രണ്ടു വിധികൾ

* ശബരിമലയിൽ
ഏതു പ്രായത്തിലുള്ള സ്ത്രീകളെയും
പ്രവേശിപ്പിക്കാൻ അനുമതി നല്‍കി സുപ്രീംകോടതിയുടെ ചരിത്രവിധി.ആർത്തവകാലത്ത്സ്ത്രീകളുടെക്ഷ്രേത്രപവേശനം വിലക്കുന്നതിന്‌
പിൻബലമേകുന്ന കേരള ഹിന്ദു പൊതു
ആരാധനാസ്ഥല പ്രവേശനച്ചട്ടത്തിന്റെ (ബി) വകുപ്പ്‌ റദ്ദാക്കി.

* വിവാഹേതര ലൈംഗികബന്ധം
ക്രിമിനൽ കുറ്റമായി കണക്കാക്കുന്ന ഇന്ത്യന്‍ ശിക്ഷാനിയമത്തിലെ 497- വകുപ്പ്‌ സുപ്രിംകോടതിയുടെ ഭരണഘടനാ
ബെഞ്ച്‌ റദ്ദാക്കി.

മാറ്റങ്ങൾഅനിവാര്യമാണ്‌.ഇത് സ്ത്രീസ്വാതന്ത്ര്യാധിഷ്ഠിതമായ മാറ്റത്തിന്‌വഴിയൊരുക്കമാണ്. സ്ത്രീ പുരുഷ സമത്വത്തിലേക്കുള്ളപുതിയചുവടുവയ്പ്പാണ്……ലോകംഅവസാനിക്കുമെന്നാണ്ദൈവവിശ്വാസികള്‍ കരുതുന്നതും, പറയുന്നവരുംപ്രചരിപ്പുക്കുന്നതും. ഇതിന്‌ മുമ്പും പല ആചാരങ്ങളും
മാറ്റപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്‌. ക്ഷേത്രപ്രവേശന വിളമ്പരം, സതി
അനുഷ്ഠാനം, നരബലി, മൃഗബലി…… ലോകം അവസാനിച്ചില്ല.ഒരറിവുകളും അവസാനത്തേതെന്ന്‌
കരുതരുത്‌,ദൈവവിശ്വാസമായാലും,ശാസ്ത്രബോധമായാലും, യുക്തി ചിന്തയായാലും…..
ശിലാജീവിതം അവസാനത്തേതെന്ന്‌ വിശ്വസിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നത്തെ
സാംസ്കാരികഅവസ്ഥയിലേക്ക്മനുഷ്യനെത്തുകില്ലായിരുന്നു.

അതുകൊണ്ട്‌ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാകണം.




ഒടിയ൯ – നവോത്ഥാന ചിത്രം

ചിത്രം കാണാൻ പോകുന്നത്‌, അന്ധവിശ്വാസത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന സിനിമയെന്ന്‌ വായിച്ച്‌ അറിഞ്ഞതിനു ശേഷമാണ്‌. വായിച്ച എഴുത്തുകളെല്ലാം സിനിമ പുറത്തിറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ്‌ വന്നിട്ടുളളതായിരുന്നു. പരസ്യങ്ങള്‍ കണ്ട്‌ ഈഹാപോഹങ്ങൾ വച്ചുള്ള എഴുത്ത്‌. ചിത്രത്തിലുട നീളം കറുപ്പിന്റെയും വെളുപ്പിന്റെയും പോരാട്ടുങ്ങളാണ്‌ കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്‌. ഇന്നത്തെ യുവതലമുറയുടെ മുന്നു തലമുറകൾക്ക് മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ, വിരചിത ചരിത്രത്തിലില്ലാത്ത രാവുകളും പകലുകളും…

ഒടിയൻ മാണിക്കനെന്ന പകലും കരിമ്പന്‍ നായരെന്ന കറുപ്പും… മോഹൻലാലിന്റെയും
പ്രകാശ്രാജിന്റെയും പകർന്നാട്ടങ്ങൾ……

“ഒടി”
ആത്മീയവ്യാപാര-വിശ്വാസാധിഷ്ഠിതമായ ഒരു പ്രവര്‍ത്തനമാണ്‌…… അതിമാനുഷ ശക്തിയുണ്ടെന്ന്‌ സമൂഹത്തെ ധരിപ്പിച്ചിട്ട്‌ ചെയ്യുന്ന ചെപ്പടി വിദ്യ. ഒരാൾക്ക് വേണ്ടി മറ്റൊരാൾ ചെയ്യുമ്പോൾ ഇന്നത്തെ “ക്വട്ടേഷൾ” പണിക്ക്‌ തുല്യം….. യുക്തിക്കധിഷ്ഠിതമായിട്ട്‌ അതിൽ ഒരു കഴമ്പുമില്ലെങ്കിലും ഗുണമുണ്ടെന്നാണ്‌ വിശ്വാസികൾ പറയുന്നത്‌. അന്ധമായ ഒരു വിശ്വാസം. ഭൂരിപക്ഷവും ആ വിശ്വസക്കാരായതു കൊണ്ട്‌ പ്രമാണമായി തീർന്നു. ചാത്തൻ സേവ, മന്ത്രവാദം, കൂടോത്രം (ഗൂഡതന്ത്രം), തുടങ്ങിവകളെല്ലാം, ആ വിഭാഗത്തിൽ പെട്ടതു തന്നെ, ആഭിചാരം……. ശത്രുവിനെ നശിപ്പിക്കാൻ ഗോപ്യമായിട്ട്‌, ഇരുട്ടത്ത്‌ മാത്രം ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തി. ആ രീതിയിൽ നോക്കിയാലും ഇന്നത്തെ “ക്വട്ടേഷൻ” തന്നെ. പക്ഷെ, ആശിർവാദ്‌ സിനിമാസ്‌ നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്ന ഒടിയൻ നവോത്ഥാന പ്രവർത്തനമാകുന്നത്‌, “ഒടി’യെന്ന വസ്തുതയുടെ പിന്നാമ്പുറങ്ങൾ കുടി കാണിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ്‌. മാണിക്കൻ ഒടിനായി തീരുന്നതും പകർന്നാട്ട മാർഗ്ഗങ്ങളും വ്യക്തമാക്കുന്നു എന്നതിലാണ്‌……. പക്ഷെ, കൊട്ടിക്കലാശത്തിന്‌ – ക്ലൈമാക്സ്‌ – അതേ വരെ ചിത്രം പുലർത്തി പോന്ന കലാ മേന്മ നില നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നാലും “ഒടിയൻ” സിനിമ ഈ കാലഘട്ടത്തിന്റെ
ഒരു ആവശ്യമാണ്‌.

@@@@




ചാവേറുകൾ

ചാവേറുകൾ
ചിന്തിക്കുന്നു,ഞാനെന്റെ വയറിന്‌, കുടുംബത്തിന്‌, വിശ്വാസത്തിന്‌, വേണ്ടിയാണ്‌ ചാവേറാകുന്നതെന്ന്‌.

അയാൾ ആർത്തലച്ച്‌ അണയുകയാണുണ്ടായത്‌, ഈയ്യാമ്പാറ്റയെപ്പോലെ ജ്വാലയിലേക്ക്‌…..തണുപ്പത്ത്‌ ചൂടു നല്‍കി സാന്ത്വനപ്പെടുത്തുന്ന തീക്കരുകിലേക്ക്‌, അല്ലെങ്കിൽ ഭക്ഷണത്തെ വേവിച്ച്‌ സ്വാദ്‌ കൂട്ടുന്ന അഗ്നിക്ക്‌ സമീപത്തേക്കെന്ന പിഴവ്‌ ധാരണയോടെ.  ജീവി വർഗ്ഗത്തിൽ മനുഷ്യൻമാത്രമാണ്ഇങ്ങിനെവിഡ്ഢികളാകുന്നുള്ളു,ആക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂ…..നയിക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂ…… ജനമദ്ധ്യത്തിൽ
കയറി ഭും…..എന്ന ശബ്ദത്തോടെ തീഗോളമായി, ചിന്നിച്ചിതറി പറക്കുന്നത്‌ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളിൽ
കണ്ടപ്പോൾ അയാളുടെ അച്ഛനോ അമ്മയോ ഭാര്യയോ മകനോ അറിഞ്ഞില്ല, തങ്ങളുടെരക്തവുംമാംസവുമാണ്പറന്നുകളിക്കുന്നതെന്ന്…….ചാക്കിൽപെറുക്കിക്കൂട്ടിയ ശരീരാവശിഷ്ടങ്ങൾ അനുകുലികൾക്ക് കാഴ്ചയായി വച്ചിരിക്കുന്നിടത്തേക്ക്‌ നേതാവ്‌ വന്ന്‌ സല്യൂട്ട്‌ചെയ്ത് ചാവേറായവന്റെ മകന്റെ തോളത്ത്‌ തട്ടി സമാധാനിപ്പിച്ച്‌പുതിയൊരു ചാവേറാകണമന്നും കുല സ്നേഹിയാകണമെന്നും ആശംസിച്ചു. പതിനാറുകാരൻ മകന്റെ മനസ്സ്‌; മുഖം വികാര വിജ്യംഭിതമായി, അവന്‍ നേതാവിനോട്‌ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.

അങ്ങയുടെ മകനെന്നാണ്‌ ചാവേറാകുന്നത്‌…

കേട്ടവർ, നേതാവ്‌ ഒന്നു വിറച്ചു, പിന്നീട്‌ നേതാവിന്‌ പനിബാധിച്ചു, മുഖത്ത്‌ ഒരു ഗൂഡഃ ചിരി വന്നു.

അനന്തരം അവനെ കുലദ്രോഹിയെന്ന്‌ മുദ്ര ചാർത്തി, ചാപ്പ

കുത്തി തെരുവിലൂടെ നടത്തി, കുലസ്നേഹികൾക്ക് കാണാനായി തൂക്കിലേറ്റി.

൭൭൭൭൭




ഭക്ഷണമോഹം

ആദ്യം ചോദിച്ചത്‌ മൂന്നു കവി സുഹൃത്തക്കളോടാണ്‌. മൂന്നു പേരും വ്യത്യസ്തർ. പ്രായംകൊണ്ടും മതങ്ങള്‍ കൊണ്ടും. ഒന്നാമൻ ജി,
വൈലോപ്പിള്ളി, ചങ്ങമ്പുഴ എന്നിവരുടെ ചാർച്ചക്കാരൻ, മിശ്രഭുക്ക്‌. അതും വളരെ അത്യാവശ്യ ഇടങ്ങളിൽ, ഒഴിച്ചു കൂട്ടാൻ വയ്യാത്ത സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാത്രം മാംസം കഴിക്കും. കോട്ടൺ വസ്ത്രങ്ങൾ മാത്രം ധരിക്കും, ബാറ്റായുടെ  ചെരിപ്പു മാത്രം
ഉപയോഗിക്കും. രണ്ടാമൻ ആശയഗംഭീരൻ, കടുത്ത പദങ്ങളെ തേടി നടന്ന്‌ കണ്ടെത്തി കവിതയിൽ പ്രയോഗിച്ച്‌ ചിന്തിപ്പിക്കും. അയ്യപ്പന്റെ പിൻ ഗാമിയെന്ന് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തും. അയ്യപ്പനെ എതിർത്ത്
സംസാരിക്കുന്നവരെ ധ്വംസിക്കാൻ പല്ലുകൾ നീട്ടും. എങ്കിലും സസ്യഭുക്കാണ്‌, ഏതു വസ്ത്രവും ധരിക്കും. മൂന്നാമൻ തികഞ്ഞ ഒരു പുത്തൻ കൂറ്റുകാരന്‍. ചെറിയ ഷർട്ടും വേയ്സ്റ്റ്‌ദൃശ്യമാക്കും വിധം പാന്റ്സും നിറം ചെയ്ത മുടിയും. ഒരു പുത്തൻ കൂറ്റുകാരുടെ കവി കൂട്ടായ്മയിൽ അംഗവും മറ്റും….മറ്റും…..

ചോദ്യം, മലയാളികളിൾ മനുഷ്യ മാംസം ഭുജിച്ചിട്ടുള്ളവർ കാണുമോ…? മലയാളക്കരയിൽ മനുഷ്യ മാംസം പാകം ചെയ്തും കൊടുക്കുന്നിടം കാണുമോ……..?

ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നതു പോലെ ആദ്യ നിമിഷങ്ങളെ നിശ്ശബ്ദമാവുകയോ, ആശ്ചര്യത്തോടെ സുഹൃത്തുക്കൽ എന്റെ മുഖത്ത്‌ നോക്കിയിരിക്കുകയോ
ചെയ്തില്ല. നേരെ ചിരികൾ തുടങ്ങി, കൊഴുത്തു. ‘പച്ച’ ആയിരുന്നിട്ടും കൊഴുത്തു, എന്നു പറഞ്ഞാല്‍, അതാണ്‌ അത്ഭുതം. ചർച്ചയിൽ അടുത്തനാളിൽ വായിച്ച ഒരു മലയാള നോവലിലെ മനുഷ്യ മാംസ ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള
പരാമർശങ്ങൾ വന്നു, ഏതോ ഒരു ഹോളിവുഡ്‌ സിനിമയിൽ കണ്ട,
ഒരു പടുകിളവൻ ചെറുപ്പക്കാ

രികളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി,
ഏകാന്തമായൊരിടത്തെ തകർന്നു കിടക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിൽ എത്തിച്ച്‌, തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന പാചക സംവിധാനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച്‌ വേവിച്ചു കഴിക്കുന്ന രംഗങ്ങളും ചർച്ചയിൽ എത്തി. എന്താണ്  മനുഷ്യമാംസം വേവുമ്പോളുണ്ടാകുന്ന ഗന്ധം, അതിന്‌ ഏതു മസാലക്കൂട്ടാണ്‌ ഉപയോഗിക്കുന്നത്‌, സ്വന്തമായൊരു മസാലക്കൂട്ട്‌ വിപണിയിൽ ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക്‌ കോഴി,
പോത്ത്‌, പന്നി മുതലായവകൾക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ ഏതെങ്കിലും മതിയാകുമോ, അതോ പഴയരീതിയിൽ മസാല ഉണ്ടാക്കിയെടുത്താൽ മതിയോ……..

