടില്‍ കരുതിവച്ചിരുന്ന ഇരുതലമൂര്‍ച്ചയുള്ള കത്തി
യാല്‍…..വേട്ടുക്കാരന്റെ ദൃഡ്ദമമായ കാല്‍വെപ്പുകളോടെ ………. നാഭിതുറന്ന്‌, നെഞ്ചുപിളര്‍ന്ന്‌, ഗളം മുറിഞ്ഞ്‌ …………………….

മേഴ്‌സിക്കുട്ടിയുടെ ബഡ്ഡ്‌ റൂമിലെ മിനുത്ത തറയില്‍ മ
ണിമലയാഠററ്‌ കുലംകുത്തിയൊഴുകുംപോലെ രക്തമൊഴുകി, അ
തില്‍കിടന്ന്‌ പിടഞ്ഞ്‌……….

മജോജമോമോന്‍,

അനന്തു,

മേഴ്‌സിക്കുട്ടി കണ്ണുകള്‍ പൊത്തി കാലുകള്‍ തളര്‍ന്നു, മു
ട്ടുകുത്തി, ഭിത്തിയില്‍ ചാരിയിരുന്നു.