തുടങ്ങിയ ചർച്ചകളിലേക്ക്‌ നീങ്ങി വീണ്ടുംകൊഴുത്തു. ചർച്ചകൾ കൊഴുത്തു, കൊഴുത്ത്‌ ഒരു തരം ദിവാ സ്വപ്നത്തില്‍ എല്ലാവരും എത്തി. മസാല ചേർത്ത് വേവുന്ന മാംസത്തിന്റെ ഗന്ധവും രുചിയും നാവിലേക്കും നാസികയിലേക്കും കയറി വരുന്നതുപോലെ തോന്നി ത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആരോ ചോദിച്ചു. കൂടുതൾ

രുചിയുള്ള മനുഷ്യമാംസം സുന്ദരിയായ, ആകാര വടിവുള്ള യുവതിയുടേതായിരിക്കില്ലെ, മാറിടത്തിനും തുടകൾക്കും രുചിയേറിയിരിക്കില്ലെ…..അത്‌
പിന്നെ തർക്കമായി, ഒടുവില്‍ യോജിപ്പിലെത്തി. കരൾ വരട്ടിയാൽ ആടിന്റെ കരളിനേക്കാൾ രുചിയായിരിക്കുമെന്ന്‌ ഒരാൾ,
പതിരും തലച്ചോറും തോരനാക്കുന്നതാണ്‌ കൂടുതൽ നല്ലതെന്ന്‌ മറ്റൊരാൾ, ഹൃദയം മുറിക്കാതെ തന്തൂരിയാക്കണമെന്ന്‌ അ ടുത്തയാൾ…ഒടുവിൽ ത൪ക്കിച്ചും യോജിച്ചും യോജിക്കാതെയും ക്ഷീണിതരായിക്കഴിഞ്ഞ്‌ പിരിയാമെന്ന്‌ പറയുമ്പോൾ മൂന്നു പേരും ഒരുമിച്ച്‌ മൊഴിഞ്ഞു. കഴിച്ചവരു കാണുമായിരിക്കാം…. പാകം ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നിടം കാണുമായിരിക്കാം…

കാണുമായിരിക്കാമെന്ന മൊഴി എന്നെ അടങ്ങിയിരിക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ല, അത്രയ്ക്കുണ്ട്‌ ഭക്ഷണമോഹം. ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട്‌ ആയിക്കൂടാ… ജീവിതത്തെ തന്നെ രമിക്കുകയാ

യിരുന്നില്ലേ ഇതേവരെ… ആവശ്യത്തിലേറെ മദ്യവും പുകയും മരുന്നും മാംസവും ഭോഗവും ആയിട്ട്‌… അതുകൊണ്ട്‌ മലയാളക്കരയിൽ കിട്ടുമെങ്കില്‍ അനുഭവിക്കണം…

അനുഭവിക്കണമെന്ന മോഹവുമായിട്ട്‌ ഫെയ്സ്‌ ബുക്കെന്ന തുറന്ന കമ്പോളത്തിൽ കറുത്ത ബോർഡിൽ വെളുത്ത ലിപികളിൽ ഇമേജായിട്ട്‌ “ചോദ്യം” പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തു. ഇതിനു മുമ്പും വ്യത്യസ്തമായ ചോദ്യങ്ങൽ പോസ്റ്റു ചെയ്ത അനുഭവവുമുണ്ട്‌. വ്യത്യസ്തത എന്നത്‌ എന്റെ അവകാശ വാദമാണ്‌, സുഹൃത്തുക്കൾ ‘തലതിരിഞ്ഞത്‌‘ എന്നാണ്‌ പറയുന്നത്‌.

ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം.

ആഗോളമായിട്ട്‌ ഏറ്റവും അധികം വായിക്കപ്പെടുന്നത്‌ ബൈബിളാണ്‌, മലയാളത്തിൽ രാമായണവും. മഹത്തായ സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളെന്ന നിലയിൽ കാണുന്നവർ, വായനക്കാരിൽ എത്ര പേരുണ്ടാകും… പ്രതികരണങ്ങളെക്കൊണ്ട്‌ ഉറക്കം പോലും നഷ്ടമായി മൂന്നു നാലു ദിവസങ്ങളിൽ, ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാം അടങ്ങി. ഒരു മലയാളിയും അവന്റെ സ്വത്വത്തിൽ നിന്നും പുറത്തു കടക്കുന്നില്ല എന്നു സാരം. ആദ്യം ബഹളമുണ്ടാക്കുകയും അടുത്ത നിമിഷം ഒത്തുതീർപ്പി ലെത്തുകയും, ചിയേഴ്‌സ്‌ പറയുകയും ചെയ്യും.

പക്ഷെ, ഈ ചോദ്യത്തിന്‌ ആദ്യ നാളുകളിൾ ലൈക്കുകളില്ല, അഭിപ്രായങ്ങളില്ല, പങ്കു വക്കലുകളില്ല….. ഭയന്നിട്ടാകാമെന്നു കരുതിയിരിക്കുമ്പോൾ ഫോട്ടോയും വ്യക്തമായൊരു ജീവിത രേഖയുമില്ലാത്ത ഒരാൾ ഒരു കമന്റ്‌ പോസ്റ്റുചെയ്തു… കമന്റെന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല, ഒരു ചോദ്യമാണ്‌.

ഉണ്ടാകുമോ… ഉണ്ടെങ്കിൽ…

അതൊരു വെറും പ്രതികരണമല്ല. ഫെയ്സ്‌ ബുക്കിലൂടെ പല വില്പനകളും നടക്കുന്നതിന്റെ ആദ്യ പടിയാണ്‌. താല്പര്യമെങ്കിൽ
ചാറ്റു ചെയ്യാം കാര്യങ്ങളിലേക്ക്‌ കടക്കാം കച്ചവടങ്ങൾ നടത്താം… അതിനെ പ്രതികരിച്ചില്ല…. ഉണ്ടാകുമോ എന്ന ചോദ്യത്തിന്‌ ഉണ്ടെന്നോ, ഇല്ലെന്നോ മറുപടിയാണ്‌ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത്‌. പിന്നീട്‌ ലൈക്കുകളും, അഭിപ്രയങ്ങളും, പങ്കുവക്കലുകളും ഉണ്ടായി, പക്ഷെ, ഒന്നു പോലും ഉദ്ദേശിച്ചതു പോലെ ആയില്ല. ചില നേരങ്ങളിൽ മുള പൊട്ടുകയും തളിരിടുകയും പൂക്കുകയും ചെയ്തെന്ന്‌ തോന്നിച്ചതാണ്‌. പൂവിനു കീഴെ ഒരു കായും വിരിഞ്ഞില്ല, പൂവായി തന്നെ കൊഴി

ഞ്ഞു. ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് ഗന്ധങ്ങളും പൊടിപടലങ്ങളും ആറിത്തണുത്ത്‌ ഒടുങ്ങിയിരിക്കെ, തിരക്കിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ രണ്ട്‌ കണ്ണുകൾ പിൻതുടരുന്നതു പോലെ ഒരു തോന്നൽ. വെറുതെ ഒരു തോന്നല്‍ മാത്രമാണെന്നു കരുതി അവഗണിച്ചപ്പോൾ അകന്ന ബന്ധുക്കളുടെ അടുത്ത്‌, കവി സുഹൃത്തുക്കളല്ലാത്ത സ്നേഹിതരുടെ അടുത്ത്‌ നിയമപാലകരുടെ അന്വേഷണങ്ങൾ ഉണ്ടായി. അനധികൃതമായ ചലനങ്ങൾ, സ്വഭാവ വൈചിത്ര്യങ്ങൾ, ബന്ധങ്ങൾ, ഉണ്ടായാൽ രാഷ്ട്ര സുരക്ഷയെ കരുതി, നന്മയെക്കരുതി അറിയിക്കണമെന്നും, അറിയിക്കാതിരുന്നാല്‍

രാജ്യദ്രോഹമായി കരുതി നടപടിയെടുക്കുമെന്ന്‌ ധരിപ്പിക്കുയും ചെയ്തു. വേലിയിലിരുന്ന പാമ്പിനെ
സ്വയം സ്വീകരിക്കുന്ന അവസ്ഥ. ആ അവസ്ഥയെ ന്യായീകരിച്ചും സ്വതന്ത്രമായി ചിന്തിക്കുന്ന ഏതൊരു മനുഷ്യനും ഇങ്ങിനെയൊക്കെ സംഭവിക്കാമെന്ന വിചാരിച്ച്‌ സമാധാനം കൊള്ളുകയും ചെയ്തിരിക്കെ, ഒരു സന്ധ്യാ നേരത്ത്‌, നഗരത്തിലേക്കുളള പാതയിൽ, വിഐപി കോളനി ഭാഗത്ത്‌ വച്ച്‌ ആളൊഴിഞ്ഞിടത്തു നിന്നും അപഹരിക്കപ്പെട്ടു. വാഹനത്തിൽ പിൻ തുടർന്ന് രണ്ട്‌ കണ്ണുകൾ മാത്രമായിരുന്നില്ല, മറ്റ്‌ ആറു കണ്ണുകൾ കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. അവർക്ക് അമിത ഭക്ഷണത്തിന്റെ ദേഹവും അമിത മദ്യത്തിന്റെ, പുകയുടെ മണവും, ചിന്തയുമുണ്ടായിരുന്നു.  ഉണ്ടെങ്കില്‍ മനുഷ്യമാംസ ഭക്ഷണം അവർക്കു കൂടി വേണമെന്നായിരുന്നു ആവശ്യം. അനുനയത്തിൽ, പിന്നെ അനുനയം വിട്ട ഭാഷയിൽ, ഒടുവില്‍ ദണണ്ഡനത്തിൽ, ചോദ്യം ചെയ്ത കൊണ്ടിരിക്കു മ്പോഴും വാഹനം നഗരം ചുറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കിട്ടിയാൽ കഴിക്കാമെന്ന മോഹം കൊണ്ടു മാത്രമാണ്‌ ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ ങ്ങിനെ ഒരുസാഹസം കാണിച്ചതെന്ന്‌ പറഞ്ഞ്‌, പറഞ്ഞ്‌…ദണ്ഡനങ്ങളെ ഏറ്റ്‌, വീണ്ടും വീണ്ടും ഏറ്റ്‌…രക്തവും മൂത്രവും മലവും വിസർജ്ജിക്കപ്പെട്ട്‌, പാതയോരത്ത്‌ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട്‌ കിടക്കവെ, കണ്ടെത്തിയ കവി സുഹൃത്തുക്കൾ ഹോസ്പറ്റലിലേക്കെടുക്കും നേരം ചെവിയിൽ മർമ്മരം പോലെ ചോദിച്ചു. എവിടെയെങ്കിലും കിട്ടുമോ……..?

@@@@@







മുച്ചീട്ടു കളിക്കാരന്‍

പണ്ട്‌ ഒരു മലയായിരുന്നു ഇന്നച്ചന്റിടം.

കുറെ ഉണ്ടക്കല്ലുകളും ചരല്‍ അധികമായ മണ്ണും, കുറ്റികാടുകളും കുറുക്കനും കുറുനരിയും കീരിയും വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ കുറഞ്ഞ പാമ്പുകളും യഥേഷ്ടം വിഹരിച്ചിരുന്നൊരു കുന്ന്‌, എഴുപത്തിയഞ്ചേക്കര്‍ വിസ്തീര്‍ണ്ണത്തില്‍.

ആരോ, ആരുടേയോ പേരില്‍ കൊടുത്തതെന്നു പറയുന്നൊരു പട്ടയവുമായി ഇന്നച്ചനു വേണ്ടി അവര്‍ മല കൈയ്യേറുകയായിരുന്നു. അവര്‍ എന്നു പറയുന്നത്‌ ഇന്നച്ചന്റെ അഭ്യുദയ
കാഠംക്ഷികളാണ്‌. ഇന്നച്ചന്റെ ഉന്നതി തങ്ങളുടെ കൂടി ഉന്നതിയാണെന്നറിയുന്നവര്‍, കണക്കു കൂട്ടി തീരുമാനിച്ചിരുക്കുന്നവര്‍, കരുക്കള്‍ നീക്കുന്നവര്‍.

വടക്കു നിന്നൊരു കാടു പണിക്കാരനും, തെക്കു നിന്നൊരു മൃഗ സംരക്ഷകനും കിഴക്കു നിന്നൊരു ശില്പിയും, മേക്ക്‌ നിന്നൊരു തച്ചുശാസ്ത്രജ്ഞനും പരിവാരസമേതം എത്തിച്ചേര്‍ന്ന്‌, പടിപടിയായി ഓരോരോ പണികള്‍ ചെയ്യുകയായിരുന്നു. നീണ്ടു, നീണ്ടു മൂന്നു കൊല്ലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍,

ഇന്നച്ചന്റിടം,

നൂറുപേര്‍ക്ക്‌ യഥേഷ്ടം വാഴാന്‍ കഴിയുന്നൊരു കൊട്ടാരമായി.

മലയാകെ തട്ടുകളായി തിരിച്ച്‌ കയ്യാലകള്‍ വേണ്ടിടത്ത്‌ കയ്യാലകളും, മതിലുകള്‍ വേണ്ടിടത്ത്‌ മ തിലുകളും പണിതുയര്‍ത്തി, ടാര്‍ വിരിച്ചൊരു പാതയും തീര്‍ത്തു.

മലമുകളില്‍ തന്നെ ഒരു കാവും, കാവില്‍ താഴുന്ന വെള്ളത്തിന്‌ ഒലിച്ചിറങ്ങി സംഭരിക്കപ്പെടാനൊരു കുളവും പണിതു. മല മുകളില്‍ തന്നെ തടാകം പോലൊരു ജല സംഭരണി തീര്‍ത്തു. പെയ്യുന്ന ജലമാകെ മലയില്‍ തന്നെ താഴ്ന്നിറങ്ങാനായിട്ട്‌ മഴക്കുഴികളും തീര്‍ത്തു.

മാവും പ്ലാവും തെങ്ങും കമുകും ആഞ്ഞിലിയും വച്ചു പിടിപ്പിച്ചു. അവയിലൊക്കെ കയറിപ്പടരാന്‍ പടര്‍പ്പുകളേയും വള്ളികളേയും അനുവദിച്ചു.

പക്ഷികള്‍ക്ക്‌ ചേക്കറാന്‍ വാതിലുകള്‍ തുറന്നു വച്ചു , അണ്ണാറക്കണ്ണനു തിന്നാന്‍ പേരക്കകള്‍ കായ്ചു പഴുക്കാന്‍ അനുവാദം കൊടുത്തു. കപ്പയും ചേനയും ചേമ്പും വാഴയും
ഇടവിളകളായി.

ആടുകളും മാടുകളും കോഴിയും പൂച്ചയും പട്ടിയും ആരുടെയെല്ലാമോ കൈയ്യില്‍ തൂങ്ങി വന്നു ചേര്‍ന്നു.

അങ്ങിനെ,

ഇന്നച്ചന്റിടം നഗരമദ്ധ്യത്തിലെ ഒരു കുളിര്‍മയായി….

അതു വഴി കടന്നു പോകുന്ന അന്യനാട്ടുകാര്‍ക്കൊരു കാഴ്ചയായി.

ഇന്നച്ചനോ, ആ കൊട്ടാരത്തില്‍, സുഖസമൃദ്ധിയില്‍ വാഴുന്നു.

കൊട്ടാരമെമ്പാടും തോക്കു ധാരികളായ കരിമ്പുച്ചകള്‍ ചെവികൂര്‍പ്പിച്ചു നടക്കുന്നു. ഇന്നച്ചന്റെ ഭാര്യ വെറോണിക്കക്കും മക്കള്‍ ഗിഫ്റ്റിക്കും ലക്കിക്കും എന്തും ചെയ്തു കൊടുക്കാന്‍ പരിവാരങ്ങള്‍ മത്സരിച്ചു നടക്കുന്നു. അവരേയും നിരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട്‌ സുരക്ഷാ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ കഴുകന്‍ കണ്ണുകളുമായി ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നു.

ആ ഇന്നച്ചന്റെ ഒരു ദിവസം തുടങ്ങകയാണ്‌. പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളൊന്നും പൊതുജനത്തെ കാണിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും അതുകള്‍ പോലും ക്യാമറ പകര്‍ത്തി സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന
താണ്‌ നാട്ടു കേള്‍വി. അതെന്താകിലും പ്രഭാത കൃത്യങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ്‌; പ്രാതല്‍ കഴിഞ്ഞ്‌ ട്രെസ്സിംഗ്‌ ടേബിളില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ മുതല്‍ ക്യാമറകള്‍ ദൃശ്യങ്ങള്‍ കാണിച്ചു തുടങ്ങുന്നു.
വെബ്ബിലൂടെ, ഇന്നച്ചൻ ഡോട്ട്‌ കോമിലൂടെ വേണ്ടവരെല്ലാം കാണുന്നു.

മുറിയിലേക്ക്‌ മുറിക്കയുന്‍ ബനിയനിലും വെളുത്തൊരു മുണ്ടിലും എത്തിയ ഇന്നച്ചനെ ആദ്യം പാന്റിടുവിക്കുകയും ഷര്‍ട്ട്‌ ഇടുവിച്ച്‌ ടൈ കെട്ടി കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനു വേണ്ടി മാത്രം രണ്ടു പേരാണ്‌ മുറിയിലേക്ക്‌ വന്നത്‌. അവരുടെ ഉഴം കഴിഞ്ഞ്‌ പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ മേക്കപ്മാന്‍ മുടി ചീകിയൊതുക്കി, മുഖത്ത്‌ കുറച്ച്‌ പൌഡറിട്ട്‌, അയാളുടെ സ്വതസിദ്ധമായ ശൈലിയില്‍, കര ചലനങ്ങളാല്‍ അവിടവിടെ ചില സ്പര്‍ശനങ്ങളും തട്ടലും മുട്ടലും കൊടുത്ത്‌ കോട്ടിടുവിച്ച്‌ ഇന്നച്ചനെ ജെന്റില്‍മാനാക്കി പ്രധാന മുറിയിലേക്ക്‌ ആനയിക്കുന്നു.

മുറിയിലെ വിളക്കുകളെല്ലാം തെളിയുന്നു, (പധാനയിടം തയ്യാറാക്കുന്നവര്‍ അവസാന മിനുക്കു പണികള്‍ ചെയ്ത തീര്‍ത്ത്‌ ഇന്നച്ചന്‌ മുന്നില്‍ ഓച്ചാനിച്ച്‌ ഒരു മിനിട്ട്‌ നിന്ന്‌, മുഖം
തെളിഞ്ഞെന്നു കണ്ട്മുറി വിടുന്നു.

മുറിയില്‍ സജ്ജീകരിച്ചിരുക്കുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളിലേക്ക്‌, കമ്പ്യൂട്ടറുകളുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ എഞ്ചിനീയര്‍മാരെത്തിച്ചേരുന്നു. അവരെല്ലാം ജെന്റില്‍മാന്‍ സ്റ്റൈലുകളിലാണ്‌. അവര്‍ക്ക്‌
മുന്നിലെ കമ്പ്യൂട്ടറുകളെ തുറന്ന്‌ പ്രവര്‍ത്തന സജ്ജമാക്കിക്കൊണ്ട്‌ കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.

പ്രധാന മണ്ഡപത്തില്‍ കയറി സിംഹാസനത്തില്‍ ഇന്നച്ചൻ ഇരിക്കുന്നു. ഇന്നച്ചന്റെ മനോഹരമായ മുഖത്ത്‌ പുഞ്ചിരി വിടരുന്നു. ക്ലീന്‍ ഷേവ്‌ ചെയ്ത, മൂത്ത കുമ്പളങ്ങ പോലുള്ള മുഖത്തിന്‌ അസാധാരണമായൊരു വശ്യത തന്നെയുണ്ട്‌.

ഇന്നച്ചന്റെ മുന്നിലേക്ക്‌ കിന്നരികളാലും വര്‍ണ്ണ തോരണങ്ങളാലും അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നൊരു ടേബിള്‍ മണ്ഡപത്തിന്റെ അടിയില്‍ നിന്നും ഉയര്‍ന്നു വരുന്നു.

മാസ്മരിക ശക്തിയാവാഹിച്ചിരിക്കുന്നൊരു മണിനാദം അവിടമാകെ നിറയുന്നു.

ഇന്നച്ചന്‍ ഒന്നു കൂടി ഉഷാറായി, പറയുന്നു.

-നാം തുടങ്ങുകയാണ്‌.

മുപ്പതോളം വരുന്ന കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വിദഗ്ധര്‍ ഒന്നനങ്ങിയിരുന്നു.

ഇന്നച്ചൻ ടേബിളിന്റെ വലിപ്പ്‌ തുറന്ന്‌ ഒരു കുത്ത്‌ ചീട്ടെടുത്ത്‌ മേശമേല്‍ വച്ചു ക്യാമറയെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.

ചീട്ടുകള്‍ കശക്കി മൂന്ന്‌ ചീട്ടുകള്‍ തിരഞ്ഞെടുത്ത്‌ ക്യാമറകള്‍ക്ക്‌ കാണാവുന്ന വിധത്തില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നു.

ഇന്നച്ചൻ പറയുന്നു.

ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ചീട്ടുകള്‍ ഒരു ക്ലാവര്‍ റാണിയും ഒരു ആടുതന്‍ ഏഴും ഒരു ഡൈമന്‍ എട്ടുമാണ്‌.

ഒരു ചീട്ട്‌ ഇടതുകൈയിലും രണ്ടു ചീട്ടുകള്‍ വലതു കൈയിലും വച്ചിട്ട്‌ (പഖ്യാപിക്കുന്നു.

-വെയ്യ്‌ രാജാ വെയ്യ്‌, ഒന്നു വെച്ചാല്‍ രണ്ടു കിട്ടും, രണ്ടു വെച്ചാല്‍ നാലു കിട്ടും, നാലു വെച്ചാല്‍ എട്ടു കിട്ടും… ആര്‍ക്കും വെയ്ക്കാം, എന്തും വെയ്ക്കാം എവിടെയും വെയ്ക്കാം…
പടത്തില്‍ വെച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ നമ്പറില്‍ വെച്ചാല്‍ കമ്പനിക്ക്‌… വെയ്യ്‌ രാജാ വെയ്്‌….

പ്രഖ്യാപനം തീര്‍ന്നയുടന്‍ ഇന്നച്ചന്റെ കൈകള്‍ മിന്നല്‍ വേഗത്തില്‍ ചലിക്കുന്നു. ചീട്ടുകളെ മേശമേല്‍ കമഴ്ത്തി വക്കുന്നു.

ത്ധടുതിയില്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വിദഗ്ധര്‍ മെയിലുകള്‍ പരതി തുടങ്ങി, വായിച്ചു തുടങ്ങി, മറുപടി കൊടുത്തു തുടങ്ങി……

നിമിഷങ്ങള്‍ നീങ്ങവെ,

ഓരോ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വിദഗ്ധരും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,

൮ണ്‍ ലാക്ക്‌ ഫ്രം യു എസ്‌ എ ഇന്‍ ലെഫ്റ്റ്‌ കാര്‍ഡ്‌, സ്ഥിരം കളിക്കാരന്‍ ആണ്‌.

ടൂ ലാക്ക്‌ (ഫ്രം യൂ കെ ഇന്‍ റൈറ്റ്‌ കാര്‍ഡ്‌, പുതിയ ബിസിനസ്സ്കാരനാണ്‌.

ടെണ്‍ ലാക്ക്‌ ഫ്രം ഇന്ത്യാ, ഐ എ സ്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്‌.

അങ്ങിനെ,

ലക്ഷങ്ങള്‍, കോടികള്‍, സ്ഥലങ്ങള്‍, കെട്ടിടങ്ങള്‍, സ്ഥാനങ്ങള്‍, മാനങ്ങള്‍, ഒരു സ്ര്രീയെയും വാതു വച്ചിരിക്കുന്നു. അത്‌ ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നുമാണ്‌. ഇന്നച്ചന്റെ ചീട്ടുകളി ചരിധ്ര ത്തില്‍ ഇത്‌ മൂന്നാമത്തെ സ്ത്രീയാണ്‌. ഇതിന്‌ മുമ്പ്‌ രണ്ടും ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നു തന്നെയായിരു
ന്നു. വാതു വയ്പുകാരുടെ ഭാര്യമാരെ തന്നെയാണ്‌ വച്ചിട്ടുള്ളതും. അവരെല്ലാം ധര്‍മപുത്രന്മാരാണ്‌. ഇന്ത്യാക്കാരായ ധര്‍മപുത്രന്മാര്‍ക്കേ ഭാര്യയെ പണയം വക്കാന്‍ കഴിയുകയുള്ളു. കാരണം ഭാര്യമാരുടെ മേലുള്ള ആധിപത്യം ഇന്ത്യന്‍ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്‌.

മുമ്പ്‌ വാതു വയ്പില്‍ കിട്ടിയ ഒരു സ്ത്രീയെ, ആ കളിയില്‍ തന്നെ ചിത്രത്തില്‍ പണം വച്ചൊരു അറബി എണ്ണ മുതലാളിക്ക്‌ കൊടുത്ത്‌ ഇന്നച്ചൻ അയാളുടെ ്രിയപ്പെട്ടവനായി. മറ്റൊരിക്കല്‍ കളി കഴിഞ്ഞ അടുത്ത നാളില്‍ കൊൽക്കത്താ നഗരത്തില്‍ നിന്നും ഇന്നച്ചന്റെ
കിങ്കരന്മാര്‍ തപ്പിയെടുത്തു കൊണ്ടു വന്ന്‌ സ്ത്രീയെ രണ്ട്‌ അഭ്യുദയകാഠക്ഷികള്‍ കസ്റ്റടിയിൽ വച്ച്‌, കൊണ്ടു നടന്ന്‌, സ്റ്റാര്‍ ഹോട്ടലുകളില്‍ പാര്‍ത്ത്‌, രണ്ട്‌ ശ്രേഷ്ട സമുദായ നേതാക്കളെ
കാണിച്ച്‌, ഒരു വ്യവസായ പ്രമുഖന്റെ കൂടെ ഒരു രാത്രിയില്‍ കഴിയാന്‍ അനുവദിച്ച്‌, ഒരു സംസ്ഥാന മന്ത്രിയുടേയും രണ്ട്‌ കേന്ദ്ര ജനപ്രതിനിധികളുടേയും കൂടെ വേദി പങ്കിട്ട്‌ രണ്ടു മാസ ശേഷം ഒരു ഹോങ്കോങ്ങ്‌ മലയാളിക്ക്‌ സ്പാ സെന്ററിന്റെ ഷോക്കേസില്‍ വയ്ക്കാന്‍ കൊടുത്ത്‌ അഞ്ചു ലക്ഷം രൂപ ഇനാം വാങ്ങി.

വാതു വയ്ക്കുന്ന പണങ്ങളെല്ലാം അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ നെറ്റ്‌ ബാങ്കിംഗ്‌ വഴി ഇന്നച്ചന്റെ അക്കണ്ടുകളിലെത്തിച്ചു ചേര്‍ക്കാന്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വിദഗ്ധര്‍ വൈദഗ്ധ്യം തെളിയിച്ചിട്ടുള്ളവരാണ്‌. മറ്റ്‌ സ്ഥാപര ജംഗമ വസ്തുക്കള്‍ ആഗോളത്തിലെവിടെ ആയിരുന്നാലും ഇന്നച്ചന്റെ കിങ്കരന്മാര്‍, കമ്മീഷന്‍ പറ്റുന്നമറ്റുള്ളവരുടെ, രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ തന്നെ കിങ്കരന്മാര്‍, വാടകക്കു കിട്ടുന്ന ജോലിക്കാര്‍ ഇന്നച്ചന്റെ അധീനതയില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ത്തിരിക്കും. ചിലപ്പോള്‍ അതിന്‌ ചില കൊടുക്കലു വാങ്ങലുകള്‍ നടക്കാറുണ്ടെങ്കിലും വിജയം ഒടുക്കം ഇന്നച്ചനുള്ളതു തന്നെയായിട്ടാണ്‌ നടന്നു വരുന്നത്‌.

വാതു വയ്പില്‍ സ്വ മന്ത്രി സ്ഥാനം തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ട്‌ സ്ഥിര ബുദ്ധി പോയൊരു ദേശീയ നേതാവ്‌ ഇന്നച്ചന്റെ അനുഭവത്തിലുണ്ട്‌. പക്ഷെ, പ്രതങ്ങള്‍ അതിനെവപ്പറ്റിയെഴുതിയത്‌അനാരോഗ്യം കാരണം മന്ത്രിസ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞതാണെന്നാണ്‌. പിന്നീട്‌ വന്നൊരു ശുഭ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ യുവജന പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു രാജ്യസഭാംഗം മന്ത്രിയായി സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്തുകയുമുണ്ടായി.

ലക്ഷങ്ങള്‍ മാത്രം പൌരന്മാരുള്ളൊരു രാജ്യത്തെ രാജാവ്‌ കിരീടവും ചെങ്കോലും നഷ്ടപ്പെട്ട്‌, സിംഹാസനം വിട്ടൊഴിഞ്ഞ്‌ പിച്ചച്ചട്ടിയുമായിട്ട്‌ ലോക മഹാരാഷ്ര്രങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ കൈ നീട്ടി നില്ക്കേണ്ടി വന്നിട്ടിണ്ട്‌. പതിനായിരക്കണക്കിന്‌ കോടി രൂപ ആസ്തിയുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഗള്‍ഫ്‌ വ്യവസായ പ്രമുഖന്‍ ഇന്ന്‌ ഇന്നച്ചിടത്ത്‌ സെകൃൂരിറ്റിയായി ജോലി നോക്കുന്നുണ്ട്‌.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ, വെറോണിക്കയുടെ അടുക്കളയിലെ പാത്രം കഴുകുന്ന ജോലിക്കാരിയാണ്‌. രണ്ടു പെണ്‍മക്കള്‍ ഇന്നച്ചന്റെ അഭ്യുദയകാഠക്ഷികളുടെ ഏണിയിലെ രണ്ടു പടികളാണ്‌.

അക്കഥകളെല്ലാം ഇന്നച്ചന്റെ തൊപ്പിയിലെ തുവലുകളാണെന്നാണ്‌ അഭ്യുദയകാംക്ഷികള്‍ പറയുന്നത്‌.

ഇന്നച്ചനെ കുറിച്ച്‌ നാടോടി കഥകളും കെട്ടു കഥകളും നിലവിലുണ്ട്‌. അതു പറഞ്ഞു നടക്കുന്നൊരു വിഭാഗം തന്നെയുണ്ട്‌. അവര്‍ക്ക്‌ തക്കതായ പ്രതിഫലവും കിട്ടുന്നുണ്ട്‌.

ഒരു നാള്‍ രാവിന്റെ അന്ത്യയാമങ്ങളില്‍ ഒന്നില്‍ ഇന്നച്ചന്റിടത്തിനടുത്ത മലയിലിലെ ഒരു സ്ഥിരം താമസക്കാരന്‍ മുധ്ര വിസര്‍ജനത്തിന്‌ ഉറക്കപ്പിച്ചോടുകൂടി മുറ്റത്തിരിക്കവെ, ഇന്നച്ചന്‍, കൊട്ടാരത്തിന്റെ മേലെ പ്രകാശിതനായി നില്കുന്നതു കണ്ടെന്നും ഗീവറുഗീസ്‌ പുണ്യാളനെപ്പോലെ തോന്നിയെന്നും മൂര്‍ച്ഛിച്ചു വീണു പോയ അയാള്‍ നേരം നന്നേ വെളുത്തതിനു ശേഷമാണ്‌ മുറ്റത്തു നിന്നും എഴുന്നേറ്റതെന്നും ഒരു കഥ.

മുച്ചീട്ടു കളിക്കാനായി ക്യാമറക്കു മുന്നില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഇന്നച്ചന്റെ തലക്കു ചുറ്റും ഒരു പ്രകാശ വളയം കാണാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടെന്ന്‌ പ്രശസ്തമായ മറ്റൊരു കഥ.

ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍ നിന്നും ഒരു കോടി ജനങ്ങളെങ്കിലും കാണുന്ന, കേള്‍ക്കുന്ന, അറിയുന്ന ഇന്നച്ചനായതില്‍ എന്തെല്ലാമോ ഉണ്ടെന്ന്‌ അഭ്യുദയകാംക്ഷികള്ളാത്തവരും പറയുന്നുണ്ട്‌.
വ്യത്യസ്ഥമായ പല കാഴ്ചകളും സീരിയലുകളായും ചലച്ചിത്രങ്ങളായും സമൂഹത്തിന്‌ മുന്നില്‍ അവതരരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്‌. ഫീച്ചറുകളായും കഥകളായും, കവിതകളായും പ്രതങ്ങളും പലതും പറഞ്ഞ്‌ കഴിഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്‌.

അപ്രകാരം ഇന്നച്ചന്‍ മുച്ചീട്ടു കളിച്ചും, പൊതു ജനം വാതു വച്ചും നേടുകയും നഷ്ടപ്പെടുകയും, കൊള്ളുകയും കൊടുക്കുകയും, മാമലകളേറുകയും മഹാസമുദ്രത്തില്‍ നീന്തുകയും ചെയ്തു വരവെ,

ഒന്നും രണ്ടും ദിന രാത്രങ്ങളല്ല വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, ഇന്നച്ചനെ അറിയാത്തവരെ ക്കൂടി അറിയിച്ചു കൊണ്ട്‌; പ്രത്യേക വാര്‍ത്തകളൊന്നും കോളിളക്കം സൃഷ്ടിക്കാത്ത നേരത്ത്‌,
അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റുള്ള കോളിളക്കങ്ങളെല്ലാം ഒഴിഞ്ഞ്‌ കാറും കോളു മില്ലാതെ മനുഷ്യ മനസ്സുകള്‍ ശാന്ത സമുദ്രം പോലെ ആഴങ്ങളെ പുല്‍കി കൊണ്ടിരിക്കവെ,

ഒരിടതുപക്ഷ ചാനല്‍ ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താനെക്കുറിച്ച്‌ ഒരു എക്സ്ക്ളൂസീവ്‌ വാര്‍ത്ത കൊണ്ടു വന്നു. അത്തെ, അദ്ദേഹം തന്നെ, പണ്ടെന്നോ ഒരു പി എസ്‌ സി പരീക്ഷക്കുണ്ടായിരുന്ന ചോദ്യത്തിന്‌ ഏതോ ഒരു പരീക്ഷാര്‍ത്ഥി കല്ലായ്‌ തീരത്തെ ഒരു തടികച്ചവടക്കാരനാ
ണെന്ന്‌ ഉത്തരം എഴുതി വാര്‍ത്ത സൃഷ്ടിച്ച ആളു തന്നെ, മരച്ചുവട്ടില്‍ ചാരു കസേരയില്‍ മയങ്ങി കിടക്കുകയും ഇടക്കിടക്ക്‌ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റിരുന്നു വിശ്വ സാഹിത്യം രചിക്കുകയും
ചെയ്തിരുന്ന, പഴയൊരു ഫയല്‍മാന്റെ ചങ്കുറ്റത്തോടുകൂടി, ഒറ്റ മുണ്ടു മാത്രമുടുത്ത്‌, കട്ടന്‍ ബീഡി വലിച്ചിരിക്കുന്ന സാക്ഷാല്‍ വൈക്കം മുഹമ്മദു ബഷീറിനെക്കുറിച്ചു തന്നെ,

അദ്ദേഹമാണത്രെ ആദ്യമായി സാഹിത്യത്തില്‍, മലയാള സാഹിത്യത്തില്‍ മാത്രമല്ല വിശ്വ സാഹിത്യത്തില്‍ തന്നെ മുച്ചീട്ടു കളി കൊണ്ടു വന്നിരിക്കുന്നത്‌. “വെയ്ക്ക്‌ രാജാവെയെക്കുന്ന്‌ ആദ്യം പഞ്ഞത്‌ ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പോക്കറാണത്രെ. ആ പ്രഖ്യാപനം, ശ്രീമാന്‍ ഇന്ന
ച്ചന്‍ കോലപ്പിയടിച്ചിരിക്കുകയാണത്രെ… ഇന്നച്ചന്റെ ജീവചരിത്രവും ഏതാണ്ട്‌ ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പോക്കറിന്റേതു പോലെയാണത്രെ……..

ഇത്തിരി പോന്നൊരു മുറി വാടകക്കെടുത്താണത്രെ ഇന്നച്ചനും ഭാര്യ വെറോണിക്കയും ജീവിതം തുടങ്ങിയത്‌.

അതിന്‌ ഇന്നച്ചൻ പണ്ടൊരു മഞ്ഞ പ്ര്രത്തിന്‌ മറുപടിയും കൊടുത്തിട്ടുള്ളുതാണ്‌, അയാളുടെ അപ്പന്‌ ആറ്‌ ആണ്‍ മക്കളും നാലു പെണ്‍ മക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും കൂടി കഴിഞ്ഞ്‌ വന്നിരുന്നത്‌ രണ്ടു മുറിയും അടുക്കളയുമുള്ള വീട്ടിലായിരുന്നു. അമ്മയും അപ്പനുംകൂടി ഒരു മുറിയില്‍ കിടക്കും, മുലകുടിക്കുന്ന കുട്ടിയുള്ളപ്പോള്‍ അതും കൂടെ കിടക്കുo.ബാക്കിയെല്ലാവരും കൂടി അടുത്ത മുറിയില്‍ഉറങ്ങുകയും ചെയ്തു വന്നു. മുത്ത സന്തതി
യായ ഇന്നച്ചൻ കല്യാണം ചെയ്തപ്പോള്‍ ഭാര്യയുമൊത്ത്‌ കിടക്കാനിടമില്ലാതെ വരികയും വാടക മുറിയിലെത്തിപ്പെടുകയുമായിരുന്നെന്ന്‌, അന്നു പറഞ്ഞ കഥ, ഇന്നും ഇന്നച്ചൻ മാറ്റി പറയാന്‍ സാദ്ധ്യതയില്ല.

അദ്ധ്വാനിക്കുന്ന പണികള്‍ ചെയ്യാന്‍ മടിയായിരുന്നുതു കൊണ്ട്‌ കണ്ടെത്തിയ ജോലിയാണ്‌ മുച്ചീട്ടുകളി. അല്ലാതെ ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പോക്കറിനെപ്പോലെ സ്ഥലത്തെ ബുദ്ധി ജീവിയായിരുന്നതു കൊണ്ടോ ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താനെ നേരത്തെ അറിയുന്നതു കൊണ്ടോ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വ സാഹിത്യം കാണാതെ പഠിച്ച്‌ പകര്‍ത്തിയതോ അല്ലെന്ന്‌ അടുത്ത നാളില്‍ ഏതോ ഒരു
വായനക്കാരന്റെ എതിര്‍ എഴുത്ത്‌ വന്നു.

അയാള്‍ സമര്‍ത്ഥിക്കുന്നു, ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പോക്കറിനെപ്പോലെ ഒരു ചന്തയില്‍ മാത്രമല്ല ഇന്നച്ചൻ കളിച്ചിരുന്നത്‌, അടുത്ത ചന്തകളിലും, ഉത്സവ പറമ്പുകളിലും, പെരുന്നാള്‍ പറമ്പുകളിലും, ചന്ദനക്കുടങ്ങള്‍ക്കും തന്റെ കൈവിരല്‍ വേഗതകാണിച്ച്‌ ആളുകളെ സ്തബ്ദരാക്കിയുരുന്നു.

ഇന്നച്ചന്‍ ഇതേവരെ ഒരു മണ്ടന്‍ മുത്തപ്പയേയും ബീഡി വലി പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. ശ്ര്തുക്കളായിട്ട്‌ മൂരാച്ചി പോലീസുകാരില്ല (അവരൊക്കെ അഭ്യുദയകാഠക്ഷികളായിപ്പോയതാണെന്ന്‌
എതിര്‍ വാദം), ലോക സുന്ദരിയായ സൈനബ എന്നൊരു മകളില്ല, ആനവാരി രാമന്‍ നായരേയും പൊന്‍കുരിശ്ഗു തോമയെയും അറിയുകയുമില്ല.

വാര്‍ത്തകള്‍ ജനിച്ച ആദ്യ നാളുകളില്‍ ചാനലുകള്‍ വഴി, പ്രതങ്ങള്‍ വഴി ഇന്നച്ചൻ പെയ്ത്‌ ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു, ന്യൂന മര്‍ദ്ദം കയറി പെയ്യുന്നതുപോലെ, നിലക്കാതെ, പേമാരിയായി. കാറ്റും ഇടക്കിടക്ക്‌ നടുക്കുന്ന വിധത്തിലുള്ള ഇടിയും മിന്നലും, ഉരുള്‍ പബൊട്ടലുകളും വെ ള്ളപ്പൊക്കവും അനിയന്ത്രിതമായി എത്തി ജന ജീവിതത്തെ സാരമായി ബാധിക്കുകതന്നെ ചെയ്തു.

പെയ്തിറങ്ങിയ കഥകള്‍ക്ക്‌ ആദ്യം കണ്ട ഭാവമല്ലാതെയായി, ഏതോ നിനച്ചിരിക്കാത്ത നിമിഷത്തില്‍ വിശ്വ സാഹിത്യകാരനായ ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താന്‍ പെട്ടന്ന്‌ കരുവല്ലാതെയായി. അവരുടെ ലക്ഷ്യം മണ്ടന്‍മുത്തപ്പയൊ, ഒറ്റക്കണ്ണന്‍ പോക്കറോ, വിശ്വസുന്ദരി സൈനബയൊ അല്ലായിരുന്നെന്ന്‌ എഴുത്തുകള്‍ വന്നു. അവരൊക്കെ ആദ്യ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റാന്‍ വേണ്ടിയിറക്കിയ പരസ്യ മോഡലുകള്‍ മാത്രമായിരുന്നെന്ന്‌ ജനം വിമര്‍ശിച്ചു. ബേപ്പൂര്‍ സുല്‍ത്താനെ
ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യത്തിലേക്ക്‌ വലിച്ചിറക്കിയത്‌ ശരിയായില്ലായെന്ന്‌ സാംസ്കാരിക പ്രവര്‍ത്തകര്‍, തലമുതിര്‍ലന്ന എഴുത്തുകാര്‍ പ്രസ്താവിച്ചു.

കഥകളില്‍ ഇന്നച്ചന്‍ തന്നെ കേന്ദ്ര ബിന്ദുവായി മാറി. അയാള്‍ വാരിക്കൂട്ടിയ കോടാനു കോടി പണം, അതിന്റെ വരവ്‌ ഉറവിടങ്ങള്‍, ചെലവഴിക്കപ്പെടുന്ന മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍, കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന കരങ്ങള്‍, ആ കരങ്ങള്‍ ഉറച്ചിരിക്കുന്ന തോളുകള്‍, ആ തോളുകള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന
ദേഹങ്ങള്‍, ദേഹങ്ങളെ ക്രേനദ്രീകരിച്ചു നിര്‍ത്തിയിരിക്കുന്ന ബുദ്ധിസ്ഥാനങ്ങല്‍…..

ഈഹാപോഹങ്ങളെ നിരത്തി ആദ്യം (പ്രകടനങ്ങള്‍ നടത്തിയെങ്കിലും പിന്നീട്‌ വ്യക്തികളെ വ്ൃക്തമാക്കിക്കൊണ്ടും കഥകള്‍ മെനഞ്ഞു. ന്യായ അന്യായങ്ങള്‍ തിരിക്കുന്നിടത്ത്‌, ഭാര്യയെ പണയം വച്ച ധര്‍മപുത്രന്മാരും കിരീടവും ചെങ്കോലും നഷ്ടപ്പെട്ട രാജാക്കന്മാരും
ത്രാസിന്റെ ഒരു തട്ടില്‍ നിന്നപ്പോള്‍ മറുതട്ടില്‍ ഇന്നച്ചനേയും മുഖങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിയപ്പെട്ട അഭ്യുദയകാഠക്ഷികളേയും കയറ്റി നിര്‍ത്തി. ഇവരെയൊക്കെ കാണിക്കുന്നതിന്റെ കുടെ ചാനലുകാര്‍,
ഹോംങ്കോങ്ങ്‌ സ്പായില്‍ പില്ലലമാരയില്‍ കാഴ്ച വസ്തുവായി വച്ചിരിക്കുന്ന നഗ്നയായ കൊല്‍ക്കൊത്തകാരിയെ നിഴല്‍ രുപമായും, എണ്ണ മുതലാളിയായ അറബി കൊണ്ടുപോയ സത്രീയെക്കൊണ്ട്‌ പ്രകൃതി വിരുദ്ധ ലീലാവിലാസമാടിക്കുന്ന കാഴ്ചകള്‍ അവ്യക്തമായും നിരന്തരം കാണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിഴലാട്ടം മാറ്റി, അവ്യക്തത നീക്കി കാണുവാന്‍ തങ്ങളുടെ വെബ്ബ്‌ സൈറ്റ്‌ സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ ക്ഷണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പ്രതക്കാരാണെങ്കില്‍, ആ സ്ത്രീകളുടെ അശ്ലീലമായിടങ്ങളിലെല്ലാം കറുത്ത ഇന്‍സുലേഷന്‍ ടേപ്പൊട്ടിച്ച്‌ വാര്‍ത്തകള്‍ക്കിടയില്‍ പോസ്റ്റു ചെയ്തും കാണിച്ച്‌ ചാനലുകാരെ കടത്തി വെട്ടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. (പമുഖമാരായൊരു ദിനപത്രം ഇന്നച്ചന്റെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ഫോട്ടോകള്‍ കാണിച്ച്‌, വ്യത്യസ്തമെന്നത്‌, ശൈശവത്തില്‍ ഇഴഞ്ഞും, ബാല്യത്തില്‍ നടന്നും, കൌമാരത്തില്‍ ഓടിയും യാവനത്തില്‍ നടനമാടിയും മദ്ധ്യ വയസ്സില്‍ വീണ്ടും നടന്നും നീങ്ങുന്ന
ചിത്രങ്ങള്‍ കാണിച്ച്‌ ഫീച്ചര്‍ എഴുതി. അവരുടെ പ്രതി പ്രതം, ഇന്നച്ചന്റെ ശൈശവ കൌമാരകാല ഘട്ടത്ത്‌ ഫോട്ടോകള്‍ എടുത്തു സൂക്ഷിക്കാന്‍ കഴിവുണ്ടായിരുന്നവരല്ല ഇന്നച്ചന്റെ അപ്പനമ്മമാ
രെന്നും, പത്തു മക്കളെ പോറ്റി വളര്‍ത്താന്‍ തന്നെ പാടുപെട്ട പാക്കു കച്ചവടക്കാരന്‌ ഫോട്ടോ കള്‍ എടുത്തു സൂക്ഷിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞുവെന്ന്‌ പറയുന്നതു തന്നെ സമൂഹത്തെ തെറ്റിദ്ധാരണയി
ലേക്ക്‌ നയിക്കുന്ന വാര്‍ത്തയാണെന്ന്‌ തെളിയിച്ച്‌ മറ്റൊരു ഫീച്ചറെഴുതി.

ഒരു, അപസര്‍പ്പക കഥയെഴുത്തകാരായ വാരിക ഇന്നച്ചൻ വാങ്ങിക്കൂട്ടിയിരിക്കുന്ന സ്വത്തുവകകളെയും സ്ഥിരം ബാങ്ക്‌ ഡെപ്പോസിറ്റുകളെയും വിദേശ ബാങ്കുകളിലെ അക്കണ്ടു
കളെയും അക്കങ്ങളും അക്ഷരങ്ങളും കൂട്ടി കലര്‍ത്തിയെഴുതി മാലോകരെ ബോധവാന്മാരാക്കി.

ചായങ്ങള്‍ കഴുകിമാറ്റിയും പുതിയ ചായങ്ങള്‍ തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചും പല ചേരികളായി തിരിഞ്ഞും, ചേരികള്‍ തന്നെ പരസ്പരം കുത്തിയും പുതിയ മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചും
പഴയ മാനദണ്ഡങ്ങളെ മുറുകെ പിടിച്ചും വ്യക്തികളും കൂട്ടായ്മകളും സമൂഹവും രാഷ്ദ്രീയ പാര്‍ട്ടികളും ചര്‍ച്ചുകള്‍ നടത്തി.

ഇന്നച്ചന്‍ വിശ്വാസ വഞ്ചകനായി കോടതി കയറി,

റിമാന്റ്‌ ചെയ്യപ്പെട്ടു,

ജയിലിലായി.

സംസാഥാനത്തിലകത്തും, പുറത്തും,

രാജ്യത്തിനകത്തും പുറത്തും,

പല രാജ്യങ്ങള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടതനുസരിച്ചും,

തെളിവെടുപ്പിനും, കോടതിയില്‍ ഹാജരാക്കുന്നതിനും ഇന്നച്ചനെ അകമ്പടിയോടെ കൊണ്ടു നടന്നു.

അപ്പോഴും, ഒരിക്കല്‍പോലും ഇന്നച്ചന്റെ മുഖം മൂഠനമായില്ല. മുത്ത കുമ്പളങ്ങയുടേതു പോലുള്ള മുഖത്ത്‌ സ്വതസിദ്ധമായ പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു നിന്നു. അതിനെ അഹങ്കാരമെന്നും, സമൂഹത്തോടുള്ള പുച്ഛമെന്നും, ധനം വാഴുന്നവന്റെ നെഞ്ചുക്കെന്നും ജനം വിധിയെഴുതി. അങ്ങിനെ വിധിയെഴുതാന്‍ ഉതകും വിധത്താലായിരുന്നു മാധ്യമ വിചാരണകള്‍. കോടതി
വിചാരണയേക്കാള്‍ വിദഗ്ധമായിട്ട്‌ മാധ്യമങ്ങള്‍ കിട്ടിയ അറിവുകളെ കാര്യകാരണ സഹിതം കീറി മുറിച്ചു.

സാദാപോലീസും, രഹസ്യപോലീസും, ഇന്റര്‍പോളും കാണാത്തകാര്യങ്ങള്‍ കൂടി മേശയുടെ അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും ഇരുന്ന്‌ ചര്‍ച്ച ചെയ്ത്‌, വാഗ്വാദങ്ങള്‍ നടത്തി കിള്ളിക്കീറി ജനങ്ങള്‍ക്കു മുന്നിലേക്ക്‌ ഇട്ടു കൊടുത്തു. ജനങ്ങള്‍ കോടതിക്ക്‌ മുമ്പെ വിധിയെഴുതി.

ഇന്നച്ചനെന്ന മുച്ചീട്ടുകളിക്കാരന്‍ വിശ്വാസ വഞ്ചനകാണിച്ച്‌ കോടാനുകോടി രൂപ തട്ടി ച്ചെടുത്തു, ആഡംബരമായി ജീവിച്ചു. തരാതരം പോലെ വിദേശകാറുകള്‍ ഉപയോഗിച്ചു.
ഭാര്യയും മക്കളും നിത്യേന ഫ്രൈഡ്‌ റൈസും ചിക്കനും കഴിച്ചു. (വെറോണിക്കക്ക്‌ ഫ്രൈഡ്‌ റൈസ്‌ അല്ലാതെ ചൈനീസ്‌ ഫുഡും മറ്റും ഉണ്ടാക്കാന്‍ അറിയില്ലെന്ന്‌ നേരത്തെ കണ്ടെത്തിയിരുന്നതു കൊണ്ടാണ്‌ ഇങ്ങിനെയൊരു തീരുമാനത്തില്‍ എത്തിയതെന്ന്‌ അനുമാനിക്കാം).

വാനത്തുയര്‍ന്ന ന്യൂനമര്‍ദ്ദങ്ങളൊക്കെ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. ജനങ്ങള്‍ മഴയെ ശപിച്ചു തുടങ്ങി.

ചാനലുകളും പ്രരമാധ്യമങ്ങളും ഇന്നച്ചനെയും രണ്ടു സ്ര്രീകളെയും പല ആംഗിളുകളിലും മിക്സ്‌ ചെയ്ത്‌ പല വര്‍ണ്ണങ്ങളിലും കാണിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

സ്വാദിഷ്ടമായ ഭക്ഷണമായിരുന്നു. മൃഷ്ടാന്നം ഉണ്ടു, ഏമ്പക്കവും വിട്ടു. ഇപ്പോള്‍ പുളിച്ചു തികട്ടി യിരിക്കുന്നു.

അടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച പുലര്‍ന്നത്‌ ഒരു അറബിക്കല്യാണത്തിന്റെ വാര്‍ത്തയുമായിട്ടാണ്‌.
പതിനേഴു വയസ്സായ പെണ്‍കുട്ടിയെ, മദ്ധ്യവയസ്സെത്തിയ അറബിയെ, പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അച്ഛനമ്മമാരെ, ദല്ലാള്‍ പണിചെയ്തവരെ, വിവാഹ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്തു കൊടുത്തവരെ കണ്ട്‌ ജനം
ഇന്നച്ചനോടു യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിപ്പോയി.

അയാള്‍ ഇന്നച്ചന്റിടത്തേക്ക്‌ ഒരു (്രാന്തനെപ്പോലെ ഓടിയെത്തി. അയാള്‍ മുന്നാമത്‌ സ്ത്രീയെ വാതു വച്ച ധര്‍മപുത്രരായിരുന്നു.

ഇന്നച്ചിന്റിടം, ഉത്തരാഘണ്ഡില്‍ പ്രളയം കഴിഞ്ഞതുപോലെ ആയിരിക്കുന്നു. ടാര്‍ ചെയ്തിരുന്ന വഴി കുത്തിയൊലിച്ചു പോയി, തെങ്ങുകളുടെയെല്ലാം തല വെട്ടി ചോറെടുക്കപ്പെട്ടു, കമുകുകള്‍ ചുവടോടെ പിഴുതെടുക്കപ്പെട്ടു, ആഞ്ഞിലിയും പ്ലാവും മാവുമൊക്കെ കുറ്റിയാക്കപ്പെട്ടു, ഇടവിളകളെല്ലാം മദയാന കയറി ഉഴുതു മറിച്ചതുപോലെയാക്കപ്പെട്ടു, കൊട്ടാരത്തിന്റെ കൃഷ്ണ ശിലയില്‍ തീര്‍ത്ത ആണിക്കല്ലു കൂടി കുത്തിയിളക്കി കൊണ്ടു പോക ഭ്രാന്തമായ നിലവിളയോടെ അയാള്‍ അവിടമാകെ പരതി നടന്നു.

കാവിന്റെ തെക്കു മാറി, പിഞ്ഞിക്കീറിയ വസ്ത്രക്കഷണങ്ങള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ പരിചയം തോന്നി.

പക്ഷ,

അതിനെ തൊട്ടു കിടന്നിരുന്ന, മനുഷ്യ ഭോജനം കഴിഞ്ഞ്‌, നായ്ക്കളും കാക്കയും കഴുകനും, എറുമ്പും പുഴുക്കളും തിന്ന ശേഷം മണങ്ങളും ഗുണങ്ങളും (പകൃതിയില്‍ ലയിച്ചു കഴിഞ്ഞ ദേഹം, സ്ത്രീയുടേതോ പുരുഷന്റേതോയെന്നു തിരിച്ചറിയാന്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ കഴിഞ്ഞില്ല.

വീണ്ടും പൌര്‍ണ്ണമികള്‍ കഴിഞ്ഞൊരു നാള്‍, ഒരു മങ്കാവുടിക്കാരന്റെ ഫെയ്‌സ്‌ ബുക്കില്‍, മോബൈല്‍ ഫോണില്‍ പകര്‍ത്തിയ ഒരു വീഡിയോ ചിത്രം പോസ്റ്റു ചെയ്തു.

മങ്കാവുടി ചന്തയിലെ ഷട്ടറുകള്‍ ഇല്ലാത്ത ഉണക്കമീന്‍ സ്റ്റാളുകളിലൊന്നില്‍ എട്ടു പത്തു പേര്‍ കൂടി നില്കന്നിടത്തേക്ക്‌ അവന്റെ മോബൈല്‍ എത്തിപ്പെടുകയായിരുന്നു. കൂടി
നില്ക്കുന്നവര്‍ക്കിടയിലൂടെ മെബൈല്‍ നുഴഞ്ഞു കയറി ആ മനോഹര ദൃശ്യങ്ങള്‍ പകര്‍ത്തുകയായിരുന്നു.

നിവര്‍ത്തിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ദിനപത്രത്തിന്റെ മുന്നില്‍ ച്രമം പടിഞ്ഞ്‌ ഇന്നച്ചൻ ഇരിക്കുന്നു. അയാള്‍ വലതു കൈ വിരലുകള്‍ക്കിടയില്‍ രണ്ടു ചീട്ടുകളും, ഇടതു കൈ വിരലുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു ചീട്ടും വച്ചു കൊണ്ട്‌ വിളമ്പരം ചെയ്യുന്നു.

-വെയ്യ്‌ രാജാ വെയ്യ്‌…. ഒന്നു വെച്ചാല്‍ രണ്ടു കിട്ടും… രണ്ടു വെച്ചാല്‍ നാലു കിട്ടും…
ആര്‍ക്കും വെയ്ക്കാം… എന്തും വെയ്ക്കാം… ചിത്രത്തില്‍ വെച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌, നമ്പറില്‍ വെച്ചാല്‍ കമ്പനിക്ക്‌…..വെയ്യ്‌ രാജാ വെയ്്‌…..

വിളമ്പര ശേഷം ഇന്നച്ചന്റെ കൈകള്‍ ത്ഥടുതില്‍ ചലിക്കുന്നു, ചീട്ടുകള്‍ തറയില്‍ വിരിച്ചിരിക്കുന്ന ന്യൂസ്‌ പേപ്പറില്‍ കമഴ്ത്തി വയ്ക്കുന്നു. കണ്ടു നിന്നവര്‍ പത്തു രൂപ, അമ്പതു രുപ, നൂറു രൂപ നോട്ടുകള്‍ ചീട്ടുകളില്‍ വച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഫെയ്സ്‌ ബുക്കില്‍ പോസ്റ്റിംഗ്‌ വന്ന്‌ മിനിട്ടുകള്‍ക്കകം നൂറുകണക്കിന്‌ കമന്റുകളാണ്‌ വന്നത്‌, ഇപ്പോഴും വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

൭൭൪൭൪൪




ദ്വ’യാര്‍ത്ഥ’ങ്ങള്‍

ഉന്നതാധികാരസ്ഥാനത്തെത്തി അടുത്തൂണ്‍ പറ്റിയ ശേഷമാണ്‌ അദ്ദേഹം നാട്ടില്‍ കൊട്ടാര സദൃശമായൊരു വീട്‌ വച്ച്‌ പാര്‍പ്പ്‌ തുടങ്ങിയത്‌. പാര്‍പ്പ്‌ തുടങ്ങി അടുത്ത നാള്‍ മുതല്‍ വീട്ടില്‍ ഓരോരോ സംഗമങ്ങളും നടത്തി വന്നു.

വീടിന്റെ പണി ചെയ്തവര്‍ക്കു വേണ്ടി, അയലത്തുകാര്‍ക്കു വേണ്ടി,

നാട്ടിലെത്തിയ ശേഷം അദ്ദേഹം അംഗമായിട്ടുള്ള ക്ലബുകാര്‍ക്കു വേണ്ടി,പലയിടങ്ങളിലും അദ്ദേഹവുമൊരുമിച്ച്‌ ജോലി ചെയ്തവര്‍ക്കു വേണ്ടി………

സംഗമങ്ങളെല്ലാം ഓരോ ഉത്സവങ്ങളായിരുന്നു. മദ്യവും മാംസവും ചേര്‍ന്ന അന്നപാനങ്ങളും, സംഗീതവും നൃത്തവും ചേര്‍ന്ന ദൃശ്യ വിസ്മയങ്ങളുമായിട്ട്‌,

ഒരു സംഗമം ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കു വേണ്ടിയും നടത്തിയിരുന്നു. അങ്ങിനെ അയാളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതിഥിയായെത്തി.

അയാള്‍, തനിക്ക്‌ കിട്ടിയ പാര്രവുമായിട്ട്‌ ഭക്ഷണമിരിക്കുന്ന മേശക്കരുകിലെത്തി. ആട്‌, മാട്‌, കോഴി, താറാവ്‌, പന്നി, കേഴ, മാന്‍……. എല്ലാം വ്യത്യസ്തമായ നിറങ്ങളില്‍, മണങ്ങളില്‍……

വ്ൃതൃസ്തമായ കുപ്പികളില്‍, പേരുകളില്‍ പാനീയങ്ങളും…

ഓരോ ഇനങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴും അയാളോട്‌ സ്വന്തം വയറ്‌ പറയുന്നു, ഇത്‌ നമുക്ക്‌ വേണ്ട, ദഹിക്കില്ല. മനസ്സ്‌ പറയുന്നു, ഇത്‌ നമുക്ക്‌ വേണ്ട മനം മറിച്ചിലുണ്ടാക്കും…….

എല്ലാ ടേബിളുകളും പിന്നിട്ട്‌ കഴിഞ്ഞിട്ടും അയാള്‍ക്കൊന്നും എടുക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല.

അയാളുടെ നിശ്ചലത, നിര്‍വികാരത കണ്ട്‌ ആതിഥേയനായ അദ്ദേഹം വന്നു.

-എന്തു പറ്റിയെന്റെ ബാല്യകാല സഖാവേ…

ഇതൊന്നും എനിക്ക്‌ കഴിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല… ഇതൊന്നും കഴിച്ച്‌ ശീലമില്ല… ഇതിന്‌ മുമ്പൊരിക്കലും എനിക്കിതൊന്നും കഴിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല… ഇല്ലായ്മ കൊണ്ടാണ്‌…..

അദ്ദേഹത്തിന്‌ ചിരി വന്നു, പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിരി കേട്ട്‌ എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

-എന്റെ (്രിയ സുഹൃത്തുക്കളെ, ഇവന്‍ ഇതൊന്നും കഴിക്കാന്‍ പാടില്ലെന്ന്‌, ദഹിക്കില്ലന്ന്‌….. നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഇവനെ അറിയില്ലേ…. നമ്മുടെയൊക്കെ ബാല്യ കാല സുഹൃത്ത്‌, സഹപാഠി,
ക്ലാസിലെ ബുദ്ധിജീവി… സാറന്മാരുടെയൊക്ക കണ്ണിലുണ്ണി… നമ്മുടെ നാടിന്റെ കഥാകാരന്‍… ഞാനോ, എവിടേയും പിന്നില്‍ നിന്നവന്‍, ധിക്കാരി, തല്ലുകൊള്ളി, ആഭാസന്‍………….

സ്വ പാത്രങ്ങളിലേക്ക്‌ തല കുമ്പിട്ടിരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും ഹരം കയറി, കഥകള്‍ നീട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുവാന്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

ഞാനും, എന്റച്ഛന്‍ തന്ന ഓട്ടക്കാലണയും കൊണ്ടാണ്‌ ജീവിതം തുടങ്ങിയത്‌… എന്നിട്ടോ, ഞാന്‍ രുചിക്കാത്ത ഭോജനങ്ങളില്ല, അറിയാത്ത രസങ്ങളില്ല, കാണാത്ത നാടുകളില്ല,
എത്തിപ്പെടാത്ത ഇടങ്ങളില്ല. എനിക്ക്‌ മുന്നില്‍ അധികാരികള്‍ ഓച്ചാനിച്ചു നിന്നിരുന്നു, വാല്യക്കാര്‍ എന്റെ ബൂട്ടു പോലും നക്കി വൃത്തിയാക്കിത്തരാന്‍, എന്റെ പാദം കഴുകിയ വെള്ളം തീര്‍ത്ഥമാണെന്ന്‌ പറഞ്ഞ്‌ വീടുകളില്‍ കൊണ്ടുപോയി സേവിക്കാന്‍ കാത്തു നിന്നിരുന്നു. എന്റെ മരണത്തെ സര്‍ക്കാര്‍ മൂന്നു ദിവസത്തെ ദുഃഖത്തോടെ ആചരിക്കും, ദേശീയമായിട്ട്‌ അവധി കൊടുത്ത്‌ ഖേദിക്കും……..

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ര്രസംഗം നീണ്ടു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആഹാരത്തിന്റെ പാത്രങ്ങള്‍ നിറയുകയും ഒഴിയുകയും ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒടുവില്‍, അയാള്‍ ഒരു മൂലയിലേക്ക്‌ മാറി നിന്ന്‌, ഓക്കാനിച്ച്‌ ഒരു കവിള്‍ ഛര്‍ദ്ദിച്ചു.
വായില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക്‌ തെറിച്ചു വീണത്‌ രണ്ടു ദ്യാര്‍ത്ഥങ്ങളുള്ള വാക്കുകളായിരുന്നു.
വാക്കുകളുടെ പ്രശസ്തമായ അര്‍ത്ഥം സ്ത്രീപുരുഷ ലൈംഗീക അവയവങ്ങളുടെ പേരുകളായിരുന്നു.

തിന്നു മടുത്തവര്‍ വാക്കുകളുടെ അര്‍ത്ഥം കണ്ടെത്തിയപ്പോള്‍, അയാളെ പുറത്താക്കി, പടിയടച്ച്‌ പിണ്ഡം വച്ചു.




ഒരു കവിയുടെ ജീവചരിത്രം

അവന്‍ പാതിവഴിയില്‍ വിദ്യയിലേക്കുള്ള അഭ്യാസം നിര്‍ത്തി പണി തേടി, അന്നം തേടി നടക്കവെ, അവളെ കണ്ടെത്തി.

അവള്‍ ജ്വലിക്കുന്നൊരു താരകമായിരുന്നു. അവന്‍, അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കിയിരിക്കവെ എല്ലാം മറന്നു, അവളും.

കണ്ടു കണ്ടിരിക്കെ അവന്‍ വെറുതെ ചൊല്ലി,

പെണ്ണേ, നീ ജ്വലിക്കുന്ന അഗ്നിയാണ്‌, ആ അഗ്നി കടം കൊണ്ടിട്ടാണ്‌ ഞാന്‍ ചൂടായിനില്ക്കുന്നത്‌,

പെണ്ണേ, നീ കൊടും ശൈത്യമാണ്‌, നിന്റെ കുളിര്‍മയിലാണെനിക്ക്‌ മൂടിപ്പുതച്ച്‌ ഉറങ്ങാന്‍ കഴിയുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നീ കാലവര്‍ഷമാണ്‌, ആ വര്‍ഷത്തിലാണെന്നില്‍ കവിത മുളക്കുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നീ വസന്തമാണ്‌, അതു കൊണ്ടാണെന്റെ കവിതകള്‍ പൂവായി വിരിയുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നീ സുഗന്ധമാണ്‌, അതു കൊണ്ടാണിവിടെ നറുമണം നിറയുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നിന്റെ കൈവിരലുകളാലെന്റെ ഹൃദയ വീണയില്‍ മീട്ടുന്നതു കൊണ്ടാണെനിക്ക്‌ പാടാന്‍ കഴിയുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നീ എന്റെ സിരകളിലൂടെ രക്തമായിട്ടൊഴുകുന്നതു കൊണ്ടാണെനിക്ക്‌ ജീവനുണ്ടായിരിക്കുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നിന്റെ മാംസം എന്നിലുള്ളതു കൊണ്ടാണെനിക്ക്‌ രൂപമുണ്ടായിരിക്കുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നിയുണ്ടായിരിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ്‌ ഞാനും ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്‌.

പെണ്ണേ, നീ പ്രകൃതിയും വികൃതിയും രൂപിയും അരൂപിയും സത്യവും അസത്യവുമാണ്‌.

അവന്റെ കവിതകള്‍ കേട്ട്‌, ചൂടു തട്ടി മഞ്ഞുരുകി ഗംഗയിലൂടെ ഒഴുകും പോലെ അവള്‍ ഉരുകി ഒലിച്ചിറങ്ങി അവനിലൂടെ പടര്‍ന്നൊഴുകി…..

അവന്‍ ചൂടും തണുപ്പും ഈര്‍പ്പവും വസന്തവും സുഗന്ധവും ഉള്‍കൊണ്ട്‌ വിണ്ണിലൂടെ പറന്ന്‌ നടന്നു. നടന്നു നടന്ന്‌ കവിയായി…..

കവിത ചൊല്ലിച്ചൊല്ലി നടന്ന്‌ നക്കാപ്പിച്ച നേടി.

അവള്‍ പട്ടിണി കിടന്ന്‌ മടുത്ത്‌, അവനെ വിട്ട്‌ മറ്റെരുവനെ വേട്ട്‌ സുഖമായി ജീവിച്ചു.

൭൭൪




പിന്‍ ശീലക്കും പിന്നില്‍

ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട അതിഥികള്‍ക്കു വേണ്ടി ആയിരുന്നു പ്രദര്‍ശനം. ആദ്യ പ്രദര്‍ശനമായിരുന്നതു കൊണ്ട്‌ പ്രേക്ഷകമണ്ഡപം വര്‍ണ്ണ വിളക്കുകളാലും തോരണങ്ങളാലും അലങ്കരിക്കപ്പേട്ടിരുന്നു.

പ്രദര്‍ശന സമയമെത്തിയപ്പോഴേക്കും അകത്തളം നിറഞ്ഞു. സംഘാടകര്‍ അത്ര പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലെന്ന്‌ തോന്നും ചില സംഘാടക മുഖങ്ങള്‍ കണ്ടാല്‍.

അകത്തളം നിറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു ആഘോഷത്തിന്റെ പ്രതീതി. ആഭരണ, വസ്ര്ത പ്രദര്‍ശനക്കാരുടെ, വീമ്പു പറച്ചിലുകാരുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മ പിറന്നതു പോലെ.

നൂറു കണക്കിന്‌ പൊയ്‌ മുഖങ്ങള്‍,

ആയിരക്കണക്കിന്‌ പാഴ്‌ വാക്കുകള്‍……

കൂടുതല്‍ പാഴ്‌ വാക്കുകള്‍ പിറക്കാതിരിക്കാനെന്നോണം തളത്തിലെ വിളക്കുകളെ അണച്ച്‌, സദസ്സിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ മാത്രം വെളിച്ചം നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട്‌ വേദി തെളിഞ്ഞു.

പുതിയ തിരശ്ശീല. പുതിയ ഒരു അവതാരക സംഘത്തിന്റെ പേരും മേല്‍വിലാസവും തിരശ്ശീലയില്‍.

സദസ്സ്‌ ആകാംക്ഷയിലായി. സംസാരം നിര്‍ത്തി, നിര്‍ന്നിമേഷരായി.

തിരശ്ശീല ഉയരുമ്പോള്‍ അയാള്‍ മരിച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഏതാണ്ട്‌ വേദിയുടെ നടുവില്‍. ആക്രമിക്കപ്പെട്ട മരിച്ചതുപോലെ, രക്തം വാര്‍ന്ന്‌, ചുറ്റും അലങ്കോലമായിട്ട്‌.

നിറഞ്ഞ സദസ്സ്‌ വിഹ്വലതയോടെ നോക്കിയിരുന്നു, നിശ്ശബ്ദം.

അല്ലാതെ പ്രതികരിക്കാനോ, പ്രതിവചിക്കാനോ കഴിയില്ല ഒരു സദസ്സിനും ത്ധടുതിയില്‍ ഇതുപോലൊരു ദൃശ്യം കണ്ടാല്‍.

പിന്‍ ശീലക്കും പിറകില്‍ നിന്നും ഇനിയെന്തൊക്കെയാണാവോ വരുന്നതെന്ന്‌ ചില മനസ്സുകളെങ്കിലും ചോദിച്ചിരിക്കും.

നിമിഷങ്ങള്‍…..

നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സദസ്സിന്റെ നിശ്ചലത നീങ്ങി, ശ്വാസോച്ഛ്യാസ ശബ്ദം കേട്ടു തുടങ്ങി. കൈകാല്‍ ചലനങ്ങള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങി. ആദ്യ മരവിപ്പു മാറി.

പിന്‍ ശീലക്ക്‌ പിന്നില്‍ നിന്നും ആര്‍ത്തലച്ചൊരു സ്ത്രീയെത്തി. സ്ത്രീയെ തുടര്‍ന്ന്‌ ഒരു ബാലനെത്തി. സ്ര്രീ അയാളുടെ ഭാര്യയാകാം, ബാലന്‍ മകനാകാം. അതോടൊപ്പം ഒരു ശോക രാഗം അകത്തളമാകെ നിറഞ്ഞു. വേദിയിലെ വെളിച്ചം മരിച്ചുകിടക്കുന്ന വ്യക്തിയിലേക്ക്‌, കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കേഴുന്ന സ്ത്രീയിലേക്ക്‌, വിറങ്ങലിച്ച്‌ ഒന്നു കരയാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത ബാലനിലേക്ക്‌ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. ബാക്കിയെല്ലായിടവും ഇരുളിലാണ്‌. കാണുന്ന വെളിച്ചത്തിനും ഭീകരതയുടെ മുഖം.

അവര്‍ക്ക്‌, സ്ത്രീക്ക്‌ ബാലന്‌ ദുഃഖത്തിന്റെ നീര്‍ച്ചാലുകളെ തീര്‍ക്കാനേ കഴിയുകയുള്ളുവെന്ന്‌ സദസ്സിനറിയാം. സദസ്സ്യര്‍ ഇതുപോലെ എത്രയോ രംഗങ്ങള്‍ കണ്ടിരിക്കുന്നു, വേദികളില്‍ മാത്രമല്ല, ജീവിതത്തിലും.

കൂടുതല്‍ പ്രതീക്ഷകള്‍ തുടര്‍ന്നുള്ള രംഗങ്ങളിലാണ്‌, പ്രതീക്ഷിക്കാമല്ലോ, അതു കാണിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണല്ലോ ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്‌, വന്നിരിക്കുന്നത്‌.

മൂര്‍ദ്ധന്യതയെ കാണിച്ചശേഷം പൂര്‍വ്വകഥ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്‌ ഒരു പഴയ ത്ര്ത്രമാണ്‌.
വിജയിക്കാം, വിജയിക്കാതിരിക്കാം. അതുകള്‍ രണ്ടും കാണികളെസംബന്ധിച്ച്‌ വിഷയങ്ങളേയ അവര്‍ക്ക്‌ ഒരൊറ്റ വിഷയമേയുള്ളു, ലക്ഷ്യമേയുള്ളു. കാണുക എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. ആല്ല

ങ്കില്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം കാണുകയെന്നത്‌.

ആരെല്ലാമോ പ്രവേശിക്കുന്നു. പക്ഷെ, അവര്‍ക്കൊന്നും വ്യക്തമാക്കപ്പെട്ട മുഖങ്ങളില്ല.
ഒരു പക്ഷെ, അവര്‍ക്ക്‌ മുഖങ്ങളും ഛായകളും ആവശ്യമില്ലായിരിക്കാഠ.

പ്രവേശിച്ചവര്‍ വേദിയില്‍, കേന്ദ്രീക്രിച്ചിരിക്കുന്ന വെളിച്ചത്തില്‍, മരണപ്പെട്ടവന്റെ വലതു വശത്ത്‌, സ്ത്രീക്കും ബാലനും പിന്‍തുടര്‍ന്ന്‌ സദസ്സിനെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട്‌ തോറ്റം പാട്ടു തുടങ്ങി.

മരണപ്പെട്ടവന്റെ ഗുണകീര്‍ത്തനങ്ങള്‍…..

ഇതിന്‌ മുമ്പ്‌ മരണപ്പെട്ടു പോയിട്ടുള്ളവരോട്‌ സാദൃശ്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്‌, വര്‍ണ്ണിച്ചു കൊണ്ട്‌, അവര്‍ക്കെല്ലാം തുല്യനാണ്‌ പുതു മരണക്കാരനെന്നും വരുത്തി തീര്‍ത്തു കൊണ്ട്‌,

വിയോഗത്തിലുണ്ടായിരിക്കുന്ന നഷ്ടത്തിന്റെ കണക്കുകളെ നിരത്തിക്കൊണ്ട്‌, വിയോഗപ്പെട്ടില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഉണ്ടാകുമായിരുന്ന നേട്ടങ്ങളെ അക്കമിട്ടു നിരത്തി പറഞ്ഞുകൊണ്ട്‌,

പിതൃക്കളുടെ പേരുകള്‍ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ചാത്തന്‍, മായ, മറുത, കരങ്കൂട്ടി തുടങ്ങിയ വിശ്വാസങ്ങളോട്‌ ബന്ധപ്പെടുത്തിയും പാട്ട്‌ തുടര്‍ന്നു.

തോറ്റം നീളവെ,

ഇടതു വശത്തുകൂടിയും ആരെല്ലാമോ പ്രവേശിക്കുന്നു. അവര്‍ക്കും മുഖങ്ങളും, ഛായകളും ഇല്ല.

അവര്‍ താമസിച്ചെത്തിയതിന്റെ കാരണങ്ങളും വിഷമതകളും അറിയിക്കുകയായിരുന്നു ആദ്യം. ശേഷം അവരും വേദിയില്‍, വെളിച്ചത്തില്‍, ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നിടത്ത്‌ കൂട്ടമായി
രുന്നു, അവരുടേതായ തോറ്റം പാടി തുടങ്ങി.

അതും മരണപ്പെട്ടവനെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെ. അല്ലറചില്ലറ താള, വൃത്ത, ഉപമ വൃത്യാസങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നത്‌ ന്യായം.

രംഗം നീണ്ടു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കിലും, മരണപ്പെട്ടവനാരെന്നോ, എങ്ങിനെ മരണപ്പെട്ടെന്നോ ഇതേ വരെ അറിയിക്കാതെ അഭിനയ പാടവങ്ങളുടെ പ്രകടന പരമ്പരയാണ്‌
നടക്കുന്നത്‌.

മുഖങ്ങള്‍ വ്ര്രിച്ചു കാണിച്ചും ബീഭത്സത പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചും കൊണ്ടുള്ള ചേഷ്ടകളില്‍ സദസ്സ്‌ (ഭമിച്ചുപോയി. അവര്‍ രംഗത്തിന്റെ തീരവതയെ മറന്ന്‌ പ്രകടമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന രസ
ങ്ങള്‍ കണ്ട്‌ രസിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അഭിനയ ന്യൂനതകളെ വിമര്‍ശിച്ചും, നിര്‍വ്വചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കൂടുതല്‍ ശ്രേഷ്ടങ്ങളായ പ്രകടനങ്ങള്‍ എങ്ങിനെ വേണമെന്ന്‌ വിശദീകരി
ച്ചും വിധിയെഴുതിയും ഇരിക്കുന്നു.

വളരെ പെട്ടന്നാണ്‌ രംഗത്തേക്ക്‌ മുഖങ്ങളും ഛായകളുമുള്ള കോലങ്ങള്‍ പ്രവേശിച്ചത്‌.
അവര്‍ വലതു വശത്തുകൂടി ആണ്‌ എത്തിയത്‌. വേദിയില്‍ വെളിച്ചം നിറഞ്ഞു. സദസ്സിനിപ്പോള്‍ വേദി മുഴുവന്‍ കാണാറായി.

കോലങ്ങളുടെ ശബ്ദങ്ങളും ആക്രോശങ്ങളും രംഗത്തെ ചൂടു പിടിപ്പിക്കുകയാണ്‌.
തോറ്റങ്ങളുടെ സംഗീതത്തെ, ആശയ വൈപുല്യത്തെ കുറിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചും വിമര്‍ശിച്ചുമിരുന്ന സദസ്ത്യരുടെ ഞരമ്പുകള്‍ വീണ്ടും വലിഞ്ഞു മുറുകുകയാണ്‌.

** മരിച്ചത്‌ നമ്മുടെ കീചകനാണ്‌.”

കോലങ്ങള്‍ ഒറ്റ ശബ്ദത്തില്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

” അതെ കീചകന്‍ തന്നെയാണ്‌, തലയെടുപ്പു കണ്ടില്ലെ, നെഞ്ചിന്റെ വിരിവ്‌, കൈകാലുകളില്‍ ഉരുണ്ടുകൂടിയിരിക്കുന്ന പേശികള്‍… അതെ ഇത്‌ കീചകന്‍ തന്നെയാണ്‌.

എങ്കില്‍ കൊന്നത്‌ ഭീമനാണ്‌.

” ശരിയാണ്‌” എന്ന്‌ സദസ്സ്‌ ്രതിവചിച്ചില്ല. എങ്കിലും മനസ്സുകളില്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ച്ചയായും അത്‌ അങ്ങിനെ തന്നയെ സംഭവിക്കൂ… അതിനേ തരമുള്ളൂ…യുഗങ്ങളോളം നീണ്ടൊരു വിശ്വാസമാണത്‌, ആചാരമാണത്‌. അതിനെ മാറ്റാനാവില്ല. മാറ്റേണ്ട കാര്യമില്ല. മാറ്റു
ന്നത്‌ തെറ്റാണ്‌. പണ്ട്‌, പണ്ട്‌, വളരെ പണ്ട്‌, ഭാരതമെന്നൊരു കാല്പനിക കഥയില്‍ വ്യാസനെന്ന കവി പറഞ്ഞു വച്ചിട്ടുള്ളതാണെങ്കിലും, ഏതൊരു കവിയും ചെയ്യുന്നതു പോലെ തന്നെയാണെങ്കിലും. ചത്തത്‌ കീചകനെങ്കില്‍ കൊന്നത്‌ ഭീമന്‍ തന്നെ…….. സദസ്സ്‌ മനസ്സുകളില്‍ ഉറപ്പിക്കുക യാണ്‌.

” അല്ല, അത്‌ കീചകനല്ല്‌”

ശീലക്ക്‌ പിന്നില്‍ നിന്നും ദൃഡ്ദമായൊരു ശബ്ദം. തുടര്‍ന്ന്‌ ഒരു പറ്റം കോലങ്ങള്‍ രംഗത്തെത്തി. അവര്‍ ഇടതു വശം ചേര്‍ന്നാണ്‌ പ്രവേശിച്ചത്‌. അവര്‍ ഇടതു കോലങ്ങളായി.

“ കീചകനെന്നത്‌ സങ്കല്പമാണ്‌. കീചകന്‍ സകങ്കല്പമാണെങ്കില്‍ ഭീമനോ, ഭീമനും സങ്കല്പമാണ്‌. അക്കഥ തന്നെ സങ്കല്പമാണ്‌. അല്ലെങ്കില്‍ പാഞ്ചാലിയെവിടെ….?””

** പാഞ്ചാലിയോ…. ആരാണത്‌…?””

വലതു കോലങ്ങള്‍ക്ക്‌ സംശയമായി. അവര്‍ക്കറിയാവുന്നത്‌ ഭീമനേയും കീചകനേയും മാത്രമാണ്‌.

അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ പാഞ്ചാലിയെ അറിയില്ല. അക്കഥകളൊന്നുമറിയില്ല….?”

വ്യാസന്‍ പറഞ്ഞ ഭാരത കഥയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കഥാ പാത്രമായിരുന്നു പാഞ്ചാലി. പാഞ്ചാലി ആയിരുന്നു എല്ലാറ്റിനും കാരണം, കേന്ദ്രം. അവള്‍ക്ക്‌ അഞ്ചു ഭര്‍ത്താക്കന്മാരുണ്ടായിരുന്നു. അവരായിരുന്നു നായകന്മാര്‍. അന്ന്‌ ഒരു (സതീക്ക്‌ അഞ്ചും അതിലധിവും ഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ അനുവദനീയമായിരുന്നു. ഭര്‍ത്താവുണ്ടെങ്കിലും ഇഷ്ടമെങ്കില്‍ മറ്റുപുരുഷന്മാരെയും സ്വീകരിക്കാമായിരുന്നു. അതിനെയാണ്‌ ഉഭയകക്ഷി സമ്മതമെന്നു പറയുന്ന ത്‌. നായകന്മാരുടെ അമ്മ കുന്തി ഭര്‍ത്താവുണ്ടായിരുന്നിട്ടും മറ്റു പല പുരുന്മാരെയും സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. അതുപോലെ, പുരുഷന്മാര്‍ക്കും ഇഷ്ടമുള്ളിടത്തോളം ഭാര്യമാരെ അനുവദനീയമായി
രുന്നു. അത്‌ നാട്ടു നടപ്പായിരുന്നു. കീചകന്‍, ദാസിയായി എത്തിയ പാഞ്ചാലിയോട്‌ പ്രേമാഭ്യര്‍ത്ഥന നടത്തി. പലപ്രാവശ്യം. പിന്നീടത്‌ കാമാഭൃര്‍ത്ഥനയായി. അതൊരു തെറ്റായിരുന്നെന്നു പറയാനാവില്ല. എന്തോ അവള്‍ക്കത്‌ രുചിച്ചില്ലായിതിക്കാം. കീചകനെ നാടൃശാലയി

ലേക്ക്‌ നി അനുനയിപ്പിച്ചു വരുത്തി ഭീമന്‍ കൊല്ലുകയായിരുന്നു.

സദസ്സിന്‌ അങ്ങിനെ ചോദിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷെ, ചോദിച്ചില്ല. ചോദിക്കാന്‍ താല്പര്യമില്ലാത്തതു പോലെ നിര്‍വ്വികാരമായിരുന്നു.

ഇപ്പോഴും ഇടതുവലതു കോലങ്ങള്‍ തോറ്റങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇരുകോലങ്ങളും പുതിയ, പുതിയ വാദമുഖങ്ങള്‍ നിരത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. സദസ്സിനോട്‌ അഭിപ്രായ രൂപീകരണം നടത്താന്‍ ആഹ്വാനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അപലപിക്കാന്‍ അവശ്യപ്പെടുന്നു.

പക്ഷെ, സദസ്സ്യര്‍ കഥ അറിയാതെ ആട്ടം കാണുന്നവരെപ്പോലെയാണ്‌. ആട്ടവിളക്കിനു മുന്നില്‍ തുള്ളി വിറക്കുന്ന ആട്ടക്കാരന്റെ വര്‍ണ്ണങ്ങളെയും, മുഖ, വിരല്‍ ആംഗഗ്യങ്ങളെയും മാത്രമേ അവര്‍ കാണുന്നുള്ളൂ.

ഭൂരിപക്ഷം അങ്ങിനെയാണെങ്കിലും ചെറിയൊരു വിഭാഗം ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ഉന്നയിച്ചു കൊണ്ടരിക്കുന്നുണ്ട്‌.

ഇക്കാണുന്നതെല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നതെല്ലാം സത്യങ്ങളാണോ……. അല്ലെങ്കില്‍ ഇക്കാണുന്നതിലും കേള്‍ക്കുന്നതിലും ഏതെല്ലാമാണ്‌ സത്യങ്ങള്‍… ഇതു വെറും നാടകമല്ലെ. നാടകം കഴിഞ്ഞ്‌, തിരശ്ശീല വീണു കഴിഞ്ഞ്‌ എന്തായിരിക്കും സത്യമായി നിലനില്ക്കുന്നത്‌…

പക്ഷെ, അധികനേരം ആ നിസ്സംഗത നിലനിന്നില്ല.

തോറ്റങ്ങളുടെ താളവും ശബ്ദവും ഏറി വന്നു. കേള്‍വിക്കാരുടെ സിരകളെ ഉണര്‍ത്താന്‍ തക്കതായി, ഉച്ഛസ്ഥായി ആയി.

നിമിഷങ്ങള്‍ പോകവെ, സദസ്സില്‍ ചില അനക്കങ്ങള്‍, തുള്ളി വിറച്ചുകൊണ്ട്‌ അവിടവിടെ ചിലര്‍ എഴുന്നേറ്റു നില്കുന്നു. എഴുന്നേറ്റു നിന്നവര്‍ രണ്ടു ചേരിയായി തിരിയുന്നു.

സദസ്സ്‌ രണ്ടു ചേരിയായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഉറഞ്ഞു തുള്ളാത്തവര്‍ വിരലിലെണ്ണാവുന്നവരായി അവശേഷിക്കുന്നു.

സദസ്സിനെ കീറി മുറിച്ചു നടുവില്‍ വലിയൊരിടം വെറുതെയിട്ട്‌, വിരലിലെണ്ണാവുന്ന നിസ്സംഗരെ നടുവില്‍ നിര്‍ത്തി ഉറഞ്ഞു തുള്ളവരുടെ ആക്രോശങ്ങള്‍, അരുളപ്പാടുകള്‍ കൊണ്ട്‌
തളവും, പ്രേക്ഷകമണ്ഡപവും പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

പെട്ടന്ന്‌ തിരശ്ശീല വീണിരിക്കുന്നു, വേദിയിലെ വിളക്കുകള്‍ അണഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അകത്തളത്തില്‍ വെളിച്ചം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ നാടകമില്ല, നാടകക്കാരില്ല, അരങ്ങില്ല, അണിയറയില്ല, അണിയറക്കാരില്ല, സംഘാടകരില്ല. കീചകനില്ല, ഭീമനില്ല….

പ്രകമ്പനം കൊള്ളിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങള്‍ മാത്രം, വിറച്ചു തുള്ളുന്ന കോമരങ്ങള്‍ മാത്രം.

ആ ശബ്ദങ്ങള്‍ കേട്ട്‌, തുള്ളി വിറക്കുന്നവരുടെ അരുളപ്പാടുകള്‍ കേട്ട്‌ ചെവി പൊട്ടി, ചെവി പൊത്തി, കണ്ണുകളടച്ച്‌ നിലത്തിരുന്നു പോകുന്നു നിസ്സംഗര്‍.

പക്ഷെ, അവര്‍ക്കവിടെ ഇരിക്കാനായില്ല. ഇരു ചേരികളുടേയും ശത്രുവാക്കപ്പെട്ടുവെന്ന്‌, വേട്ട മൃഗമാക്കപ്പെട്ടുവെന്നു തോന്നിയ നിമിഷം അവര്‍ ഓടിത്തുടങ്ങി, അകത്തളത്തിന്‌ വെളിയിലേക്ക്‌…

അവര്‍ ഓടിക്കപ്പെടുകയായി, വേട്ടയാടപ്പെടുകയായി, തകര്‍ക്കപ്പെടുകയായി…

ഇപ്പോള്‍ തിരശ്ലീലയില്ല,

പിന്‍ശീലയില്ല,

പിന്‍ശീലക്കും പിന്നിലെ സത്യവുമില്ല.




ഉപദേശികള്‍

പ്രവാസ ജീവിതത്തിനിടവേളയില്‍ നാട്ടുകാരോട്‌ സോറ പറയാനിറങ്ങിയ വഴിക്കാണ്‌
സത്യനേശന്‍ പുതിയ വീട്‌ വച്ച്‌ പാര്‍പ്പു തുടങ്ങിയത്‌ കാണുന്നത്‌.

ചെറുപ്പക്കാരനായ സത്യനേശന്‍, സുന്ദരിയായ ഭാര്യ, അരുമയായ മകള്‍. മതില്‍ കെട്ടി ഭംഗിയാക്കിയ കുഞ്ഞിടം. പെയിന്റ്‌ പൂശി, പണി പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ കുഞ്ഞു വീട്‌. മുന്നില്‍ പൂന്തോട്ടം. ആര്‍ത്തുല്ലസിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു, റോസും മുല്ലയും നാലുമണിച്ചെടിയും, വാടാമ
ല്ലിയും ചെത്തിയും…

മടങ്ങവെ, ഒരു റോസാ പുഷ്പം എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഒരു മുല്ല വള്ളി എന്റെ ഇടതു കൈയ്യിലെ ചെറുവിരലില്‍ തൊട്ടു. ഒരു വാടാമല്ലിപ്പുവ്‌ കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു.

മൂന്നു ശ്രീഷ്മങ്ങള്‍ക്ക്‌ ശേഷമാണ്‌ പിന്നീട്‌ സത്യനേശന്റെ വീടിന്‌ മുന്നിലൂടെ നടന്നത്‌.
പക്ഷെ, ചായം മങ്ങി, ജനാലയുടെ ഒരു ചില്ലു പൊട്ടി, മുന്‍ വാതില്‍ കുത്തന്‍ വീണ തുളയുമായി കണ്ടപ്പോള്‍ വിഷമം തോന്നി.

വെള്ളം കിട്ടാതെ, വളമില്ലാതെ പൂന്തോട്ടമാകെ കരിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു. റോസാച്ചെടിയും, മുല്ലവള്ളിയും എന്നെ ഒന്നു നോക്കുക കൂടി ചെയ്തില്ല.

കവിളൊട്ടി കണ്ണുകുഴിഞ്ഞ്‌ എല്ലും തോലുമായി, കാസരോഗിയെപ്പോലെ മുന്നോട്ട്‌
വളഞ്ഞ്‌ സത്യനേശന്‍, അതുപോലെ തന്നെ ഭാര്യ. മകളെ തിരഞ്ഞു കണ്ടില്ല.

“എന്നതാ സത്യനേശാ….?””

മാഷേ, ഞാനൊരു യോഗീശ്വരനെ കണ്ടു… ഇപ്പോ ജീവിതത്തിന്റെ സത്യം കണ്ടെത്തിയതു പോലുണ്ട്‌… എനിക്കിപ്പോള്‍ ജീവിക്കാന്‍ മുന്നു നേരം ചോറു വേണ്ട… സാമ്പാറും അവിയലും കാളനും തോരനും ഇടക്കിടക്ക്‌ മീനും ഇറച്ചിയും ഒന്നും വേണ്ട… കുറച്ച്‌ പച്ച വെള്ളം, രണ്ടു മൂന്നു തക്കാളി, വെള്ളരി, ഒന്നു രണ്ടു ചെറുപഴം… പണവും ലാഭം, സമയവും ലാഭം…”

പിന്നീട്‌ അഞ്ച്‌ ഇടവപ്പാതികള്‍ കഴിഞ്ഞ്‌ ഒരു കര്‍ക്കിടകത്തില്‍ കുടചൂടി റോഡിലെ വെള്ളം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച്‌ ഉല്ലസിച്ചാണ്‌ സത്യനേശന്റെ വീട്ടു പടിക്കലെത്തിയത്‌.

സത്യനേശന്റെ പുന്തോട്ടം കാണാനില്ല. കാട്ടപ്പയും പോതപ്പുല്ലും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റു പച്ചയും തൊട്ടാവാടിയും തുമ്പയും മഴയത്ത്‌ നിന്ന്‌ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നു. വീട്ടിലേക്കുള്ള പത്തടി വഴി
ശോഷിച്ച്‌ നടപ്പാതയായിരിക്കുന്നു. തുരുമ്പിച്ച അറ്റ്‌ വീഴാറായ ഗെയിറ്റ്‌ കടന്നപ്പോള്‍ തന്നെ വരാന്തയില്‍, കസേരയില്‍ കിടക്കുന്ന ഭീമാകാരനായ, വികൃതനായ മനുഷ്യ രൂപത്തെ കണ്ടു.

“വാ മാഷേ…”
രണ്ടു കസേരകളിലും ഒതുങ്ങാത്ത സത്യനേശന്‍, ആന ചന്തവുമായി ഭാര്യ.

“മഴയല്ല… കേറി വാമാഷേ…ചൂടായിട്ടെന്തിങ്കലും കഴിക്കാം…”

വസ്ഥ നിലനിര്‍ത്താന്‍ നമ്മളാല്‍ കഴിയുന്നതെല്ലാം ഭക്ഷിച്ചു തീര്‍ക്കണമെന്ന സത്യം തിരിച്ചറി ഞ്ഞു. ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം , കടുവ മാനിനെ വേട്ടയാടി ഭക്ഷിച്ചില്ലെങ്കില്‍, മാനുകള്‍
പെരുകി കാട” മുഴുവന്‍ തിന്നു തീര്‍ക്കില്ലലേ…. ഞാനിപ്പോള്‍ കയ്യില്‍ കിട്ടുന്നതെല്ലാം തിന്നും…
ആട്‌, മാട്‌, കോഴി, താറാവ്‌, കപ്പ, ചക്ക, മാങ്ങ… പിന്നെ, ഇത്തിരി കൊളസ്ടോള്‍, ഷുഗറ്‌,പ്രഷറ്‌…… എല്ലാമുണ്ട്‌, മരുന്നു കഴിക്കും… ഇതൊക്കയല്ലേ മാഷേ ജീവിതം…”

കര്‍ക്കിടകങ്ങള്‍ പറന്നു പോയി,

വസന്തങ്ങള്‍ പലത്‌ കൊഴിഞ്ഞു വീണു.

പ്രവാസം മടുത്ത്‌ നാട്ടില്‍ സ്ഥിരമായപ്പോള്‍ പ്രഭാത സവാരികളില്‍ രസം കണ്ടെത്തി യൊരു ശിശിരക്കുളിരില്‍ വഴിയോരം ചേര്‍ന്നു നടക്കുമ്പോള്‍ സത്യനേശന്റെ പഴയ മുല്ല വള്ളി മതിലിന്‌ പുറത്തേക്ക്‌ പടര്‍ന്ന്‌ വന്ന്‌ എന്റെ കൈയ്യില്‍ കയറിപ്പിടിച്ച്‌ അകത്തേക്ക്‌ ക്ഷണിച്ചു. എന്റെ സിരകളെ ഉണര്‍ത്തി, മനസ്സിനെ കിളിര്‍പ്പിച്ച്‌ വാസനകള്‍ തന്നുകൊണ്ട്‌ മുല്ലയും റോസും ഗന്ധരാജനും കല്ല്യാണ സൌഈഗന്ധികവും സ്വീകരിച്ചു.

ഗെയിറ്റ്‌ കടന്നപ്പോള്‍ ഞാനാകെ ഉന്മത്തനായി.

പെയിന്റടിച്ച്‌ വൃത്തിയാക്കിയ വീട്‌, ചെത്തി വെളുപ്പിച്ച മുറ്റം.
കോളിംഗ്‌ ബെല്ലടിച്ചപ്പോള്‍ തുറന്നത്‌ കൌമാരക്കാരിയായൊരു പെണ്‍കുട്ടി.

“സത്യനേശന്‍…”

സത്യനേശന്‍ വരുന്നു, സത്യനേശന്റെ ഭാര്യ വരുന്നു സ്പോര്‍ട്ടസ്മാന്റെ ചുറുചുറുക്കോടെ…

എന്റെ കണ്ണുകളിലെ, മുഖത്തെ അത്ഭുതം സത്യനേശന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

മാഷെ… എനിക്ക്‌ തെറ്റു പറ്റിയിരുന്നു. ഞാന്‍ നമ്മുടെ വാര്യര്‍ വൈദ്യരെ കണ്ടു, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും പഥ്യമായതു മാത്രം കഴിക്കാന്‍…”

“നന്നായി…..”

  • മാഷേ…… ഒരു കട്ടന്‍ ചായ എടുക്കട്ടെ…”

“വേണ്ട സത്യനേശാ.. പിന്നിട്‌ ഒരിക്കലാകാം……”
മടങ്ങവെ, റോസ്‌ പുഷ്പത്തിനൊരു മുത്തം കൊടുത്തു, മുല്ലവള്ളിക്കൊരു തലോടലും.

൭൭൪൭൪൪